Het zangeresje aan de Maas of Vervolg op het kransje van letterbloempjes(1794)–Gerrit Manheer– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 62] [p. 62] Het heil der liefde. Wys: De Marselliaansche Mars. De Liefde doet ons vrolyk leven, In de armen van een malsche Maagd. Zy is een heil, aan de aard gegeven; Een balsem die het leed verjaagd. o! In Katootjes arm gestrengeld, Gekoesterd in heur' malsche schoot, Sterf ik gerust, de liefde dood; Daar word myn hart, door vreugd, verengeld. 'k Laat in god Mavors veld, de dolle Krygsliên woên, De min, de min van myn Katoo, Kan aan myn wensch voldoen. [pagina 63] [p. 63] Zoo draa Diana op haar' wagen, Die zilverblanke Glorie-kar, Do hemelweg heeft ingeslagen, De glansch verdoofd van de avondstar; Ga ik myn lief Katootje kusschen, En op haar zagte roozenmond, Tot in den blyden morgenstond, De ontvlanide minnevonkjes blusschen. 'k Laat in god Mavors veld, de dolle Krygsliên woên. De min, de min van myn Katoo, Kan aan myn wensch voldoen. Menschlievendheid en zoete vreede, Strikt ons door banden van sluweel, Wy aâmen niets, dan, teederheden; Nu mag haar kunstige orgelkeel, My op een minnezang onthalen; Dan streeld zy 't oor, door boertery; Of weet, door liefdelekkerny, In Venus dal te zegepraalen. 'k Laat in god Mavors veld, de dolle Krygsliên woên, De min, de min van myn Katoo, Kan aan myn wensch voldoen. [pagina 64] [p. 64] 't Is groot, gekroond met lauwerbladen, Te pryken in het oorlogsveld, Met roem en glorie overladen, Den naam te dragen van een held; Doch, wat zegt al dat menschen slagten? In 't oorlogsveld van Chiteré, Leeft een onafgebroken vreê: Daar smelt geen hart door jammerklagten. 'k Laat in vorst Mavors veld, de dolle krygsliên woên, De min, de min van myn Katoo, Kan aan myn wensch voldoen. Vorige Volgende