Dat hooghe liedt Salomo, met noch andere gheestelycke liedekens
(1595)–Karel van Mander–
Auteursrechtvrij
[pagina 8]
| |
[Des nachts socht ick eenpaer]Op de wijse: Alle die in Zion zijt.DEs nachts socht ick eenpaer,
Ga naar margenoot+ Die mijn Ziel heeft vercoren,
Ga naar margenoot+ In mijn bedde, maer
Niet en vant ick hem saen,
Twas al pijne verloren
Dus sonder teghensporen,
Wil ick opstaen,
Ende die stadt omgaen,
Op elcke baen// steechskens en straten siet,
Gaen soecken om te vinden// noch,
Mijner Zielen beminden// doch,
Mijn soecken is gheschiet,
Maer hem en vandt ick niet.
De wachters die altijt
Rondtom in die stadt schrijden,
Hebben subijt
My ghevonden daer:
Hebt ghy aen gheene zijden
Ghesien, die sonder mijden
Mijn Ziel mindt vry?
Als ick wat ginck voorby,
Hem vandt ick, hy
Ga naar margenoot+ Die mijn Ziele bemint,
Ga naar margenoot+ Ick houd' hem t'mijner baten// al,
Ga naar margenoot+ Dien ick oock niet verlaten// sal,
Of hy brengt my, in't
Huys mijns Moeders ver[....],
| |
[pagina 9]
| |
End' in die camer dan
Mijns Moeders vry van deere,
Ghy dochters van
Jerusalem versnelt,
End' hoort wat ick begheere,
V lieden ick besweere,
Sy den Rehen opt velt,
Oft die Hinden ghetelt,
Dat ghy en quelt,
Aen en roert of en treckt,
Mijn vrindinne in rusten// soet, Ga naar margenoot+
Tot dat sy self met lusten// goet,
Haer daer toe streckt, Ga naar margenoot+
Niet eer haer op en weckt. Ga naar margenoot+
Wie gaet daer nu opwaert,
Wt die woestijn' als seker, Ga naar margenoot+
Een reuck opvaert, Ga naar margenoot+
Van Myr en Wieroocx Gom,
Als van een Apoteker,
Pulver, in menich beker,
Oock t'eener som,
Siet, tsestich stercke vrom,
Staen al rondtom
Salomons bedd' erpaert,
Van den stercken in Israel,
En zijn bequaem om strijden wel, Ga naar margenoot+
Vry onvervaert,
Houden sy elck een zwaert.
Om die vrees in der nacht,
| |
[pagina 10]
| |
Draeght een yeder van desen
Sijn zweert ter wacht
Aen sijn dgye cloeck end' stout:
Salomon ghepresen,
Den Coninck uytghelesen,
Liet hem van't hout,
Wt Libano dat wout,
Maken ghebout,
Een bedtste schoon ter keur,
En die colummen waren// fijn,
Van silver sonder sparen// zijn
Decksel was gulden peur,
T'sitten purpur coleur.
Den vloer was gheplaveyt
Midden, lieflijck minsame,
Schoon toebereyt,
Voor die Dochters ydoon
Jerusalems bequame,
Zions Dochters met name,
Gaet uy, siet schoon
Den Coninck Salomon,
In sijner croon,
Waer mede van sijner jeucht
Hem heeft gecroont zijn Moeder hier
Op sijnen hoochtijdt goedertier,
Ten daghe als hy verheught
Met hertelijcke vreucht.
|
|