Bucolica en Georgica, dat is, Ossen-stal en Landt-werck
(1597)–Karel van Mander–
Auteursrechtvrij
[pagina 38]
| |
Inhoudt.Soo Daphnis is in coel Eyck-schaeuw' gheseten,
Hy Melibe roept, welcken Corydon Hier singhen hoort, met Thyrsis wie best con, Maer Thrysin hy acht ijdel int vermeten. | |
[pagina 39]
| |
Meliboeus. Corydon. Thyrsis.
Eens by geval oock Daphnis onder sat
Een ruyschend' Eyck, jae rechts ten tijde dat
Daer Corydon en Thrysis hadden t'samen
Hun Vee ghebracht, de Schapen Thrysis quamen
Toe, Corydon de Geytkens al vol melck:
In bloey-tijdt soet sijns levens was daer elck,
En beyde van Arcadien jongklinghen
In consten g'lijck, en al bereydt om singhen,
T'antwoorden oock malcander overhandt,
En t'wijlen ick beschermich doe bystandt
Voor t'coude groot, mijn teere Tamarissen,
Ick word' den Bock der kudden Man te missen,
Hy liep verdwaelt, terstondt ic word' ghewaer
Daphnis, en oock hy my, en riep my naer:
Hau Melibe, wilt hier by ons doch comen,
Van uwen Bock goe tijdingh' werdt vernomen,
Behouden is met al den Geyten hy:
Dus en ghy meught vertoeven, wilt doch dy
Hier onder t'schaeuw' een weynich comen rusten,
Ghy sult alhier den Ossen jongh met lusten
Sien comen aen lancxt groene beemden schier,
Om in de Vliet te drincken: jae sult hier
Van Minci vliet sien t'water henen strecken
Den oever lancx die teer groen rieten decken:
Een swarm Byen ghy hier oock hooren sult,
Welck hier altijdt soet wederschallich rult
| |
[pagina 40]
| |
In dees holl' Eyck ghewijdt toe Iupiterren.
Wat soud' ick doen? ic mocht seer qualijc merren
Alcippen, noch oock Phyllid' ick daer toe
En hadde niet, dat een van hen hadd' doe
T'huys drijven, oock in koye sluyt en moghen
Mijn Lammers jong gespeent die niet meer sogen.
En Corydan met Thyrsis doe ter tijdt,
Om eer en prijs, was in een groot ghestrijdt:
Doch om hun spel beluystren ick mijn dinghen,
(Hoe noodich) liet: Doe hebben sy te singhen
Ghevanghen aen, en al by beurten: want
Der Muses will' is, dat men over hant
Ghedicht bedenckt: dus Corydon verhaelde
Nu sulcx en sulcx, daer Thyrsis weer op taelde.
Corydon.
Mijn Nymphenlief, o Libethriden ghy,
Wilt een ghedicht te singhen dulden my,
Alsoo ghy doet oock mijnen Codrus blijcklijck,
Die versen maeckt Pheb' aldernaest gelijcklijck:
Of connen wy al versen even goet
Ghesinghen niet als self Apollo doet,
Soo wensch ick hier aen desen pijnboom heylich
Mijn ruyspijp t'zijn om hoogh gehangen freylich.
Thyrsis.
O Herders ghy Arcaders croont met clijf
Doch my Poeet noch groeyend' tot beclijf,
Dat Codrus berst door nijdt afjonsche plaghen
En indien hy my teghen sijn behaghen
Noch loven moet, haeswortel bloemen vint,
Daer mede ghy mijn voorhooft al omwint,
Dat my toecomsch' Poeet hier nae de quade
Snoo tongh' en doe gheen lasterlijcke schade.
Corydon.
O Deli'!Ga naar margenoot#eens cleen Mycon mercken wilt,
Hy biedt u t'hooft van een groot Vercken wildt:
En groot getackt dees hoorns siet oock vanden
| |
[pagina 41]
| |
Langleefschen Hert, indien dat door dijn handen
My self al dit ghemaeckt mocht eyghen zijn,
Ick maeckte dy een Beeldt van Marmer fijn,
V schenen moy vercierd' ick met twee brooskens
Van purper root, een verw' als roode rooskens.
Thyrsis.
O Priap' u vernoeght dat ghy verwacht
Een teyl met melck: daer toe dees vlaeykens sacht
Eens s'Iaers t'ontfaen, na dien wy u doch achten
Een slechs die moet een arem moeshof wachten:
Wy hebben dy ghemaeckt een Marber beelt
Voor dees tijt, maer maect ghy dat t'kudde teelt
In wasdom groot, veel vruchts voortaen ic houde,
Ghy wert hier naer gemaeckt van pueren goude.
Corydon.
Nerei Ga naar margenoot#kindt Galathe' is al
soet,
Iae boven thijm van Hybl' in mijn ghemoet,
Al witter dan de Swaen, en schoonder mede
Als witte clijf, de Stieren (nae de zede)
Ghenoech gheweydt nu zijnde t'huys ghestalt:
Wilt ghy alsdan yet doen dat my bevalt,
Of zijdy yet voor Corydon sorghvuldich,
Comt dan by my, en weest my doch ghehuldich.
Thyrsis.
Ick zy om sien dy bitterder dan t'fel
Sardijnsche cruydt gheheeten keuckenschel,
Het welcke doet al lachend' sterven schricklijck,
Ia wreeder dan den Hulst seer scherp en pricklijck,
Onweerder oock als Zeemosch wesen mach,
Is langher my als Iaer niet desen dach.
G'weydd' Ossen nu, indien het schand' is toeven,
Soo gaet dan t'huys te stalle nae t'behoeven.
Corydon.
O bornen al bemoscht, en cruydt oock ghy
Veel sachter dan den slaep, Haegh-appel vry,
T'schoon groen geboomt' betoont wel sijn weldaet,
| |
[pagina 41]
| |
Bedeckend' al met sijn seldsame schadu:
T'schaepkudde t'saem bedect ooc voor t'aenstoot
Der Sonnen brand' ter hooghster hitten groot:
Den Somer comt, de vruchtbaer rancken geven
Siet, alree uyt hen botten hoogh verheven.
Thyrsis.
Hier warmen heerdt, wy hebben ooc veel hout,
Vol vetten herst, en hebben menichfout
Altijts goet vyer, so dat door t'roocks besmeuren
Staegh worden swert de posten onser deuren:
Hier Noordwinds coud' en vreesen wy niet meer
Als Wolf en doet ghetal van Schapen teer,
Iae of soo veel als beken snel of vlieten
In harden loop voor d'oevers hen verschieten.
Corydon.
Genevers vrucht is hier seer veel ghestaen,
S'ghelijcx oock veel Castagnien ruygh bestaen,
Veel fruyts ghestroyt ligt al den boomen onder,
Het lacht nu al verheught: maer soo bysonder
Ghelaten eens van schoon Alexis wort
Hier dit gheberght', so sal men op een cort
Wel moeten dan aensien met droeven ooghen
Dat dese vliet sal tot den grond' uytdrooghen.
Thyrsis.
Door een qua locht verdordt nu al het veldt,
Cruyden vergaen, en Liber al ontstelt,
Door grooten nijdt den rancken al ontloofde
En van hun schaeuw' den heuvels soo beroofde
Maer t'sal van nieus hergroenen over al
Als Phyllis comst' ons eens gheschieden sal,
Jupiter self sal comen afghesteghen
Met overvloedt van eenen blijden reghen.
Corydon.
Ga naar margenoot#Tot den Poplier goe jonst Alcides draeght,
Iacchus lieft den Wijnstock, Myrt' behaeght
Wel Venus schoon, en Phebus sijnen Lauwer:
| |
[pagina 43]
| |
Maer Phyllis lieft den Haeslaer, hoe getrouwer
Dat Phyllis lieft den Haeslaer, t'wijlen siet,
En sal den Myrt' verwinnen moghen niet
Den Haeslaer swack: noch hy sal van ghelijcken
Oock geensins niet voor Phebi Lauwer wijcken.
Thyrsis.
Den Bosschen is den Esch een schoon ghecier,
Den Pijnboom t'hof, den vlieten den Poplier,
Den Berghen hoogh de groene langhe Dennen:
Maer wilt ghy my besoeck te doen ghewennen
Als dicks, o ghy schoon Lycida, soo sal
Wel moeten stracx voor u dan wijcken al
Den Esch int Bosch, jae Pijnboom in de hoven,
Ghy sults' in schoont' al verre gaen te boven.
Meliboeus.
Dat Thyrsis doch verwonnen, wil al meer
Doen wederstandt, bedenck ick, doch sal eer
Van dees tijdt aen zijn Corydon ghepresen,
By ons wel weerdt, een Corydon te wesen.
Sevenst' Boer-lieds eyndt'.
|
|
