Dat hooghe liedt Salomo, met noch andere gheestelycke liedekens
(1595)–Karel van Mander–
Auteursrechtvrij[Het is gheschiet, al nae Lucas verclaren]Op de wijse: O schoonste boven de kinderen der Menschen.HEt is gheschiet, al nae Lucas verclaren, Ga naar margenoot+
Dat Jesus stont by de Zee Genezareth
Daer hy overvallen was van de scharen, Ga naar margenoot+
Die om Gods woordt t'hooren hadden goet opset. Ga naar margenoot+
Jesus die sach daer twee schepen gheleghen,
End' die visschers waren daer uyt gegaen,
End' wiesschen haer netten, ghelijck als sy pleghen,
In Simonis schip is hy ghetreden saen.
Simon badt hy, dat hy weynich van lande
Dat schipken voerde, doen ginck hy sitten daer,
En leerde dat volck met goeden verstande
Van het Rijcke Gods, dat Euangely claer.
Als hy van spreken nu hadde afgelaten, Ga naar margenoot+
Sprack hy tot Simon, vaert ter diepte waert,
End' werpt uyt uwe nette, tot uwer baten,
Om een toch te doene, snellijck met der vaert.
| |
[pagina 170]
| |
Meester, sprack hy, wy hebben met verlanghen,
Meestelijck ghearbeyt sonder verlet
Den gantschen langhen nacht, ende niet ghevanghen,
Nochtans op u woordt wil ick uyt werpen t'net.
Doen sy dat deden, hebben sy besloten
Eenen seer grooten hoop visschen, soo dat
Haer nette scheurde, die medeghenooten
In dat ander schip om hulp' men riep en badt.
Aen t'net vol visschen, quaet om te verschepen,
Hadden hem in't trecken, elck daer als een Man,
Daer wasser al soo vele, dat haer beyder schepen
Soo vol waren, dat sy schier daer soncken
Simon Petrus, door dit aenschouwen,
Hy viel voor den Heere op beyde sijn knyen,
O Heer, gaet uyt van my, want al vol rouwen,
Moet ick my een arm sondich Mensch
Hy was verschrickt van sulcken onghewoonen
Grooten vischtocht, met die daer waren by,
Oock Jacobus, Joannes, Zebedei sonen,
Dat waren die medeghesellen Petri.
Ga naar margenoot+ En vreest u niet, tot Simon sprack de Heere
| |
[pagina 171]
| |
Ghy sult gaen vanghen Menschen in't aertsche dal, Ga naar margenoot+
De schepen aen't landt ghevoert met snellen keere, Ga naar margenoot+
Volchden sy hem nae, ende verlietent al.
Visschers' der Menschen- d'Apostelen waren, Ga naar margenoot+
Gods Rijcke die Ghemeynte haer nette was,
End' t'water quam uyt dat heylichdom ghevaren,
Dats den Gheest des Heeren, die t'doode ghenas. Ga naar margenoot+
T'Hemelrijck is eens visschers net gheleken, Ga naar margenoot+
Gheworpen in s'weerelts wijde Zee-vloet,
Daer men mede vangt, na Christus spreken,
Allerley aert van visschen, quaet ende goet.
Alst net vol is, trecken sy op nae desen
Sitten aen den oever, end' vergaderen daer
In haer vaten die goe visschen uytghelesen,
Maer die quade visschen werpen sy van haer.
In s'weerelts eyndinghe fait oock soo geschieden,
D'Enghelen die sullen uyt gaen diligent,
Ende sullen gaen scheyden al de quade lieden Ga naar margenoot+
Wt midden van die rechtveerdighe bekent.
End' in den oven, die vyerich sal branden,
Daer sullen sy de quade werpen in,
| |
[pagina 172]
| |
Daer sal zijn huylingh' end' knerssinghe der tanden,
Noyt gheen meerder droefheyt van s'weerelts begin.
Broeders vrienden, Menschen van alle staten,
Laet ons toesien, dat wy door s'Heeren deucht,
Als bequame visschen comen in de vaten,
In des Vaders wooninghen, eeuwich in vreucht.
Een is noodich. |
|