De gulden harpe, inhoudende al de liedekens, die voor desen by K.V.M. gemaeckt, ende in verscheyden Boecxkens uyt-ghegaen zijn
(1627)–Karel van Mander–
Auteursrechtvrij
[pagina 320]
| |
Op de wijse: Sy saten en klapten, end' en snapten, wel drie uren lanck.IN Eliseus tijden
Den Coninck van Syrien,
Om Israel te bestrijden
Hiel raedt met zijn krijghslien:
Hy seyde wy sullen // haer verdullen,
T'sal aldus gheschien.
Wy sullen laghen legghen
Met 'tlegher hier en daer,
Den Man Gods liet het segghen
Den Koninck Israels, waer
Dat Syri heyrkrachten // op haer wachten
Dus waerschoud' hy haer.
Dit was dickwils te doene,
Den Syri Coninck quaet
Sprack: wie van ons soo koene
Die tot haer Coninck gaet,
En al de aenslaghen // Hem ghewaghen:
Doe sprack een uyt raet.
Niemant en doet de wete
Israels Coninck, dan
Eliseus Prophete,
Want dat is sulck een Man,
Wat stil in zijn woning // seyt den Coning,
Hy vertellen kan.
D'antwoorde sonder dralen,
Siet waer is hy, op dat
Ick hem van daer doe halen,
Twas in Dothan, seer rat
Haer macht bereyden // En beleyden
Inder nacht de Stadt.
Des morghens vroegh vol vertsaghens
Alst was gheworden dagh,
Doen dees Rossen en waghens
'sMan Gods dienaer aensagh,
Vroegh om te vertrecken // van dier plecken,
Maeckt hy groot gheklagh.
| |
[pagina 321]
| |
Och wee te desen stonden,
Wat doen wy nu mijn Heer?
Vreest niet, was zijn vermonden,
Want daer isser al meer
Om ons te bewaren // Dus laet varen
Ws vreesens verseer.
O Heer, wien ick betrouwe,
Ontsluyt zijn ooghen saen,
Op dat hy oock aenschouwe
Hoe veel ons vooren staen,
De Heer heeft ten rechten // daer des knechten
Ooghen opghedaen.
Rossen en waghens vyerigh
Den bergh al vol sagh hy,
Den Man Gods goedertierigh
Int rond' al wesen by,
En als sy nu quamen // Datse hem namen,
Riep hy Godt aen vry.
Godt sloeghse met blinthede,
Den Man Gods doe ter tijt
Sprack: dit is niet de stede,
Maer volght my naer subijt,
Ick leyd' u wel henen // tot den ghenen,
Daer ghy om uyt zijt.
Al dit Crijchsvolck hy leyde
In Samaria, midts dien
Opent, o Heer (hy seyde)
Haer ooghen, datse sien,
Sy saghen en vonden // Datse stonden
Int stadt Samarien.
Als dees hier dus te gader
Israels Koninck sagh,
O Eliseus Vader,
Sprack hy, sonder verdragh,
Sal ick nu dees zielen // Al vernielen,
En doen eenen slagh?
Neen ghy: maer ter oorloghe,
Al die ghy daer sult vaen,
Met uwe sweerdt end' boghe,
| |
[pagina 322]
| |
Die meughdy dan verslaen:
Maer wilt dese schincken // Eten, drincken,
En laetse te huys gaen.
Een maeltijdt groot gheschoncken
Was dat Crijchsvolck dat seer
Wel g'eten en ghedroncken,
Track vry tot sijnen Heer:
Doe sochten Syrieren // Die quaertieren
Israels niet meer.
Ga naar margenoot+O Christen, 't vreesigh pijnen
Ga naar margenoot+Drijft uyt u herte, want
Den Heer rondtom den sijnen
Hem leghert tot bystant,
Die vast op hem bouwen // En betrouwen
Comen niet ter schant.
Een is noodigh. |
|