De gulden harpe, inhoudende al de liedekens, die voor desen by K.V.M. gemaeckt, ende in verscheyden Boecxkens uyt-ghegaen zijn
(1627)–Karel van Mander–
Auteursrechtvrijop de wijse: 'tVlas is van den rocke ghewaeyt.IN Babylon met onverstandeGa naar margenoot+
Eerde men Bel den Afgodt stom,
Men dede hem daghelijcks offerhande
Twaelf mudden tarwe meel oft blom,
En veertigh Schapen t'eener som,
Drie amen wijns, dat was sijn proven,
Tyrus den Koninck quam hem loven
Dagelijcks met sijn Edeldom.
Maer Daniel aenbadt den Heere
Sijnen Godt, met groot ootmoet,
De Koninck sprack ten selven keere,
Hoe komt dat ghy Bel gheen eer en doet?
Gheen Afgoden, sprack Daniel vroet,
En dien ick, maer den Godt van waerde,
| |
[pagina 354]
| |
Schepper van Hemel ende van Aerde,
Doe sprack de Coninck met der spoet:
Houdt ghy dan Bel, dat is mijn vraghe
Niet voor een levende Godt loyael?
Siet ghy niet dat hy alle daghe
Eet ende drinckt soo menighmael?
En sprack: Heer Coninck ghy moet weten?
Dat desen Bel noyt en heeft gh'eten,
Hy is ghegoten van metael.
Dit dede 'sConincks toorne rijsen,
Bels Priesters deed' hy komen snel,
En sprack kondt ghy my niet bewijsen
Dat dese spijse etet Bel,
Soo sult ghy den doodt sterven fel,
Maer kont ghy wel // voor my doen blijcken
Dat Bel met al dit goet gaet strijcken,
Soo sal dan sterven Daniel.
Want groote lasterlijcke dinghen
Teghen Bel heeft ghesproken hy,
Daniel en den Coninck ginghen
Ten Tempelwaert, de Priesters by,
Die seyden, Heer Koninck stelt ghy
Selve de spijse, wy gaen buyten,
Ende wilt selfs de deure sluyten,
En zeghelen toe met uwen rinck vry.
De Coninck volghde dit exempel,
De deure beseghelt was toeghedaen,
De Priesters zijn in der nacht ghegaen
Met al haer Kinderen en Vrouwen,
Tseventigh waren die Rabouwen,
Sy en lieten aldaer gheen spijse staen.
De Coninck quam vry onverdroten
Met Daniel des morghens vroegh,
De deure bezeghelt, stondt noch ghesloten
Men dede die open met ghevoegh:
De Coninck haest zijn ooghen sloegh
| |
[pagina 355]
| |
Nae Bel, en riep na zijn vermoghen,
Bel ghy zijt groot, een God onbedroghen,
Maer Daniel die stont en loegh.
Hy sprac, Heer Coninc, merct hier beneden
Op die voetstappen groot en smal,
De Coninck sprack, hier hebben ghetreden
Mans, Wijfs, en kinderen over al,
De Koninck seer toornigh beval
Bels Priesteren met groot verstranghen,
Wijfs ende kinderen te vanghen,
Daer quamen sy een groot ghetal.
Sy moesten wijsen die speloncken
Daer sy deur quamen inder nacht,
En hadden al g'eten en ghedroncken
Dat daer ter Tafel was ghebracht,
De Coninck lietse dooden onsacht,
In Daniels macht // wert Bel ghegheven
Die wert ghebroken, daer beneven
Al sijnen Tempel cleyne gheacht.
Die van Babel eerden een Drake,
De Coninck roemd' op dat Serpent,
Daniel sprack, Coninck ist sake
Dat ghy my wilt gheven consent,
Sonder sweerdt oft sulck instrument
Sal ick de Drake wel doen sterven,
De Coninck liet hem macht verwerven,
Hy dede bersten de Drake jent.
Die van Babel zijn opgheresen
Teghen den Koninck openbaer,
Sy namen Daniel ghepresen
En wierpen hem by die Leeuwen daer,
Hy lagh daerin ses daghen, maer
De Heer en heeft hem niet vergheten,
Door Abacuk sandt hy hem t'eten,
Den Enghel bracht hem by zijn hayr.
De Coninck quam om te beweenen
Daniel op den sevensten dach,
End' hy sagh inden kuyl met eenen,
Daer hy Daniel sitten, sagh,
| |
[pagina 356]
| |
Hy riep luyde sonder verdragh,
O Daniels Godt, ghy zijt bevonden
Alleene Godt, groot om vermonden,
Also men wel oorconden mach.
Daniel trackmen uyt den kuyle,
Maer die hem wilden brenghen ter doodt,
Die wierpmen al in der Leeuwen muyle,
Sy werden al haest verslonden bloot.
Aldus is Gods Ghenade groot
Over die hem met al haer sinnen
Vreesen, betrouwen, en beminnen,
Godt en verlaetse in gheenen noot.
Een is noodigh. |
|