De gulden harpe, inhoudende al de liedekens, die voor desen by K.V.M. gemaeckt, ende in verscheyden Boecxkens uyt-ghegaen zijn
(1627)–Karel van Mander–
Auteursrechtvrijop de wijse: Antwerpen rijck.IN vreucht, en druck,
Moet vriendt sijn vriendt aenkleven,Ga naar margenoot+
In ongheluck
En lijden troost hem gheven:
Maer menigh ManGa naar margenoot+
Troost vriendt met woorden statigh,
| |
[pagina 358]
| |
Ga naar margenoot+Die self en kan
In druck niet wesen matigh:
Sulck ben ick oock wel, vriendt:
Doch ons te weten dient,
Dat wy hier niet verliesen,
Wat God ons leend' of gaf,
Mach hy ons nemen af,
En voor zijn deel verkiesen.
Doch weetmen, dat
Een gaef is zwaer te missen,
Ga naar margenoot+Die boven schat
Is weerdigh hoogh te gissen:
En 'tgaet wel stijf
Aen, weetmen by natueren,
Die zijn half lijf
Ga naar margenoot+Oft ribbe voelt afscheuren:
Maer troost u, zijt goets moets,
De ghever alles goets
Can u besorghen weder,
Ga naar margenoot+Sijn handt volhandigh wort,
Doch nemmermeer verkort,
Dus leght u droefheydt neder.
Denckt of ghy waert
In vreemde haven komen,
In een schipvaert,
En socht schelpkens oft blomen,
Op strandt oft landt,
En men riep u te schepe
Los uyt der handt
Ontviel u al u grepe,
En ten waer u niet zwaer
Dat al te laten daer,
Om voort u reys aenveerden
Hier en mach Wijf noch kindt,
Noch niet in zijn bemint
Als den roep Gods vol weerden.
Men siet als droom
Dit stervigh leven wijcken,
Veel op een boom
| |
[pagina 359]
| |
Dees werelt hier ghelijcken,
Waer op dat wast
Soo menigh blat schoon groene,
Maer niet soo vast,
Ten valt na den saysoene
Ter werelt niet en blijft
Bestandigh, nu beclijft,
Oft dan vergaet oock desen,
Ten baet al gheen gheschrey,
Noch klachten veelderley,
Ten mach niet anders wesen.
Ten helpt ghesucht,
Noch droef ghezijn ghestade,
Hier vande vrucht
Is niet als enckel schade,
Maer kon vergaen
Ons ongheluck met weenen,
Soo waer elck traen
Gout weert oft edel steenen:
Doch over doode, siet,
Te schreyen, recht gheschiet,
Want 't zijn natueren zeden:
Maer mate houden vroet,
In spoet en teghenspoet,
Leert ons natuer en reden.
Seght ghy, tis klaer
Voorwaer // en licht te segghen,
Maer swaer // eenpaer,
Dat soo van my te legghen,
Veel faelt de daet
Al meer als ydel meenen,Ga naar margenoot+
Wy weten raedtGa naar margenoot+
Voor ander, voor ons gheenen:Ga naar margenoot+
Tis waer, raedt gheven wis:
Der menschen doen wel is,
Maer troost en kracht van bovenGa naar margenoot+
Comt van Godt sonderlingh,Ga naar margenoot+
Men moet van alle dingh
Hem prijsen hoogh, en loven
| |
[pagina 360]
| |
Twee ganghen, d'een
Met vreucht, en d'ander smertigh,
Deedt ghy daer kleen
Tijdt, niet dan effen dertigh
En maenden vijf
Verliepen tusschen beyden,
Eerst als ghy Wijf
Ginght nemen, en in't scheyden,
Doe ghy ter aerden haer
Gheleyden gingt daer naer,
Dus vaert al 'sWereldts feeste,
Ga naar margenoot+Maer tot een goet verdragh,
V wel vertroosten magh
Haer afscheyt vroom van gheeste.
Stervens ghewin
Verkoos sy goedertierigh,
Met hert en sin,
Ga naar margenoot+Op haer Verlosser vyereigh
Hopende vry,
En riedt haer vrient of suster
Te doen als sy,
Dus zijt dan vry gheruster,
Sy is voorby gheleen,
Daer wy door moeten heen,
Wy hebben (schijnt) behaghen
In't levens loops ghepijn,
En die in ruste zijn
Die willen wy beklaghen.
T'een noodigh laet
Ons soecken, want daer buyten,
Ons niet en baet,
Wat wy te doen besluyten,
Hy die terstont
Ga naar margenoot+Van al onse ghebeden
Door siet den gront,
Wat wy behoeven heden,
Ga naar margenoot+Met zijn gherechticheyt
Te soecken, men planteyt
Crijcht, gheen dingh uytghesondert,
| |
[pagina 361]
| |
Dit voor nieuw-Iaersche groet,
Neemt aen uyt Manders vloet
Met 'tIaer twee sesthien hondert.
Een is noodigh. |
|