De harpe, oft des herten snarenspel
(1599)–Karel van Mander–
AuteursrechtvrijInhoudende veel stichtlijcke liedekens: nu andermael door K. van der Mander ouersien, verbetert, ende vermeerdert
Op de wijse: Lief uytvercoren, lief triumphant.[G]Ods wijsheyt slechtich // voor s'wee-Ga naar margenoot+relts oogh,
[Gh]edaelt oprechtich // van bouen hoogh,
[Ho]ogh disputeren niet en behoeft:
[Su]lck argueren den gheest bedroeft,
[T']recht simpel verstant
[In] de waerheyt gheplant,
[W]el begrijpen cant,
[T']wordt door den Gheest gheproeft.
Al wat niet geestich // en smaeckt gesont,
[D]at moet tempeestich // als onghegront
[O]p't zant verdwijnen // neuen den steen,
[D]oncker bruwijnen // en moghen gheen,
[D]e waerheyt perfeckt
[H]ouden bedeckt,
[O]ft schoon vertreckt,
[S]y verwint int ghemeen.
| |
[pagina 230]
| |
S'Heeren ghemeente // met hert en lust,
In goe vereente // staet vast gherust
Op de reyn waerheyt // als een pilaer,
Van suyuer claerheyt // die hier noch daer
Niet henen en draeyt
Wat windt dat waeyt,
In haer ghesaeyt
Gods woordt, versterckts' eenpaer.
Broeders eendrachtich // elck in sijn gra[et,]
Laet ons aendachtich // nae Petrus raet,
Ga naar margenoot+Onder den heyden // ghelijck betaemt,
Ga naar margenoot+Goe wandel leyden // dat elck hem schae[mt]
Tot beterschap
Ga naar margenoot+Die met ghesnap
Door achterclap
Ons hebben sal gheblaemt.
T'recht vromer leuen // Van Abel aen,
Ga naar margenoot+Staet al voorschreuen // tot ons vermaen
Schoeriem, oft pleytken // van eenich dra[et,]
Ga naar margenoot+T'bleetende geytken // daer oock al staet:
Ga naar margenoot+Niet schuldigh en zijt
Dan liefden vlijt,
Die t'gheener tijt
Ga naar margenoot+Den Naesten en doet quaet.
In dees que tijden // voorhanden bloo[t,]
Laet ons vermijden // in cleen oft groot,
Dat met besinnen // selfs niemandt wort
Ga naar margenoot+Buyten oft binnen // van ons vercort
Dat soete lucht
Van goet gherucht,
| |
[pagina 231]
| |
[Door] goede vrucht
[Van] ons zy uytghestort.
[T']zy vremd' oft vrienden // wie dat ons borght,
[Soo] wel wy dienden // te zijn besorght:
[Wan]t siet den name // den welcken wy
[Aenr]oepen t'same // desen wordt vry
[Voor] borghe betrout,
[En] wie hier op bout,
[Hoe] sal doch stout
[Des]en te cort doen hy.
[W]ie en sal pooghen // om laten niet
[Een]en soo hooghen // borgh int verdriet,
[Oft] soo in schanden // dat men ghestoort
[Da]er door versmaden, sijnen Naem hoort,
[En] t'volck vermaert
[Va]n sijner aert,
[Iae] recht als waert
[Be]drieghlijck in sijn woort.
[D]ie dus laet steken // sijn borgh in last,Ga naar margenoot+
[Go]dtloose treken // doet hy, t'is vast:
[Oo]ck staet gheschreuen // hoe dat in al
[T's]lecht ouerbleuen // Israels ghetal,Ga naar margenoot+
[Gh]een leughenen doch,
[Ia]e tonghe noch,
[Do]ende bedroch,
[Gh]evonden zijn en sal.
Dus moet den Tempel // Gods staen gesticht,Ga naar margenoot+
[Ch]risti exempel, is claer en licht,
[Te] gheenen stonden // was noyt onvroet
[B]edroch ghevonden // in sijn mondt soet:
| |
[pagina 232]
| |
Wie valscheyt bedrijft,
Oft leughen verstijft,
Niet by hem blijft,
Ga naar margenoot+Maer uyt sijn huys hy moet.
Ga naar margenoot+Niemandt bedrieghen // ghy niet en sult,
Sprack die van lieghen // noyt hadde schult:
Siet, wilt aenschouwen // een Israelijt
Oprecht vol trouwen // daer gheenen tijt,
Ga naar margenoot+T'zy meer oft min
Bedroch en is in,
Des Heeren sin
Die blijckt hier breedt en wijt.
Ga naar margenoot+Och gaet niet qualijck // als vrient omgaet,
Met vriendt verralijck // ist oock niet quaet:
Dat Broeders nouwe // en souden seer
Moghen betrouwe // den Broeders meer:
T'welck haestich gheviel,
Soo't straffen ophiel,
T'waer tot verniel
Van s'Heeren volcken leer.
Ga naar margenoot+T'waer een oncieren // der leer Christy,
Soo qua manieren // te lijden vry:
Daer soud' uytgroeyen // een quaet geclanck
Elck soud' verfoeyen // sulck volck eer lanck
Ontstichtich het waer,
Ga naar margenoot+Iae duysterheyt swaer
Voor licht, oock maer
Voor reucke vuylen stanck.
Als wy wel schaffen, op waerheyts plicht,
Sulck quaet te straffen // is meerder licht.
| |
[pagina 233]
| |
[Na]e s'vromer wenschen // en s'Heeren Wet,
[Vo]or Godt en menschen // t'antwoorden bet,
[Da]n datment becroont,
[Of]t yet verschoont,
[W]ant't hem vertoont
[W]eerstrijdich Gods opset.
De Liefd' om sluyten // nu dit propoost,Ga naar margenoot+
[W]at daer is buyten // deucht niet altoost:
[Sy] denckt gheen schade // te doen yemandt,Ga naar margenoot+
[Sy] slaet wel gade // eens anders pandt:Ga naar margenoot+
[Gh]een vreucht sy en lechtGa naar margenoot+
[In] eenich onrecht,
[De] waerheyt slechtGa naar margenoot+
[V]erblijdt al haer verstandt.
Broeders met eenen // wilt noch verstaen,
[M]en leest in gheenen // Brief van te saen
[G]hestraft te wesen // wat Godt mishaeght,
[M]aer wel wy lesen // van te vertraeght,Ga naar margenoot+
[E]n hoe dat, datGa naar margenoot+
[V]ercoren vatGa naar margenoot+
[P]aulus, vry wat
[D]aer ouer heeft gheclaeght.
Princen bevroedich // elck int ghemeenGa naar margenoot+
[D]oor een ootmoedich // hert, acht elck een
[H]oogher een ander, // dan hy self is,
[O]nder malcander // ghy sult ghewis
[I]n vredich ghespan // Ghegordt zijn dan,
[M]et den bandt van
[R]echter volcomenis.
Een is noodich. |
|