Van den Satyren.
Om dat in de Fabel van Syringa van Satyren en Veldt-goden wort verhaelt, behoefde daer van verclaringe te geschieden. Hun afcomst is niet seker. Het schijnt datse sonen zijn van Faunus, oft Saturnus: En als men eenigher versieringe soude ghelooven, souden sy gewassen zijn, en oorsprong hebben ghenomen van den bloede van Martias, doe hy van Apollo ghevilt was. Plinius in't 7e. Boeck, in't 2e. Capittel, seght, dat in't Rijck van den Cartadulen, in de gheberghten van Oost-Indien, onder den gelijcke nacht, gevonden worden Satyren, dieren met Menschen aensichten, licht en snel te voet. Pausanias schrijft van eenige bosschige Eylanden, daerse oock gevonden wierden, hebbende steerten als Peerden. Sy worden gheseyt, seer oncuysch te zijn gheweest. Sy zijn (meenen eenighe) ghenoemt Satyren, nae een Griecx woordt Sathe, beteyckenende de prickelinge van Venus. Sy waren medegesellen van Bacchus, en trocken met Pan, verselt met den Prince Bacchus, Indien helpen innemen. Eenighe houdense voor Demons, oft quade gheesten: eenighe voor sterflijcke schepselen: doch hebben (soo't schijnt) voor Goden oft half Goden gehouden geweest, en men offerde hun de eerste nieuw vruchten, van appelen, druyven, en dergelijcke. Daer waer wel veel meer van te seggen: maer dewijl niet besonders tot leeringhe by te brengen is, laet ick dese Satyren varen, dewijle datter in onse spraeck wel breeder van is te lesen, en keere my tot den Nymphen, Nayaden, en sulck gheselschap.
Auteursrechtelijk beschermd