Het zangeresje aan de Maas of Vervolg op het kransje van letterbloempjes

[p. 15]

De misleide moeder tot haar wichtje.

Wys: Je le Compare avec Louis.

Een oogenblik van zoet vermaak,

Doet my, met u, nu jaaren treuren,
Daar uw geween my 't hart kan scheuren,

Keer myne min in lust tot wraak.

o Wichtje! ongelukkig wichtje!
Elk lachje van uw lief gezichtje,

Is voor my,

Daar ik ly,

Een vergiftig schichtje.bis

Wreek, wreek den hoon my aangedaan,

Doch neen: Hy is en blyft air Vader,
Naast hem hebt gy doch niemand nader,

Ligt treft gy hem nog eenmaal aan!

Ligt zal hem 't naberouw verteêren;
En hy u als zyn telgje eeren,

Eer de dood,

Hem in den schoot,

Van deze aard doet keeren.bis

[p. 16]

 

Slaap lieve Spruitje! slaap met lust,

 

Gy kunt uw leet nog niet beseffen,

 

Noch weet de rampen die u treffen,

 

Slaap wîchtje, eer u haar kragt ontrust,

 

Gy hebt een trouwelooze Vader,

 

Die als een snood, een laag verrader,

 

My verriet,

 

In 't verdriet

 

Stort ons bei te gader.bis

 

 

 

Zyn zagte taal bekoorde my,

 

Hy swoer my, kussend, duizend werven,

 

'k Zal schoone, ik zal voorzeker sterven,

 

Eer ik aan u mineedig zy;

 

'k Wil onäfscheidbaar voor u leven,

 

Eer doe de wreedste dood my sneven,

 

Eer myn trouw,

 

Dierbre Vrouw!

 

U ooit zal begeven.bis

 

 

 

Doch nu, helaas! vergeet hy ons,

 

Ik was de wellust van zyn oogen,

 

Zoo lang tot hy my had bedrogen,

 

Zyn lust voldeet op 't mollig dons.

 

Hoe schynschoon waaren zyne reden,

 

Hoe vuurig, ieder zyner beden,

 

Due myn jeugd,

 

't Pad der deugd

 

Snood verlaaten deeden.bis