De gulden harpe, inhoudende al de liedekens, die voor desen by K.V.M. gemaeckt, ende in verscheyden Boecxkens uyt-ghegaen zijn
(1627)–Karel van Mander–
AuteursrechtvrijOp de wijse: O schoonste boven de kinderen der menschen.
Ga naar margenoot+HEt is gheschiet, al na Lucas verklaren
Ga naar margenoot+Dat Iesus stont by de Zee Genezareth,
Ga naar margenoot+Daer hy overvallen was van de scharen,
Die om Gods Woordt hooren hadden goet opset.
Iesus die sagh daer twee schepen gelegen
En die visschers waren daer uytghegaen,
En wiesschen haer netten, gelijc als sy plegen
In Simonis schip is hy ghetreden saen.
Simon badt hy, dat hy weynig van lande
Dat schipken voerde: doe ging hy sitten daer
En leerde dat volck met goeden verstande,
van het Rijcke Gods, dat Euangely claer.
| |
[pagina 303]
| |
Als hy van spreken nu hadd' afgelaten,Ga naar margenoot+
Sprac hy tot Simon: vaert ter diepte waert
En werpt uyt uwe nette, tot uwer baten
Om een tocht te doene, snellijc metter vaert.
Meester sprac hy, wy hebben met verlangen
Meestelijck ghearbeydt zonder verlet,
Den gantschen langhen nacht, en niet ghevanghen,
Nochtans op u woordt wil ick uytwerpen 't net.
Doe sy dat deden, hebben sy besloten
Eenen seer grooten hoop visschen, soo dat
Haer nette scheurde, die medeghenoten
In dat ander schip men om hulp riep en bat
Aent net vol visschen, quaet om te verschepen
Hadde hem int trecken, elc daer als een man
Daer wasser alsoo veele, dat haer beyder schepen
So vol waren, dat sy schier daer soncken van.
Simon Petrus door dit aenschouwen,
Hy viel voor den Heere op beyde sijn knien,
O Heere, gaet wt van my, want al vol rouwen
Moet ic my een arm zondich mensch belien.
Hy was verschrict van sulcken ongewonen
Grooten vischtocht, met die daer waren by
Oock Iacobus, Iohannes, Zebedei sonen,
Dat waren die medeghesellen Petri.
En vreest u niet, tot Simon sprac de HeereGa naar margenoot+
Ghy sult gaen vangen Menschen int Aertsche dal,Ga naar margenoot+
De schepen aent landt ghevoert met snellen keereGa naar margenoot+
Volghden sy hem nae, ende verlietent al.
Visschers der menschen d'Apostelen waren
Gods Rijcke die Gemeynte haer nette wasGa naar margenoot+
En 'twater quam uyt dat Heylighdom gevaren,
Dats den Geest des Heeren, die't doode genas.Ga naar margenoot+
'tHemelrijck is eens visschers net geleken
Gheworpen in 'swerelts wijde Zee vloedt,Ga naar margenoot+
Daermen mede vangt, na Christus spreken
| |
[pagina 304]
| |
Allerley aert van visschen, quaet ende goet.
Alst net vol is, trecken sy op na desen
Sitten aen den oever, ende vergaderen daer
In haer vaten die goe visschen uytgelesen,
Maer die quade visschen werpen sy van haer
In 'swerelts eyndinge salt oock soo geschieden,
D'Enghelen die sullen uytgaen diligent,
Ga naar margenoot+Ende sullen gaen scheyden al de quade lieden
Wt midden van die rechtveerdighe bekent.
End' inden oven, die vyerich sal branden,
Daer sullen sy die quade werpen in,
Daer sal zijn huyrlingh, en knerssinghe der tanden,
Noyt gheen meerder droefheydt van 'swereldts beghin.
Broeders, Vrienden, Menschen van alle staten,
Laet ons toesien, dat wy door 's Heeren deucht,
Als bequaeme visschen, komen in de vaten,
In des Vaders wooninghen, eeuwigh in vreucht.
Een is noodigh. |
|