Het zangeresje aan de Maas of Vervolg op het kransje van letterbloempjes

Aria.

Het hart waar over Deugd gebied,

Staat pal hy 't buldren der gevaren,
De tegenspoed mag zorgen baaren,

En wanhoop schaaklen aan verdriet;

Het hart aan blanke deugd geheiligt,
Blyft voor vertwyfeling beveiligt!

Daar perssen donkre wolken saam,

Van donderende teegenheden,
De deugd -beminnaar word bestreeden

De nyd bezwa'kt zyn zuivre naam,

Geen noot! - Hy kent zyn eigen waarde,
En zoekt zyn toevlucht niet op aarde.

[p. 25]

 

o Neen! daar hy de haat bespot,

 

Stelt hy op Hooger zyn vertrouwen,

 

Zyn vyand moog' hem onheil brouwen,

 

Gerust belacht hy 't wentlend lot,

 

En blyft in 't barnen der gevaren,

 

Op hulp der Oppergodheid staren.

 

 

 

Nooit wreekt hy zyn geleden leet,

 

Zyn vrye ziel word rasch bevreedigt,

 

Zoo draa, hy, die hem heeft beledigt,

 

Berouw betoond, en rugwaard treed;

 

Dan kan hy zelf zyn vyand minnen!

 

En, door de deugd, zyn liefde winnen!