De harpe, oft des herten snarenspel
(1599)–Karel van Mander–
AuteursrechtvrijInhoudende veel stichtlijcke liedekens: nu andermael door K. van der Mander ouersien, verbetert, ende vermeerdert
[pagina 75]
| |
nae de wijse: O waerheyt, hoe zijt ghy nu vertreden.
HOe Paulus hem beriep op den Keyser,Ga naar margenoot+
Doort vervolg der Ioden, beschrijft LucasGa naar margenoot+
Oock sijn voyage, als mede-reyser
Ouer de Zee, den seer grooten plas,
Ende segt, als het besloten wasGa naar margenoot+
Dat wy nae Italien souden gaen,
Te schepe varen, die ghevanghen waren,
Zijn Iulio in handen ghedaen.
In een Adramijtisch schip wy traden,Ga naar margenoot+
En voeren van lande sonder verdrach,
Langst Asien te schepe beraden,
Quamen tot Sydom den anderen dach,
Daer Paulus ginck ende besach
Sijn goede vrienden, want den Capiteyn,
Als Man ghepresen, heeft hem bewesen
Vriend'lijck tot den Apostel reyn.
Wy stieten af ende wy voerenGa naar margenoot+
Langs Cypers henen, in Gods ghenae,
De winden die de Zee beroeren
Waren ons teghen tot Cilicia,
De Zee, en oock Pamphilia,
Wy ouerscheepten, tot Myra, midts dien
In Lycien quamen, daer men ons t'samen
Steld' in een Schip van Alexandrien.
Met lancksaem varen veel tijts versletenGa naar margenoot+
Teghen ouer Gnidon quaemen wy,
Al voorby Salmon, daer onder Creten
Wy tot goede hauen quamen vry,
| |
[pagina 76]
| |
Daer was de stadt Lasea by,
Paulus dede alsulck een vermaen,
Dat men daer beyde, ick sie (hy seyde)
Dees reyse sal seer qualijck vergaen.
Ga naar margenoot+Den Onderhooftman veel meer betroude
Op den Stierman ende den Piloot,
Dan Paulus woorden, want men aenschoude
Die onbequame hauen ter noot,
Om ouerwinteren men besloot
Nae Phenicien te varen voor't best,
Dees hauen gheleghen, is in Creta teghen
Den windt Zuyt-west ende Noort-west.
Het waeyde Zuytwest doe heeft gheschenen
Ga naar margenoot+Dat haer voornemen ginck lancx soo bet,
Wy voeren van Asson by Creten henen,
Maer corts nae desen teghen t'opset,
Noordt oosten windt ded' ons belet,
Die met sijn blasen beroerde de Zee,
Het schip in dolen den windt bevolen,
Voeren wy henen in Gods ghelee.
Ga naar margenoot+Int Eylandt Claudia arriveerden
Wy, en ghecreghen daer eenen boot,
Daer wy ons mede gouuerneerden,
End' vonden hem onder aen het Schip groot,
Want wy vreesden Syrtims aenstoot,
En hoe wy een groot, onweder onsoet
Hebben gheleden, den naesten dach deden
Wy eenen uytworp van sommige goet.
Den derden dach wierpen wy verre
Des Schips ghereetschap ouer t'boort,
| |
[pagina 77]
| |
[B][inn' lang' en saghen wy Son oft sterre,Ga naar margenoot+
[D]an de Zee met tempeest verstoort,
[D]e hoep ons leuens was al versmoort,
[E]n doe men eenen langhen tijdt daer
[O]ns hadde gheseten, ende niet ghe-eten,
[S]tondt Paulus op, int midden van haer.
Och lieue Mannen heeft hy ghesproken,Ga naar margenoot+
[M]en soude nae mijn woorden vroet
[V]an Creten niet zijn opghebroken,
[O]m niet te lijden dit teghenspoet:
[N]u vermaen ick u, hebt goeden moet,
[O]ns aller leuen en salder gheen
[V]ergaen noch steruen, dan int bederuen
[S]al moeten comen dit Schip alleen.
Want den Enghel des Gods verheuenGa naar margenoot+
[D]ien ick behoor, en dien in den gheest,
[St]ondt my in desen nacht beneuen,
[E]n seyde: Paulus zijt onbevreest:
[W]ant ghy moet noch vry van tempeest
[V]oor den Keyser worden ghestelt:
[E]n om te leuen, heeft u Godt ghegheuen
[Al] die hier in dit Schip zijn ghetelt.
Dus lieue mannen, weest sonder treuren,Ga naar margenoot+
[W]ant ick vertrouwe op Godt vailjant,
[S]o my gheseyt is, sal dat ghebeuren,
[M]aer wy moeten varen aen een Eylandt:
[D]en veerthiensten nacht, nae het verstandt
[De]r Schippers, heeft hem gheopenbaert,
[Sie]t een Landouwe, om blusschen rouwe
[In] Adria die Zee vermaert.
| |
[pagina 78]
| |
Ga naar margenoot+Het diep loot wierpen de Schippers ned[er]
En vonden twintich vademen diep,
Een weynich van daer, wierpen sy weder,
Maer vijfthien Vadems men daer en riep
Doe vreesden sy oft Schip aenliep
Op eenighe scherpe plaetsen stranck,
Vier anckers achter, uyt wierpmer en wachter
Dat dach sou worden met groot verlanck.
Ga naar margenoot+De Schiplieden sochten uit t'schip te vlied[en]
En lieten neder den boot, oft schuyt,
Met sulcken schijn, als of sylieden
Voor-anckers wilden worpen uyt,
Paulus sprack met sulck gheluyt,
Krijsknechten, ende den onder-Hooftman
Ten zy dat blijuen, dese, u lijuen
En meucht ghy niet salueren dan.
Ga naar margenoot+De Krijsknechten den boot afsneden,
T'began te daghen, Paulus subijt
Sprack: het is den veerthiensten dach heden
Dat ghy ghevast hebt, en nuchteren zijt:
Dus vermaen ick u, als nu ter tijt,
Spijse te nemen, dat gheschied' u al
Ga naar margenoot+Tot salichede, van niemandt mede
Ga naar margenoot+Een hayr van den hoofde vallen en sal.
Ga naar margenoot+Hy danckte Godt daer voor hen allen,
Ga naar margenoot+Nemende t'broot, ende hy at,
D'ander zijn oock aen t'eten ghevallen,
Seer wel ghemoedt, ende werden sat,
Twee hondertsesentseuentich zielen dat
Waren int vat des Schips, niet min,
| |
[pagina 79]
| |
[D]oe om verlichten, t'Schip sonder swichten
[W]ierpen wy tarwe ter Zeewaert in.
Alst dach werdt, sy t'landt niet en kendenGa naar margenoot+
[M]aer sy vernamen een hauen bedacht,
[M]et eenen Oeuer, daer aen te wenden
[He]t schip, ghebruyckten sy al haer macht:
[Di]e anckers hebben sy opghebracht,
[En] ontbonden de banden van het roer,
[De]n spriet oock bouen, zijnd' opgeschouen,
[M]et t'schip men nae den Oeuer toe voer.
[A]ls wy nu op een plate dreuenGa naar margenoot+
[Da]er t'schip gheweldelijck tegen stack,Ga naar margenoot+
[Do]or cracht der baren, het is ghebleuen
[De]n vooren staende, en het achterste brack,
[D'e]en Krijsknecht met den anderen sprack,
[Van] dooden den ghevanghenen hoop,
[Dat] niet en comme, oft yemandt swomme
[Te l]ande, en dat hy ons ontloop.
Maer d'onder-Hooftman om te behouwenGa naar margenoot+
[Pau]lum, verboodt haer desen raet,
[Ma]er al die swemmen conden, souden
[Ha]er eerst salueren in sulcken staet,
[Som]mighe op berderen, ander alst gaet,
[Op s]tucken van het schip: maer doch
[Aldu]s soo quamen, de Zielen t'samen
[Beh]ouden al te lande noch.
[W]y vernamen t'landt hiet Melijten,Ga naar margenoot+
[Doen] wy al waren behouden reyn,Ga naar margenoot+
[De li]eden daer, om s'drucx verslijten,
[Bewe]sen ons gheen vriendtschap cleyn,
| |
[pagina 80]
| |
Sy stoockten ons een vyer int pleyn,
Want t'reghende seer en het was cout,
Paulus van aerde, neerstich vergaerde
End' bracht eenen hoop rijseren hout.
Ga naar margenoot+Als den Apostel Paulus ditte
Nu hadde gheleyt al op dat vyer,
Quam daer een Slang' uyt van der hitte
En voer hem aen sijn handt seer schier:
Daer aen hinck dat fenijnich dier:
De lieden spraken onderlinck,
Hoe dat hy ware, een Moordenare,
Dat hy verlost noch wraeck ontfinck.
Ga naar margenoot+Maer Paulus slingherde de Slanghe
Ga naar margenoot+Int vyer, end' en hadde gheenen noot,
Ga naar margenoot+Sy meynden, ende wachten langhe,
Dat hy soud' swellen, ende vallen doot:
Haer propoost veranderden sy bloot,
Ga naar margenoot+Ende seyden, dat hy eenen Godt waer,
Ga naar margenoot+Dat hem die Ader, als een misdader
Niet en hadde doen steruen daer.
Den Ouersten van dien Eylande,
Publius, die heeft drye daghen lanck
Ga naar margenoot+Ons daer gheherberght seer goederhande,
Ga naar margenoot+En t'geschiedde dat sijn Vader lach kranck
Ga naar margenoot+Aen de kortsen ende aen den vloetganck,
Paulus die badt, ende leyde terstont
Op hem de handen, met hulpe van den
Ga naar margenoot+Heere, soo maeckte hy hem ghesont.
Ga naar margenoot+Van desen Eylande, ghenesen
Werden die ander siecken teer,
| |
[pagina 81]
| |
Die sy daer brochten, ende bewesen
Ons uyt danckbaerheyt groote eer:
En doe wy van daer namen keer,
[L]oeden sy al wat ons ontbrack,
[D]rye Maenden t'ende, zijnd' al de bende
[T]e schepe, uyt dat Eylandt vertrack.
Het Schip daer wy in varen ginghen,Ga naar margenoot+
[W]as van Alexandrien de Stadt,
[T']hadde een baniere der tweelinghen,
[T]ot Syracusa bleuen wy wat,
[A]ls wy omvoeren den vochten pat,
[D]oe quamen wy tot Region,
[E]en dach nae desen, met opgheresen
[W]indt uyt Zuyden, tot Puteolon.
Wy vonden Broeders, aldaer ter steden
[B]leuen wy seuen daghen lanck,
[G]helijck ons van haer was ghebeden,
[T]ot Roome namen wy onsen ganck:
[D]e Broeders quamen ons doen ontfanck,Ga naar margenoot+
[B]uyten tot die Tauernen drije,Ga naar margenoot+
[D]oor haer aenschouwen, creech een betrouwen
[P]aulus, en danckte Godt seer blije.
Paulus die leerde vry onverboden
[In] sijn ghehuerde wooninghe daer,
[To]t Roome Heydenen ende Ioden
[V]an Christo Iesu, daer twee Iaer:Ga naar margenoot+
[D]aer naer al sijn periculen swaer,
[W]as sijn hope die Croone t'ontfaen:
[La]et ons manierich, hem volghen vierich,Ga naar margenoot+
[Gh]elijck hy Christum heeft ghedaen.
Ga naar margenoot+Een is noodich. |
|