De harpe, oft des herten snarenspel
(1599)–Karel van Mander–
AuteursrechtvrijInhoudende veel stichtlijcke liedekens: nu andermael door K. van der Mander ouersien, verbetert, ende vermeerdert
[pagina 378]
| |
Ga naar margenoot+TWee Engelen quamen tot Sodoma voort
Maer Loth die sat tot Sodom in de poort
Als sy quamen op den weghen,
Soo stont hy haestelijck op te voet
En ginck dese mannen int ghemoet,
Tot der aerde heeft hy gheneghen.
Loth die sprack tot haer, mijn Heeren recht,
Comt in ten huyse van uwen knecht,
End' wilt u voeten wasschen laten:
Blijft ouer nacht hier, hy haer versloech,
Op dat ghy inde morghen vroech
Meucht reysen u lieder straten.
Doe spraken de Enghelen wijs bedacht,
Neen, wy willen den gantschen nacht
Hier op der straten blijuen:
Maer Loth die dwanckse nae sijnen sin,
Soo datse zijn ghecomen in
Zijn huys tot sijnen beclijuen.
Als Loth de Mannen in hadde gheleydt,
Heeft terstondt een maeltijdt bereydt
En ginckse vriendelijck tracteren,
Hy bieck onghesuerde koecken met vlijt,
Ende sy aten soo, de Schrift belijt
Vriendelijck sonder murmureren.
Maer eer sy haer leyden te slapen wat,
Soo ghinghen de lieden uyt de stadt
Van allen eynden daer vergaren,
En quamen, te samen, met groot ghedruys,
Cleen ende groot, ende beleyden Loths huys.
Om dese Mannen niet te sparen.
| |
[pagina 379]
| |
Sy spraken tot Loth seer onbeleeft,
[S]iet dat ghy ons dese Mannen gheeft,
[D]ie by u zijn versteken,
[B]rengtse ons hier uyt, spraken sy coen,
[O]p dat wy onsen wille daer me doen,
[M]aer Loth die ginck teghen haer spreken.
Loth sprack tot haer, met goet bediet,
[O]ch Mannen Broeders, en doet so qualijck niet
[M]aer laet dese Mannen vry leuen,
[I]ck hebbe twee dochters excelent,
[D]ie en hebbe noyt gheenen man bekent,
[D]ie sal ick u lieuer gheuen.
Sy spraken tot Loth seer buytertier,
Ghy zijt een eenich vreemdelinck hier,
En wilt ghy ouer ons regieren?
Wel aen wy willen u plaghen noch meer,
Sy dronghen den man so jammerlijck seer,
Om de Mannen te schoffieren.
Ten holp hem niet, wat dat hy haer bat,
Maer liepen van hem nae de deure, dat,
Sy die wilden op smijten:
Doe quamen de Enghelen onghefaelt,
En hebben Loth weder in huys ghehaelt,
Wt alle de Sodomijten.
Godt sloechse met blintheyt ter seluer uer
Soo datse niet en costen gheuinden de deur
Om Loth noch te beswaren:
Maer Godt die heeft Loth, en sijn huys bewaert
Soo dat dien Sodomijtschen aert
Sochten, tot dat sy moede waren.
| |
[pagina 380]
| |
De Enghelen spraken tot Loth ydoon,
Ga naar margenoot+Hebt ghy hier eenen behouden soon,
Oock sonen oft dochters mede,
Brengtse al hier uyt, en haest u seer,
Want wy zijn ghesonden van den Heer
Om te verderuen dese stede.
Loth die hoorde des Enghels vermaen,
Ginck tot sijn toecomende swaghers saen,
Die sijn Dochters souden trouwen:
Maeckt u haest op, uyt dese hoecken, al,
Want de Heere dese stadt besoecken, sal,
Maer sy hebbent voor boerde ghehouwen.
Des morghens als den dach opstont,
Soo deden de Enghelen Loth noch cont:
Neemt u dochters en u vrouwe,
Al watter nu voorhanden is,
Treckt uyt de stadt, want sy sal ghewis
Comen in grooten rouwe.
Maer doe Loth noch een weynich vertrack
Soo grepen de Enghelen des Heeren strack
Haer by de handen al seer spoedich,
Ga naar margenoot+En leydense alsoo uyt Sodoma,
Die ginghen vooren en sy volghden nae,
Want Godt aensach Loth, seer ootmoedich.
Maer als sy die buyten hadden gebracht
Soo spraken de Enghelen wijs gheacht,
Verlost u Ziele tot die lieden,
End' en siet, niet, te rugghe quaet,
In dese contreye niet stille en staet,
Maer op de Berghen sult ghy vlieden,
| |
[pagina 381]
| |
Loth scheen dat te hebben wat noo,
En sprack, o Heere, niet alsoo,
T'ongheval mocht my ontlijuen:
Hier is een cleyne stadt nae by,
Verloeft nu daer in te gane my,
Dat ick by den leuen mach blijuen.
De Enghelen spraken ten seluen tien,
In dit stuck hebben wy u aenghesien,
Dat wy die stadt niet en bederuen,
Daer ghy van hebt ghesproken eerbaer
Daerom so heet oock dese stadt Soar,
Wilt hastich daer inne sweruen.
De Sonne men op der Aerde vernam,
Doe Loth in de stadt van Soar quam,
Doe liet den Heere van denGa naar margenoot+
Hemel af reghenen solfer end' vier
Op Sodom en Gomorra, na schrifts allegier
En lietse tot assche verbranden.Ga naar margenoot+
Alle de inwoonders cleen en groot,
Die moesten daer t'samen steruen de doot,Ga naar margenoot+
Want haer boosheyt altijdt vermeerde,
De steden met dat omligghende landt,
En al t'ghewas datmen ten velde vant,
In Gods toorn al omme keerde.Ga naar margenoot+
Och wat eer ghecrijsch en groot gheclach
Moeste daer wesen, somen wel dencken mach
By soo veel duysent persoonen
Als daer verginghen haest met der spoet,
Maer hadden daer in doch geweest thien goetGa naar margenoot+
Godt die hadse al wel willen verschoonen.
| |
[pagina 382]
| |
Aldus zijn dese vijf steden verdaen,
Daer den rechtveerdigen was uyt gegaen:
Ga naar margenoot+Maer sijn Wijf die sach omme,
Gods woort, soo't schijnt, sy niet en onthielt
Soo is sy gheworden in een bilt
Van eener sout-calumne.
Abraham is s'morgens vroech opgestaen,
Ga naar margenoot+En ginck ter plaetse daer hy seer belaen,
Met den Heere hadde ghesproken,
Heeft sijn aensicht tot Sodoma ghewent,
Doe hadde Godt sijn straffe ghesent,
Want Abraham die sach noch token.
Loth en heeft niet lange in Soar geweest
Maer hy trock daer uyt, want hy heeft gevreest,
Dat sy tot Soar blijuen souden:
Maer met zijn Dochters hy heenen vloodt
Op de Berghen, soo hem Godt gheboodt,
Heeft hem in een speloncke ghehouden.
Prince.
Ga naar margenoot+Petrus en Iudas hebben beyde vermelt
Ga naar margenoot+Sodoma is tot een exempel ghestelt,
Voor die wandelen in booshede,
Princelijcken Godt, ghy doet oock gewach,
Dat soo sal gaen, in den Iongsten dach,
Ga naar margenoot+Alst met de Sodomijten dede.
Schickt u nae den tijdt. Rom.12. |
|