De gulden harpe, inhoudende al de liedekens, die voor desen by K.V.M. gemaeckt, ende in verscheyden Boecxkens uyt-ghegaen zijn
(1627)–Karel van Mander–
AuteursrechtvrijNa de wijse: Ick was een Klercxken.ICk wil ons singhen van u boos plegen,
Ga naar margenoot+V nijdigheyt, hoe dat ghy zijt,
Iae oyt waert, in wercken gheneghen,
Soo gheheel teghen // de liefd' altijdt.
Nijdt, 's vyandts dochter, des doodts grootmoeder,
Ga naar margenoot+V boos kindt zond' heeft voortgebracht
De doodt, maer Christus ons behoeder
Verwanse door der liefden kracht.
Ghy waert ghebaert van den beginnne,
Ga naar margenoot+Ghy schonckt onnoosel broeders bloet
D'aerde, maer liefd' oprecht van sinne
Den even-naesten gheen quaet en doet.
Ga naar margenoot+Ghy deedt met krijghsche wapen trecken
Den broeder teghen om te verslaen,
Maer ootmoet ginck liefde verwecken,
Den tooren is in vrede vergaen.
Ga naar margenoot+Gy waert dat wreet dier, dat daer quelde
Die kuyssche Godtvreesende jeught,
Met groot verdriet, maer noch verghelde
De liefde 't quaet met groote deucht.
Nijdt, ghy hebt sonder schuldt en reden
Den Heere ghelevert ter doot,
Ga naar margenoot+Maer liefde lijdtsaem heeft ghebeden,
| |
[pagina 357]
| |
Voor die daer deden dat fel exploot.
Nijdt ghy hebt oyt gedaen veel smerten,
Die God naer volghden int recht verstant,
Maer liefde, in haer-lieder herten,
Behieldt noch altijdts de overhandt.
Och nijdt, ghy hebt altijdt beseten
D'onverstandigher herten, maer
De liefde is beter, dan weten,
Nemmermeer en verbittert sy haer.
Ghy zijt, o nijdt, vol quaet bedrijven,
Twisten en kijven ghy verweckt,
Maer liefde doet eendracht beklijven,
D'overtredingh' en sonde sy deckt.
Nijdt, ghy zijt een van des vleesch werckenGa naar margenoot+
Ghy sluyt den mensch uyt des Hemels troon,
Maer liefde, 'sgeest vreucht die can stercken
Sy doet ghewinnen des levens kroon.
O Broeders, liefd' en nijdt verschillen
Soo veel als duysterheyt en licht,
Maer met liefde wy't houden willen,
Op dat sy ons ter salicheyt sticht.
Of ons door nijdt menschen beswaren,
Laet ons wel doen die ons doen leet,
Dat wy op haer hoofden vergarenGa naar margenoot+
Vyerige kolen der liefden heet.
Een is noodigh, dats den verworpen
Hoecksteen, die dierbaer is en eel,
Hy is den troost in steden en dorpen,
Die om hem lijden weynich of veel.
Een is noodigh. |
|