De gulden harpe, inhoudende al de liedekens, die voor desen by K.V.M. gemaeckt, ende in verscheyden Boecxkens uyt-ghegaen zijn
(1627)–Karel van Mander–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Entre Paris & Rouan, il y a trois marchans.
Ga naar margenoot+AHasueros een groot
Coninck zijnde gheboodt
Hondert twintich Rijcken,
Seven van ghelijcken,
Liet in een maeltijdt bloot
Zijn macht en rijckdom blijcken.
Ga naar margenoot+Dees groote maeltijdt, die hy schanck,
Duerde veel daghen lanck,
Voor Heeren en ghesinne,
Den Coninck vol minne,
Blijde door den dranck,
Sandt om de Coninginne.
Ga naar margenoot+Dat sy verciert met de Croon
Aldaer quame ten toon,
Seven Camerlinghen
Te vergheefs uytginghen,
Want Vasthi wonder schoon
Weygherde dese dinghen.
Ga naar margenoot+Den Coninck toornich en gram,
Vorsten te rade nam
Van Perssen en Meden,
t'Besluyt dat sy deden,
| |
[pagina 13]
| |
Over de Vrouwen quam,
In zijn Landen en Steden.
Wt den raedt van MenuachanGa naar margenoot+
Een stercke Wet began,
Dat de Vrouwen souden
Haer Mans in eeren houden,
In elck huys soud' elck Man,Ga naar margenoot+
Als overhooft verhouden.Ga naar margenoot+
Vasthi haer plaetse verloos,Ga naar margenoot+
Om haer weygheren boos,
s Conincx Landen deure,
Wt alder maeghden fleure,
Den Coninck doen verkoos,
De schoonste Esther peure.
Sy was een Iodinne jent,Ga naar margenoot+
Mardachai bekent,
Die was haer opvoeder,
Momboir en behoeder,
Die een soon excellent
Was van haers Vaders Broeder.
Desen liet door haer verstaen,Ga naar margenoot+
Datter twee wilden slaen
Den Coninck verheven,
Sy werden aen't leven
Ghestraft, en dit werdt saen,
In Chronijcke gheschreven,
Een Vorst Haman verkreegh, datGa naar margenoot+
Hem elck eerd' en aenbadt,
Van des Coninckx weghen,
Het stondt Mardachai teghen,
Die sonder opstaen sat,
Dat wert overghedreghen,
Haman hooveerdigh verstoort,Ga naar margenoot+
Als hy dit heeft verhoort,
Al t'Ioodtsche geslachte
Te vernielen dachte,
Op datmen in de moort
Mardachai ombrachte.
Hy kreegh des Coninckx consent,Ga naar margenoot+
| |
[pagina 14]
| |
Zeghel en mandament,
Op eenen verkoren
Dagh, te doen versmoren,
Int Rijck verr' en ontrent,
Alle Ioden gheboren.
Ga naar margenoot+Droefheyt hadde Israel,
Ghelycke reden was wel,
Haman was gheseten,
Droncke vol vermeten,
Mardachai heeft snel
Oock dit verdriet gheweten.
Ga naar margenoot+Gheboden was oock een dinck,
Wie tot den Coninck ginck,
Dat hy sterven soude,
Ten waer dat van goude
Sijn Scepter den Coninck
Te hemwaert strecken woude.
Ga naar margenoot+Nochtans Esther is ghegaen,
Nae Mardachai vermaen,
Den Coninck bin der salen,
Liet sijnen Scepter dalen,
Sy heeft voor hem ontfaen
Ghenade sonder falen.
Ga naar margenoot+Esther Coningin eerweert,
Wast ist dat ghy begheert?
De helft mijns Rijcx verheven,
Wilt ghy 't, men sal 't u gheven,
Sprack den Coninck expeert,
En Esther daer beneven.
Ga naar margenoot+Heb ick nu ghenade vry,
Soo dat den Coninck my
Wil gheven mijn bede,
Hy ende Haman mede,
Come op morghen by
My, ter maeltijdt met vrede.
Ga naar margenoot+Haman trock vrolijck na huys,
Maer het was hem een kruys
Te sien Mardachai sitten,
Doende sijn oude vitten,
| |
[pagina 15]
| |
T'huys quam hy hem confuys
Beraden, metter hitten.
Eenen boom hy rechten liet,Ga naar margenoot+
Vijftigh ellen lanck siet,
En hadde groot verlanghen,
Daer aen te laten hanghen
Mardachai maer niet
En ist alsoo verganghen.
Den Coninck kost in die nacht,Ga naar margenoot+
Niet slapen, dus bedacht,
Liet lesen verscheyden
Historien, die seyden
Hoe Mardachai aenbracht
Twee die op hem toeleyden.
Als nu den Coninck verstontGa naar margenoot+
Dat Mardachai ghegont
Gheen eer en was voor desen,
Op dat hem waer bewesen
Eere, zijn knapen sondt
Om Haman vroegh gheresen.
Die was comen om bevelGa naar margenoot+
Den Man te hanghen snel,
Den Coninck ginck twoort keeren
Tot Haman, wilt ons leeren
Een man toemaecken wel,
Die den Coninck wil eeren.
Haman dacht, ick ben den ManGa naar margenoot+
Diemen wilt eeren dan,
De cleederen, de Croone,
En t'Peerdt des Conincx schoone,
Sprack hy in dat ghespan,
Behoeft sulck Man te loone.
Haman moest sonder delay,Ga naar margenoot+
Gaen cleeden Mardachai
T'peerdt leyden en cryieren,
Men sal aldus vercieren
En eeren den Man fray,
Die den Coninck wil vieren.
Haman ginck en deed alsoo,Ga naar margenoot+
| |
[pagina 16]
| |
Hoewel van herten noo,
Van quaetheyt mocht hy swellen,
En t'huys quam hy vertellen
Sijn avontueren snoo,
Hem inden rouwe stellen.
Ga naar margenoot+Maer hy moeste gaen subijt,
Tot Esther ter maeltijdt,
Den Coninck van Wijne
Vrolijck, sprack ten fijne,
Esther begheerigh zijt,
Wat ghy wilt dat wert dijne.
Ga naar margenoot+Esther doen badt en versocht,
Dat sy en haer volck mocht
Ten lijve blijven,
Want wy zijn als katijven
Te samen al verkocht,
Datmen ons soud' ontlijven.
Ga naar margenoot+Den Coninck die vraeghde, wie
Is so stout, waer is die
Alsulcx heeft in den sinne?
Doen sprack de Coninginne
Die vyandt en partie
Is Haman, vol onminne.
Haman wert geheel onstelt,
Alsoo de Schrift vertelt,
Den boom in sijn huys staende,
Ga naar margenoot+Daer hy een ander waende
Ga naar margenoot+Aen te hebben ghequelt,
Ga naar margenoot+Daer was hy aen vergaende.
Ga naar margenoot+Hy wert ghenanghen als een dief,
Maer den Coninck verhief
Mardachai den Iode,
En gaf t'sijnen ghebode
Den zeghel, eenen brief
Te maken op sijn mode.
Den Ioden werdt groot jolijt
Over al breedt en wijdt,
Ga naar margenoot+Den dagh doen sy verwachten
Ga naar margenoot+In haer bloedt te versmachten,
| |
[pagina 17]
| |
Doen werden sy verblijt,Ga naar margenoot+
Met al haer geslachten.Ga naar margenoot+
Haer vyanden over al
Brachten sy inden val,
Hier aen zijn te mercken
Des Heeren wonderwercken,
Al die hem vreesen, salGa naar margenoot+
Hy bystaen en verstercken.
Een is noodigh. |
|