De gulden harpe, inhoudende al de liedekens, die voor desen by K.V.M. gemaeckt, ende in verscheyden Boecxkens uyt-ghegaen zijn

Een nieu Liedt,

na de wijse: Der Philistijnen stam // quam, etc.

ICk weet ons noch een Liedt, siet,
Van die Susanna hiet,
Helchias dochter schoone,
Die kroone // ongheblaemt
Haer wel betaemt // sy is versaemt
Int Houwelijck ydoone,
Met Ioachim befaemt.

Sy wiste Moses Wet // net,

God vreesde sy te bet,
Haer Man was rijck en machtigh,
Woonachtigh in Babel,
Al Israel, versaemde snel
Tot sijnen huyse eendrachtigh

[p. 351]

 

Om raedt houden wel.

 

Twee boose Richters oudt // stout

 

Saghen haer menighfout,

 

Al inden Boomgaert groene,

 

Den noene // seer ontrent,

 

Vermeyen jent // soo sy ghewent

 

Was daghelijcks te doene,

 

Dus werden sy verblent.

 

Al door der liefden brant // want

 

Elck hem ter plaetse vandt,

 

Daghelijcks int aenschouwen

 

Der Vrouwen soet aenschijn,

 

Sy seyden fijn // wy twee wy zijn

 

Door liefd' in zwaer benouwen,

 

Wat raet op dit termijn?

 

Sy sloten haren raet // quaet,

 

Susanna delicaet

 

Quam haer weder vermeyden,

 

Gheleyden // saghmen haer

 

Maeghden eenpaer // die sy van daer

 

Sandt om haer wel bereyden

 

Om haer te wasschen klaer.

 

Susanna om haer behoedt // goet,

 

Van haer twee Maeghden soet

 

Dede den Boomgaert sluyten,

 

In muyten daer int pleyn,

 

Laghen d'onreyn // ouders vileyn,

 

Seer snel liepen die guyten

 

Tot t'schoon vrouwelijck greyn.

 

Doet hier nu onsen wil // stil,

 

Ghy zijt in gheen gheschil,

 

In u liefde wy blaken,

 

Dit spraken // sy daer by,

 

Alleen zijn wy // van elcken vry,

 

Maer weyghert ghy de saken,

 

Daerom sterven suldy.

 

Wy sullen blijcken doen // coen,

 

Dat wy op dit saysoen,

 

Met overspel in zonden,

[p. 352]

 

V vonden // hebben hier:

 

Susanna schier // sprack goedertier

 

Ick ben te desen stonden

 

In angst en groot dangier.

 

Doe ick dees boosheyt snoo // soo

 

Ist recht datmen my doo,

 

Maer mijd' ick dese schanden,

 

In banden // door't bedrogh,

 

Soo kom' ick noch // eylaes siet och,

 

Ick en mach uwe handen

 

Nu niet ontvlieden doch.

 

Nochtans in desen noot // groot,

 

Heb ick liever den doodt

 

Te sterven seer verduldigh,

 

Onschuldigh // sonder quaet,

 

Dan door misdaet // na uwen raet,

 

Verbelghen menichvuldigh

 

Den Heer mijn toeverlaet.

 

Sy als die seer ontschiep // riep,

 

Een van dees boeven liep,

 

De deur' hy open dede,

 

Ter stede // quaemen daer,

 

Nae dit misbaer // die knechten, maer

 

Die Ouders vol booshede

 

Spraken schande van haer.

 

Smorghens brachtmense voort // hoort,

 

Sy tuyghden met accoort,

 

Dat sy met eenen Ionghen,

 

Ontspronghen // zijnde saen,

 

Hadde misdaen // daer saghmen staen

 

Door dese valsche tonghen

 

Susanna seer belaen.

 

Susanna op dat pas // ras

 

Ter doodt verwesen was,

 

Zy aenriep Godt almachtich,

 

Die krachtigh t'onghewis,

 

Ghetuyghenis // deed' blijcken mis

 

Door Daniel, tweedrachtich

 

Sulck woordt bevonden is.

[p. 353]

 

Want hy noch jonck ghejaert // baert

 

Gods Gheest van goeder aert,

 

Onder wat boom sy't saghen,

 

Dus was zijn vraghen // jent,

 

Elck sprack present // heel different,

 

Haerlieder valsche laghen

 

Die werden daer bekent.

 

Daniel die verwan // dan

 

Dees Ouders, maer Susan

 

Is vry ghegaen by desen,

 

Gheresen // seer verbeent,

 

Is al 't Ghemeent // seer haest ghesteent

 

Moesten die boeven wesen.

 

Nae werck Godt loon verleent.

 

Lof Princelijcke Godt // tot

 

Die leeft nae u ghebodt,

 

Zijt ghy vol charitaten,

 

Verlaten // sult ghy niet,

 

Die u ontsiet // wat hem geschiedt,

 

Met troost komt ghy te baten

 

V kinderen int verdriet.

Een is noodigh. 1584.