Dat hooghe liedt Salomo, met noch andere gheestelycke liedekens
(1595)–Karel van Mander–
Auteursrechtvrij
[pagina 72]
| |
Wel salich blijckt
De Mensche, die tot gheenen Jaren
Niet af en wijckt
Ga naar margenoot+ Tot den raedt der Godtloose scharen,
Ga naar margenoot+ End' hem selven pijnt te bewaren
Van der sondaren' wegh eenpaer,
En dat hy claer// niet en sitt, daer
De onreyne spotters vergaren.
Maer sijnen lust
Ga naar margenoot+ Heeft in Gods Wet, die onbesweken
Ghestadich rust,
Ga naar margenoot+ In sijn herte vyerich ontsteken,
Ga naar margenoot+ End' dach en nacht daer van gaet spreken,
Ga naar margenoot+ Die is gheleken, nae t'verstant,
Een boom playsant// die staet gheplant
Vast aen den cant, der waterbeken.
Die altijts gheeft
Sijn vrucht tot sijne saysoene,
Vry onghesneeft
Staen sijn bladeren altijts groene,
Al wat hy vooren neemt te doene,
Ga naar margenoot+ Om hem te spoene, t'gheluckt al fijn,
Maer soo en zijn, in gheen termijn,
Die Godtloose Menschen seer coene.
Ga naar margenoot+ Maer sy zijn wel
Even ghelijck het caf bedeghen,
Dat den windt snel
Verstroyt,en niet en mach staen jeghen:
Ga naar margenoot+ Daerom al die nae t'vleeschs gheneghen
| |
[pagina 73]
| |
Godtloosheyt pleghen en moghen saen
Vry onbelaen// niet blijven staen,
In't oordeel Gods, sonder beweghen.
Insghelijcx al
Die sondaren niet en verstijven,
Om in't ghetal
Met die rechtveerdighe te blijven,
Die oprechte Mannen en Wijven,
Godt om beclijven, haren wegh kent,
Maer den wegh blent// vergaet present,
Van al die Godtloosheyt bedrijven.
Een is noodich. |
|