De gulden harpe, inhoudende al de liedekens, die voor desen by K.V.M. gemaeckt, ende in verscheyden Boecxkens uyt-ghegaen zijn
(1627)–Karel van Mander–
AuteursrechtvrijNa de wijse: Rooskens in de Mey.O God, ghy woont daer boven int licht,Ga naar margenoot+
En u aenghesichtGa naar margenoot+
En heeft noyt Mensche hier moghen aensien,Ga naar margenoot+
Maer u wercken ghetuyghen
V heerlijckheyt, daer alle knien
Vooren buyghen.
Hoe hooghe wy u prijsen, o Heer,Ga naar margenoot+
Ghy zijt doch al meer,
Nae u schoon lieflijck aenschijn klaer
Hebben alle Propheten
Verlangt, en hebben haer selven daer
Door vergheten.
Abraham, Isaac, en Iacob me,
Op u eeuwighe steGa naar margenoot+
Met verlanghen siend', Hier op Aerderijck
Woonend' in hutten, ginghen,
Seer licht te vreden henen, ghelijck
Vreemdelinghen.
Moyses verkoos u versmaetheyts last,
En hy hieldt hem soo vastGa naar margenoot+
Aen u, dien hy doch niet en sagh,
| |
[pagina 456]
| |
Dan door gheloovigh pooghen,
Al had hy ghesien u nacht en dagh
Aen met ooghen.
Ick weet dat mijnen Verlosser leeft,
Iob ghesproken heeft,
Ick sal met dese mijn ooghen vry
God mijnen Heer aenschouwen,
Hy bleef in alle zijn lyden by
Dit betrouwen.
Ga naar margenoot+Davids ziele na u crijsschende, wert
Ghelijck eenen Hert,
V wonderlijck schoon aenschijn doch
Hy soo vyerigh begheerde,
Ga naar margenoot+Hy en vraeghde nae den Hemel noch
Na de erde.
Ga naar margenoot+Och met wat troost oock Symeon sanck
Heer, ist uwen danck,
Laet nu in vreden gaen uwen knecht,
Want met een welbehaghen
Mijn ooghen den Salichmaker recht
Nu aensaghen.
D'Apostels verlieten, al haer gheree,
Schip en Net inde Zee,
Om u te volghen o Heere soet,
Met een vyerigh verlanghen,
Ontsteken in uwer liefden gloet,
En bevanghen.
Wilt ghy oock scheyden als dese van my,
Alsoo vraeghdet ghy,
O Heere, waer souden wy henen gaen,
Waer souden wy gaen dolen,
Op sulcken voet sprack Petrus saen
Onverholen.
By Phariseen noch Saduceen
En willen wy treen,
In u is doch de waerheyt alleen,
V woorden zijn onlieghlijck,
Maer Werelt en Menschen int ghemeen
Zijn bedrieghlijck.
| |
[pagina 457]
| |
Ghy hebt de woorden des levens ghesont,
In uwen mondt
Is gheen bedroch noch lichten klap,
O levenden Gods Sone
Christe wy zijn u gheselschap
Nu ghewoone.
Het soude ons doch nu vallen seer vremt,
Met dat onghetemt
Verkeerde geslachte te loopen meer,
En u byzijn te derven,
Wy willen met u leven, o Heer,
Ende sterven.
Maer Paulus dijn uytverkoren vat,
Wat een yver en wat
Een liefde in hem gheweest oock i[s]
Als wy maer overlegghen,Ga naar margenoot+
Dat hy dat woort, ick ben ghewis,
Dorste segghen.
Dat doot, noch leven, noch Engelen, siet,
Noch vorstendom niet,
Ghewelt, wat is, oft worden kan,
Hooght', diept' oft creatuere,
Ons sal moghen ghescheyden van
Die liefde pure.
Van de liefde Gods die daer is nu
In Christo Iesu,
O Heer ons uwe ghenade doet,
Dat oock so vast mach blijcken
V liefd' oprecht in ons ghemoedt,
Sonder wijcken.
Een is noodigh. |
|