De harpe, oft des herten snarenspel
(1599)–Karel van Mander–
AuteursrechtvrijInhoudende veel stichtlijcke liedekens: nu andermael door K. van der Mander ouersien, verbetert, ende vermeerdert
Op de wijse: Entre Paris & Roüan, il y a trois marchands.
Ga naar margenoot+AHasueros een seer groot
Coninck zijnde, gheboot
Hondert twintich Rijcken
Seuen van ghelijcken,
Liet in een maeltijt bloot
Sijn macht en rijckdom blijcken.
Ga naar margenoot+Dees groote maeltijdt die hy schanck
Duerde veel daghen lanck
Van Heeren en ghessinne,
Den Coninck vol minne
Blijde door den dranck,
Sant om de Coninginne.
Ga naar margenoot+Dat sy verciert met de croon
Aldaer quame ten toon,
Seuen Camerlinghen
Te vergheefs uytginghen,
Want Vasthi wonder schoon,
Weygherde dese dinghen
Ga naar margenoot+Den Coninck toornich en gram,
Vorsten te rade nam,
Van Perssen en Meden
T'besluyt dat sy deden
Ouer de Vrouwen quam
In sijn Landen en Steden.
| |
[pagina 59]
| |
Wt den raet van MenuchanGa naar margenoot+
Een stercke Wet began,
Dat de Vrouwen souden
Haer Mans in eeren houden,
In elck huys soud' elck ManGa naar margenoot+
Als ouerhooft verbouden.Ga naar margenoot+
Vasthi haer plaetse verloosGa naar margenoot+
Om haer weygheren boos,
S'Conincx Landen deure
Wt al der Maeghden fleure
De Coninck doe vercoos
Die schoone Esther veure.
Sy was een Iodinne jent,Ga naar margenoot+
Mardachai bekent,
Die was haer opvoeder,
Momboir en behoeder,
Die een soon excellent
Was van haers Vaders broeder.
Desen liet door haer verstaen,Ga naar margenoot+
Datter twee wilden slaen
Den Coninck verheuen,
Sy werden aent leuen
Ghestraft, en dit werdt saen
In Cronijcke gheschreuen.
Een Vorst Haman vercreegh datGa naar margenoot+
Hem elck eerd' en aenbat,
Van des Conincx weghen,
Het stondt Mardachai teghen,
Die sonder opstaen sat,
Dat werdt ouerghedreghen.
| |
[pagina 60]
| |
Ga naar margenoot+Haman hooveerdich verstoort,
Als hy dit heeft verhoort,
Al t'Ioodsche gheslachte
Te vernielen dachte,
Op dat men in den moort
Mardachai ombrachte.
Ga naar margenoot+Hy creech des Conincx consent,
Zeghel en mandament,
Op eenen vercoren
Dach, te doen verloren,
Int Rijck verr' en ontrent
Alle Ioden gheboren.
Ga naar margenoot+Droefheyt hadde Israel
Ghelijckt reden was wel,
Hamas was gheseten
Droncke vol vermeten,
Mardachai heeft snel
Oock dit verdriet gheweten.
Ga naar margenoot+Gheboden was oock een dinck
Wie tot den Coninck ginck
Dat hy steruen soude,
Ten waer dat van goude
Sijn Scepter, den Coninck
Te hemwaert strecken woude.
Ga naar margenoot+Nochtans Esther is ghegaen
Nae Mardachai vermaen,
Den Coninck bin der zalen
Liet sijnen Cepter dalen,
Sy heeft voor voor hem ontfaen
Ghenade sonder falen.
| |
[pagina 61]
| |
Esther Coningin eerweert,Ga naar margenoot+
Wat ist dat ghy begeert,
De helft mijns Rijcx verheuen
Wilt ghy't, men salt u gheuen?
Sprack den Coninck expeert,
En Esther daer beneuen.
Heb ick nu ghenade vry,Ga naar margenoot+
Soo dat den Coninck my
Wilt gheuen mijn bede,
Hy ende Haman mede
Come op morghen by
My, ter maeltijdt met vrede.
Haman trock vrolijck nae huys,Ga naar margenoot+
Maer het was hem een cruys
Te sien Mardachai sitten,
Doende sijn oude vitten,
T'huys quam hy, hem confuys
Beraden, met der hitten.
Eenen boom hy rechten liet,Ga naar margenoot+
Vijftich ellen lanck, siet,
En hadde groot verlanghen
Daer aen te laten hanghen
Mardachai: maer niet
En ist alsoo verganghen.
Den Coninck cost in die nachtGa naar margenoot+
Niet slapen: dus bedacht,
Liet lesen verscheyden
Historien: die seyden
Hoe Mardachai aenbracht
Twee die op hem toeleyden.
| |
[pagina 62]
| |
Ga naar margenoot+Als nu den Coninck verstont,
Dat Mardachai ghegont
Gheen eer en was voor desen,
Op dat hem waer bewesen
Eere, sijn knapen sont
Om Haman vroech gheresen.
Die was comen om bevel,
Ga naar margenoot+Den Man te hanghen snel,
Den Coninck ginck t'woordt keeren
Tot Haman, wilt ons leeren
Een Man toemaken wel,
Die de Coninck wil eeren.
Haman dacht, ick ben den Man
Ga naar margenoot+Die men wilt eeren dan,
De cleederen, de croone,
En t'Peerdt des Conincx schoone,
Sprack hy in dat ghespan,
Behoeft sulck man te loone.
Ga naar margenoot+Haman moest sonder delay
Gaen cleeden Mardachai,
T'peerdt leyden en crijieren,
Men sal aldus vercieren
En eeren den Man fraey
Die den Coninck wil vieren.
Ga naar margenoot+Haman ginck en ded' alsoo,
Hoewel van herten noo,
Van quaetheyt mocht hy swellen,
En t'huys quam hy vertellen
Sijn avontuere snoo,
Hem in den rouwe stellen.
| |
[pagina 63]
| |
Maer hy moest gaen subijtGa naar margenoot+
[Tot] Esther ter maeltijt,
[De]n Coninck van wijne
[Vr]olijck sprack ten fijne:
[Est]her begeerich zijt,
[W]at ghy wilt dat werdt dijne.
Esther doe badt en versocht,Ga naar margenoot+
[Dat] sy en haer volck mocht
[Ten l]ijue blijuen:
[W]ant wy zijn als katijuen [Te] samen al vercocht,
[Da]t men ons soud' ontlijuen.
Den Coninck die vraeghde: wieGa naar margenoot+
[Is] soo stout: waer is die
[Alsu]lcx heeft in den sinne:
[Doe] sprack de Coninginne,
[Die] vyandt en partije
[Is] Haman, vol onminne.
Haman werdt gheheel ontstelt,
[Als]o de Schrift vertelt,
[Den] boom in sijn huys staende,
[Daer] hy een ander waendeGa naar margenoot+
[Aen] te hebben ghequelt,Ga naar margenoot+
[Daer] was hy aen vergaende.Ga naar margenoot+
[H]y werdt ghehanghen als een dief,Ga naar margenoot+
[Maer] den Coninck verhief
[Ma]rdachai den Iode,
[En] gaf t'sijnen ghebode
[Den] zeghel, eenen brief
[Te m]aken op sijn mode.
| |
[pagina 64]
| |
Den Ioden werdt groot jolijt
Ouer al breet en wijt,
Ga naar margenoot+Den dach doe sy verwachten
Ga naar margenoot+In haer bloet te versmachten,
Ga naar margenoot+Doe werden sy verblijt
Met al haer gheslachten.
Ga naar margenoot+Haer vyanden ouer al
Brachten sy in den val,
Hier aen zijn te mercken
Des Heeren wonder wercken,
Ga naar margenoot+Al die hem vreesen, sal
Hy bystaen en verstercken.
Een is noodich. |
|