De gulden harpe, inhoudende al de liedekens, die voor desen by K.V.M. gemaeckt, ende in verscheyden Boecxkens uyt-ghegaen zijn
(1627)–Karel van Mander–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Alle die in Syon zijt. Cant.Cap.3.DEs nachts socht ick eenpaer,Ga naar margenoot+
Die mijn ziel heeft verkoren,Ga naar margenoot+
In mijn bedde, maer
| |
[pagina 136]
| |
Niet en vandt ick hem saen,
T'was al pijne verloren:
Dus sonder tehgensporen
Wil ick opstaen,
Ende die stadt omgaen,
Op elcke baen, steeghskens en straten siet,
Gaen soecken om te vinden // noch
Mijner Zielen beminden // doch
Mijn soecken is gheschiet,
Maer hem en vandt ick niet.
De wachters die altijt
Rondtom in die stadt schrijden,
Hebben subijt
Aldaer ghevonden my:
Hebt ghy aen gheene zijden
Ghesien, die sonder mijden
Mijn Ziel mint vry?
Als ick wat ginck voorby,
Hem vandt ick, hy
Ga naar margenoot+Die mijn Ziele bemindt,
Ga naar margenoot+Ick houd' hem t'mijner baten // al,
Ga naar margenoot+Dien ick oock niet verlaten // sal,
Of gy en brenght my int
Huys mijns Moeders versint.
End' in die kamer dan
Mijns Moeders vry van deere,
Ghy dochters van
Ierusalem versnelt,
End' hoort wat ick begheere,
V lieden ick besweere
By den Rehen opt veldt,
Oft die Hinden ghetelt,
Dat ghy en quelt,
Aen en roert oft en treckt,
Ga naar margenoot+Mijn vriendinne in rusten // soet,
Tot dat sy self met lusten // goet,
Ga naar margenoot+Haer daer toestreckt,
Ga naar margenoot+Niet eer haer op en weckt.
Wie gaet daer nu opwaert
| |
[pagina 137]
| |
Wt die Woestijn als seker,Ga naar margenoot+
Een reuck opvaertGa naar margenoot+
Van Myrrh' en Wieroocx gout,
Als van een Apoteker
Pulver in menigh beker,
Oock t'eener som,
Siet, tsestich stercke vrom
Staen al rondtom
Salomons bedd' expaert,
Vanden stercken in Israel,
En zijn bequaem om strijden wel,
Vry onvervaertGa naar margenoot+
Houden wy elck een swaert.
Om die vrees' in der nacht,
Draeght een yder van desen
Sijn zweerdt ter wacht
Aen zijn dgye kloeck en stout:
Salomon ghepresen,
Den Coninck uytghelesen,
Liet hem van t'hout
Wt Libano dat Wout
Maken ghebout
Een bedtste schoon ter keur,
En die colommen waren // fijn,
Van silver sonder sparen // zijn
Decksel was gulden peur,
T'sitten purpur coleur.
Den vloer was gheplaveyt
Midden, lieflijck minsame,
Schoon toebereyt
Voor die Dochters ydoon
Ierusalem bequaeme,
Syons dochter met name,
Gaet uyt, siet schoon
Den Coninck Salomon,
In zijner kroon,
Waer med', van zijner jeucht,
Hem heeft ghekroont zijn Moeder // hier
Op zijnen hooghtijdt goeder // tier
| |
[pagina 138]
| |
Ten daghe, als hy verheught
Met hertelijcke vreucht.
Een is noodigh. |
|