Het zangeresje aan de Maas of Vervolg op het kransje van letterbloempjes

[p. 23]

Een kusje en niets meer.

Wys: J'étois gisant à cette place.
Uit de opera Les deux Chasseurs & la Laitiere.

Volschoone Maagd, voor uwe poezle voeten

Buigt zich de opregtste Minnaar neêr.

Eén straal van gunst kan al myn smart verzoeten,
Eén kusje Lief - één kusje ik eisch niet meêr,
'k Omärm uw knietjes, 'k raoet verteeren,
Verteeren door den gloed waar van ik kwyn,
Eén kusje is al myn ziels-begeeren,

Slegts één doet my gelukkig zyn;

Uw lieve mond, met mynen mond te raken,

Zie daar al wat ik van U smeek',

Eén oogenblik dat hemelzoet te smaaken,
Was goddlyk schoone, ja! o ja! 'k bezweek,
'k Zonk in uw armpjes zuchtend neder,
Op 't wit albast en vergde dan niets meêr,
'k Rees dan voldaan, o ja! 'k rees weder;

Doch mooglyk hield gy zelf my neêr!

[p. 24]

 

Doch, straf my dus, ik zal het moedig wagen,

 

Eén kusje en zie dan wat het zy,

 

Een Minnaar dus, dus ongehoort te plagen,

 

Vergun my dat, en voeg 'er niets meer by.

 

Keen, 'k zal, al dorst gy 't my zelf vergen,

 

Niet tragten - Nu, du 't is genoeg,

 

Een kusje - en, blyft gy my nog tergen,

 

Zie dan wat ik by 't kusje voeg!