De harpe, oft des herten snarenspel

Inhoudende veel stichtlijcke liedekens: nu andermael door K. van der Mander ouersien, verbetert, ende vermeerdert

[p. 146]

Den 91. Psalm,

nae de wijse: Den lustelijcken Mey, Christus playsant.

⁺VVie onder de bescherminghe soet
Dees Hooghsten sit eendrachtich,
En blijft onder der schaduwen behoet
Van die daer is almachtich,
Die spreeckt tot den Heer onbesorcht,
⁺Mijn toeverlaet, ende mijn borcht,
Och mijn Godt, op dien ick my betrouwe,
Iae, vastelijck mijn hope bouwe.

Want hy verlost my van des Iagers strick

En pestilency schadich,
⁺Hy sal met sijnen vederen seer dick
V bedecken ghenadich,
V toeverlaet op elck termijn
Sal onder sijnen vloghelen zijn,
Ende oock sijn waerheyt uytghelesen,
Die is scherm en schildt ghepresen.

Alsoo dat ghy niet en moet zijn bevreest

⁺Voor den nacht-grouwel banghe,
⁺Noch voor de pijlen die met fel tempeest
⁺Des daeghs vlieghen seer stranghe,
Voor de pestilencie swaer
Die int duyster sluypt, hier end' daer,
Noch voor de sieckte, wiens felle plaghe
Verslindt en verderft, in den middaghe.

Ofter schoon duysent vallen onvailjant

Aen u zijde beneffen,
Iae thien duysent aen uwe rechter hant,
Ten sal u doch niet treffen,

+ Psal.91,1.

+ Psal.18,1.

+ Psa.121,4

+ Iob,5,21.

+ Cant.3,8.

+ Eph.6,16.

[p. 147]

 

[Ghy] sult van herten wel gherust

 

[Me]t ooghen aensien uwen lust,

 

[Ghy] sult vergheldinghe naer ghewercken

 

[Ov]er den Godtloosen wel bemercken.⁺

 

[W]ant den Heere die is mijn toeverlaet,⁺

 

[Die] hooghst om droefheyt boeten,

 

[Is d]ijn toevlucht, dat gheenderhande quaet

 

[V o]ock en sal ghemoeten,

 

[Tot] u verderuen oft misval,

 

[En] sal, hier in dit Aerdtsche dal

 

[Ghe]en plaghe fel, haer soo opmaken,

 

[Die] tot uwer hutten sal ghenaken.

 

[W]ant van u heeft hy een bevel ghedaen⁺

 

[D']Enghelen sijn Dienaren,⁺

 

[Dat] sy u by, op al u weghen staen,

 

[Beh]oeden en bewaren,

 

[Iae] en dat sy u draghen vry

 

[Op] de handen, alsoo dat ghy

 

[Aen] eenen steen t'zy cleyn oft grooten,

 

[Ner]ghens uwen voet en soudet stooten.

 

[O]p Leeuwen, en op Aderen rebel⁺

 

[Sul]t ghy gaen ende treden,

 

[Op] jonghe Leeuwen, ende Draken fel,

 

[Hy] begheert mijns, t'is reden,

 

[Ick] wil hem uythelpen bequaem,

 

[End]e hy bekent mijnen Naem,

 

[Dae]rom soo wil ick tot allen tijden

 

[Ooc]k beschutten, hem tot een verblijden.

 

[H]y roept my aen, daerom wil ic hem bloot⁺

 

[Verh]ooren in der saken,

+ Psa.18,19

+ Syr.34,16

+ Exo.23.20

+ Mat.4,6.

+ Luc.10,19.

+ Psal.4,1.

[p. 148]

 

Ick ben by hem, ick wil hem uyt der noo[t]

 

Trecken, ter eeren maken,

 

En ick wil hem ghestadelijck

 

Voeden, en zijn versadelijck,

 

Met een lanck leuen om sijn verschoonen

 

En mijn salicheyt wil ick hem toonen.

Een is noodic[h]