|
| |
| |
| |
Het kaneelmaal van Cupido.
Wys: Waar of myn Rozelinde blyft, enz.
't Was Feest, de Goden kwamen saam.
In 't blyde Kraambed lag.
Geen wonder, dit geboortefeest,
Dan dat niet op dien blyden stond,
De groote zaal was opgeruimd,
Alleen 't beschryven van die zaal,
Schenkt my een ruime stof.
Deez' zaal is ryk gestucadoord,
Het lystwerk zwaar verguld,
En nis by nis, met Bloemfestoens
| |
| |
De zolder is geblaffonneert,
En diamanten, dia zoo groot,
Dit praalgewelf rust op een' ry
Daar elke zuil op eenen voet
De vloer is van gesleepen staal,
De deuren zyn van ebbenhout,
Nog zwarter dan den moor.
Ook treed men op een vloer-tapyt,
De stoelen zyn van elpenbeen,
't Bouffet, waar in de glazen staan
Is enkel uit kristal gemaakt,
De Tafel, waar aan 't Godendom
En stond op eenen gouden voet,
In 't midden van de zaal.
| |
| |
Op Negen was de komst bepaald;
Doch 't wierd wel ruim halftien,
Geen wonder, elk die binnen trad,
Moest eerst het kindje zien.
Vrouw Moeder lag in 't kinderbed,
Niet bleek bestorven om den mond,
Maar, met een malschen bloos.
Hier pronkte Vulkaan als Papa,
Aan 't hoofd van 't ledikant,
Gebakerd in een sitse pon,
Hier zat hy met een Majesteit,
Die aan een Kraamheer past,
En hield met zijn berookte vuist,
Vrouw Moeders handje vast.
De wieg waar in het wichtje lag,
Het wiegkleed, deken, zelf het bed
Hoe lief betoovrend, stil en zoet,
Lag hier dien kleenen guit,
En lachten reeds, hoe jong hy was,
| |
| |
Elk kust en streelt het lieve wicht,
Doch voeld iets wonders in zyn bloed.
Zoo iets, dat prikkling baart.
Voor al het schoon Godinneudom,
Kreeg bloosjes op 't gelaat,
En elk gevoelde een streelend vuur,
Waar van den boezem slaat.
De Kraamvrouw hield zich doodlyk stil,
En sprak geen enkel woord,
Wyl heer Papa niet dulden kan,
Dat men haar rust verstoord.
Doch zoo draa Mavors binnen trad,
Zagt lieve Vrouwtje! sprak Vulkaan:
Wat raakt u toch die vent! -
Ach poesje! zei hy: zyt toch stil,
Uw staat eischt immers rust?
Doch, Mars trad toe en Venus wierd
Toen lag zy 't hoofdje weêr in 't dons,
De lieve Vrouw scheen moê,
De schalke Goden lachten eens,
| |
| |
Dan, eindelyk trad de gansche Ry
Zyn zitplaats, aan de hooge zy,
Het duurde een ruime poos.
Eer men nog iets te drinken bragt,
Dan, Bachus, droog van borst,
Riep waar, waar blyft den brandewyn!
Doch, eindelyk bragt Ganimeed,
Waar in me een lange pyp Kaneel,
Als ook een schotel met Banket,
Terwyl vast Bachus raasd en roept:
Breng eerst den drank by my! -
Jupyn nam nochtans d'eersten dronk,
Dat's kost sprak hy, die 'k gare meug,
Al zagt! riep Bachus, Broer hou op! -
Zend, zend den beker hier;
Doch eer Jupyn hem overgaf,
Dronk hy een halve slier.
| |
| |
Toen ging den gouden Beker rond,
Maar of den Beker wierd gestraft!
't Waar of hy met een kram
Aan Bachus lippen was gehegt.
Pan riep, o dronken guit!
Geef hier den brandenwynl wel ja:
Zei Bachus, 't is 'er uit.
Doch, Ganimedes die wel weet
Schonk daadlyk weêr den Beker vol,
Vulkaan zat mede in den kring,
Gelyk 't een Kraamheer voegt,
En wierd van elk geluk gewenscht,
De man scheen vergenoegt.
Mars sloop, intusschen, stil van daar,
Dan, Vulkaan kreeg het in den neus,
En sprong fluks van zyn stee.
Waar, waar is Mars! riep hy verbaast,
Waar zit dien stouten kwant!
Bedaar Papa, zei Ganimeed,
| |
| |
Toen huppelde den manken smit
Naar 't Kraamsalet, en vond,
Mars by zyn schoone Gemaalin,
Vast kussend mond aan mond.
Hy tierd, hy raast, by scheld en vloekt,
Doch, hoe hy vloeken mag,
Wat werkt hy uit? niet anders, dan
Intusschen nam elk een de laag,
De boel raakte in de war,
Dees was zoo dronken als een zwyn,
Elk zogt, zoo goed by kon, de deur,
Deez' gaat, die rold 'er uit.
Dus einde het Geboortefeest
|
|
Auteursrechtvrij