De gulden harpe, inhoudende al de liedekens, die voor desen by K.V.M. gemaeckt, ende in verscheyden Boecxkens uyt-ghegaen zijn
(1627)–Karel van Mander–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Rijst uyt des doodts beswaren, etc.[L]Ooft den Heere hier boven,
[W]ant 't is seer heerlijck schoon,
[E]n kostelijck dinck, loven
[O]nsen Godt in den Throon,
[D]en Heere bouwt // En onderhoudt,
[I]erusalem, 't ghemeenGa naar margenoot+
[I]sraels volck verschoven,Ga naar margenoot+
[B]rengt hy weder by een.
Die ghebroken van hertenGa naar margenoot+
[N]ederigh zijn ghesint,
[G]heneest hy, en haer smerten
[V]ermaeckt hy, en verbindt,
[I]n 't Hemels veldt // Hy overteldt
[E]n noemt met tranen bloot
[D]e sterren, jae ghesterten,Ga naar margenoot+
[S]iet, onsen Godt is groot.Ga naar margenoot+
Sijn macht is boven schreven,
[S]ijn wijsheydt sonder endt,
[D]en Heere hoogh verheven,
[H]em te verheffen wendt,
[D]ie in ootmoedt // Ellendigh vroedt
[H]ier zijn, maer met gheweldt,Ga naar margenoot+
[D]ie boos en zondigh leven,
[H]y plat ter aerden velt.
Wilt met malkander singhenGa naar margenoot+
| |
[pagina 384]
| |
Den Heere, en al met danck
Looft onse sonderlinghen
Godt met Harpen gheklanck,
Die al bedeckt // En overtreckt
Met wolcken 't Hemels rondt,
En gaet soo reghen bringhen
Hier op der aerden grondt.
Ga naar margenoot+Die gras door 'sreghens laven
Op berghen wassen doet,
En met sijn milde gaven
Alle vee tot behoedt
Sijn voeder gheeft // En al wat leeft,
Iae spijst seer goedertier,
Ga naar margenoot+Selfs oock de jonghe Raven,
Ga naar margenoot+Die tot hem roepen hier.
Den Heer en heeft doch gheenen
Ga naar margenoot+Lust aen sterckheydt vant peerdt,
Noch oock aen yemandts beenen
Behaghen, maer begheert,
En heeft een goet // behaghen soet
Aen die hem vreesen slecht,
Ga naar margenoot+En hopen oock met eenen
Ga naar margenoot+Op sijn goetheydt oprecht.
Prijst den Heere, ghy stede,
Iae ghy Ierusalem,
Ghy Syon looft oock mede
Vwen Godt, looft doch hem,
De grendels van // V poorten, kan
Hy vast maken en sterck,
V kinders hy met vrede
Daer zeghent in dat perck.
Hy maeckt vreed uwe palen,
En hy versaedt u noch
Met Tarwe sonder falen,
Iae met de beste doch,
Op aerden seyndt // Hy ongescheyndt
Sijn reden, en al voort,
Koopt snellijck, sonder dralen,
Sijn weerdich heyligh Woordt.
| |
[pagina 385]
| |
Sneeu gheeft hy onghemetenGa naar margenoot+
Als woll', als asschen stroyt
Hy rijm, en werpt als beten
Den haghel, nu als oyt,
Wie kan oft magh // Met goet verdragh,
Door sijnen vorst bestaen,
Hy spreeckt, soo wort ghesleten
Het ijs, en smelt al saen.
Den Wint doet hy uyt varen
Dan doyt dat water snel,
Sijn woordt hy openbaren
Wil Iacob, Israel,Ga naar margenoot+
Sijn rechten klaer // En zeden: maer
Sijn rechten en ghebodt,
Liet hy all' ander scharen
Niet weten, lof zy Godt.
Een is noodigh. |
|