Dat hooghe liedt Salomo, met noch andere gheestelycke liedekens
(1595)–Karel van Mander–
AuteursrechtvrijMaer wat ist, weet dat yemant// wel? T'is hy self, die't sprack, de Heer en niemant//el.Op de wijse: Laet inysschen en laet waeyen den windt.IN Annas noch in Caiphas hof
En vercoos de Heere niet
Apostelen, maer visscheren grof
Is sulck weerdich officy gheschiet.
Met dat soet Euangelien aes,
Veel herten in s'weerelts poel
Hier te vanghen, en trecken eylaes
Wt dit aertsche sondich ghewoel.
Ga naar margenoot+ Ghewandelt quam t'ootmoedighe Lam
Ga naar margenoot+ By die Galileetsche Zee,
Ga naar margenoot+ End' sach daer Simon end' Andream,
| |
[pagina 173]
| |
T'welck waren ghebroeders twee.
Haer net om visschen werpende uyt,
Want visschers dat waren sy,
De Heere sprack met een soet gheluyt
Tot haer, comt end' volghet my.
Ick sal u maken, eer lanck termijn,
Visschers der Menschen subijt, Ga naar margenoot+
Sy verlieten haer netten, end' zijn Ga naar margenoot+
Hem ghevolght, al sonder respijt.
Ghegaen zijnde wat verder, sach hy
Noch twee ghebroeders aldaer,
Jacobus en Joannes, daer by Ga naar margenoot+
Zebedeus haerlieder Vaer.
In't schip saten sy neerstich beraen,
End' lapten haer netten vroet,
De Heere die heeftse gheroepen saen,
End' sy volghden hem op den voet.
Sy lieten den Vader in't schips boort
Met den huerlinghen betijen,
End' met dat eeuwich levende woordt
Ginghen sy met s'herten verblijen.
Noch vischten sy wel sommighe stondt,
Eens Petrus ginck, ende vinck
Eenen visch, die hadde in sijnen mondt, Ga naar margenoot+
Om betalen den chijs penninck.
End' als de Heere verresen was, Ga naar margenoot+
Petrus tot visschen ghewent, Ga naar margenoot+
Voer in die Zee Tiberias,
Met noch Jongheren hem ontrent.
| |
[pagina 174]
| |
Dien nacht is sonder vanghen vergaen,
De Heere quam smorghens siet,
Op den oever, end' sprackse aen,
Kinders hebt ghy t'eten niet?
Neen, seyden sy, maer van haer niemant
En wiste dat hy was dat,
Ga naar margenoot+ Werpt (sprack hy) t'net ter rechter handt
Van t'schip, ghy sult vinden wat
Dat deden sy, vol visschen t'net swaer
Conden sy trecken niet meer,
Ga naar margenoot+ Des Heeren lieven Jongher eerbaer
Sprack tot Petro, het is de Heer.
Soo haest Petrus dit heeft ghehoort,
Naeckt zijnde ter selver tijdt,
Nam wat aen t'lijf, viel buyten boort,
D'ander quamen op't schip met vlijdt.
Want sy niet verr' en waren van landt,
By twee hondert ellen maer,
T'net met den visschen, tot aen den cant,
Dat toghen sy oock met haer.
Als sy te lande traden, soo lach
Een coolvyers, daer op gheleyt
Visschen end' broodt men daer oock sach,
De Heer heeft tot haer gheseyt.
Brenget van u visschen al hier op't drooch
Ga naar margenoot+ Petrus neerstich en blye,
Ga naar margenoot+ T'net al vol groote visschen op tooch,
Hondert vijftich ende drye.
End' al wasser soo vele nochtans
| |
[pagina 175]
| |
En is t'net niet ghescheurt,
Comt, sprack de Heere tot dese Mans,
Houdet maeltijdt vry onghetreurt.
Niemandt van sijn Jongheren ras
Dorst vraghen wie zijt ghy, want
Sy wisten al wel dat hy't was,
Jesus nam dat broodt in de handt.
Dat gaf hy haer, den visch daer naer,
Dit was de derde mael,
Dat Christus hem vertoonde claer Ga naar margenoot+
Synen Discipulen loyael
Oorlof broeders, leert ons accoort,
Op't Schrifts exempel sien,
End' mercken op des Heeren woordt,
T'sal ter salicheyt wel ghedien.
Een is noodich. |
|