Bucolica en Georgica, dat is, Ossen-stal en Landt-werck

[p. 6]

Tvveed' Ecloga, oft Boer-liedt.

Inhoudt.

Corydon verblindt door liefd' onwijslijck,
Alexin claeght sijn leet, t'welck niet en baett:
Daer nae bedenckt wat liefd' en luyheyt schaett,
En wisselt sin tot nutten arbeydt prijslijck.

[p. 7]

 

Den Poeet. Corydon.

 

^#T'had' vyerich, lief een Herder ^†Corydon,

 

^‡Alexis schoon, (sijns Heeren vreuchd') maer con

 

Verwerven gheen hop', om verlanghen blusschen,

 

Dan hy eenpaer, alleen int wilde tusschen

 

Groen buecken dicht, in schaeuwigh coel bevang,

 

Wt stroyen quam sijn onghebout ghesang

 

Vergeefs, aldus slechts voor gebergt en wouden.

 

Corydon.

 

O ghy! en wilt in geender weerden houden

 

Met mijn ghedicht, Alexi wreedt, en ghy

 

En hebt oock gheen ontfermen over my:

 

Ghy doet het schier my met der doot becoopen,

 

Het Vee gaet nu in coele schaeuwen loopen,

 

Haeghdissen groen, in doren-haghen oock

 

Den berghen nu: ghestampt wildt tijm en loock

 

Sterckrokich, draeght, Vrouw' Thestylis by standich,

 

T'oegst-volck op't veldt, vermoeyt van hitten brandich.

 

Maer t'wijlen ick nu dijn voet stappen nae,

 

Dus onder gloed' der Somer-son hier gae

 

Op mijn gheclaghs gheluydt in al der weghen,

 

^#En opt vercout ghesangh der Stapels teghen

 

Clinct t'rijsich Bosch: Och hadd' my niet gezijn

 

Veel meerder nut, en al veel min gepijn,

 

Amaryllis ghestoortheyt al te heerden:

 

Oock haer gewalgh, hoe spijtich vol hooveerden

# Dit is den Poeet naegebootst uyt de derde Eidyllion Theoiciti, daer Aepolis hem beclaegt by sijn Vrijster onweert te zijn.

† Virilius.

‡ Augustus.

# Sprink hanen.

[p. 8]

 

Menalcam oock, hoe moeyelijck? boven dit

 

Al is hy bruyn, en ghy daer teghen wit,

 

O ghy schoon kindt, hoe lieflijc om aenschouwen,

 

Dijn verwe schoon wilt niet te veel betrouwen,

 

Winde-bloem wit valt af in corter tijt,

 

Kraeckbeyer swart vergadert men met vlijt.

 

My ghy veracht, Alexi, door misroecken,

 

Wat Man ick zy, wilt ghy niet ondersoecken,

 

Hoe rijck ick zy van Schaep-kudden en van

 

Sneeu-witte melck hoe overvloedich. Dan

 

Heb ick noch wel een duysent Lammers erghen,

 

Verstroyt als nu op die Sicily berghen:

 

Oft Somer is, jae coud' saysoen, of welck,

 

Gheentijdt en ben ick sonder verssche melck.

 

Ick singh ooc noch fraey versen, jae soodanigh

 

Als opt gheberght' Aracynth' Actranigh

 

Sanck Amphion den Dirceer, of Thebaen,

 

Waer med' hy plach sijn kudden roepen aen.

 

Voorts acht ick my oock niet te wesen leelijck,

 

Want corts ick sach my aen den oever heelijck

 

In Zee, als al den windt was sacht ghestilt:

 

K'en vrees', indien ghy recht oordeelen wilt,

 

In schoonheyt niet den schoonen Daphnin wijcken,

 

Of qualijck moet int water men ghelijcken.

 

Och hadt ghy slechs met my te woonen lust

 

Op d'Ackers vuyl, jae schuylen wel gherust

 

In Hutten cleen ootmoedich, en met pijlen

 

Den Herten snel doorschieten: en somwijlen

 

Te jaghen oock Ree-bocken yet ghewont,

 

In Maluw' groen, om daer te zijn ghesont.

 

In Bosschen ghy met my te saem ghespannen,

 

Met sangh en spel, ooc soudt nabootsen Pannen.

 

T'was Pan die eerst van al ghevonden heeft,

 

Dat men met wasch meer pijpen t'samen cleeft.

 

Pan sorght voor kudd' en schapers daer beneven,

 

Berout niet dat gh'aen fluyten hebt ghewreven

[p. 9]

 

Dijn lippen: want wat heeft al niet besocht

 

Amyntas oock, op dat hy't connen mocht?

 

Ick heb oock noch een Ruyspijp t'mijnen huyse

 

Van Scheerlingh cruydt, met seven dobbel buyse,

 

Die ick te schenck van Damets verwerf

 

Voormaels, en sprack tot my recht soo hy sterf,

 

Hy heeft u nu, den tweedden om te blasen,

 

Dit sprack, eylaes, Dametas: maer den dwasen

 

Amyntas dies was nijdich heel en al.

 

Noch vandt ick corts, in een onseker dal,

 

Reebocxkens twee, met wit besprengde vellen,

 

Die daeghlijcx van een schaep nu beyd' ontswellen

 

Den alder, oock voor dy ick die bewaer

 

Tot een gheschenck: doch om die wech voor haer

 

Te drijven, bidt vrouw' Thestylis, en conde

 

Gheschieden wel, dat ickt te doen haer jonde,

 

Want by dy zijn mijn giften vuyl veracht.

 

Och schoon kint, comt: want Lelys toegebracht

 

Van Nymphen dy hier zijn met volle korven:

 

^#Siet Naïs schoon, Godinn' al onverstorven

 

Afpluckend' oock de violetten bleeck,

 

En toppen van den Mancop (sy niet leeck)

 

Maeckt ruyckers moy, en krantsen t'uwen wille,

 

De schoon Narciss', en bloeme van de dille,

 

Soetreuckich sy daer in ghevlochten doet:

 

Lavender oock, en veel meer cruyden soet,

 

Goutbloemich al doorschildert boven desen.

 

Kraeckbeyers oock sal ick selfs voor u lesen,

 

Quee-appels grau, die sacht boomwollich zijn,

 

Castaignen oock, die soo lief waren, mijn

 

Amaryllis, selfs sal haer fruyt vereeren

 

De was-gheel pruym, en ooc den hoop vermeeren:

 

O Lauren ghy, en Myrten u de naest,

 

V beyden oock te plucken ick my haest:

 

Want ghy aldus zijnd' onder een vermenghet,

 

Al t'samen voort seer soeten reucke brenghet.

# Nais een vliet-Godin.

[p. 10]

 

Ay Coridon, ghy zijt een Boerich gast,

 

Alexis doch niet op u gaven past,

 

En soo ghy wedt met giften Iolas rijcken,

 

Ontvrijder oock en sal voor dy niet wijcken.

 

Ellendich ick verloren, arem dwaes,

 

Wat heb ick doch ghewilt bestaen, eylaes,

 

Den Zuyden windt die vocht is in de blomen,

 

En Verckens wildt, in bornen ded' ick comen.

 

Wtsinnich kindt, ay wien vliedt ghy soo snel?

 

De Goden self ghenoten hebben wel

 

Der Bosschen woonst': en ooc de woonste daer is

 

Voormaels geweest van den Dardaenschen Paris.

 

Laett Pallas self t'Palays van haer gheboud

 

Bewoonen vry, maer t'groene wilde Woud

 

Zy ons voor al wellustend' en behaghend:

 

Van oogen dweersch leeuwinn' is wolf najagend,

 

Den Wolf de Geyt', de dertel-Geyt eenpaer

 

Bloey-claver soeckt: maer dy Alexi, naer

 

Volgt Corydon, door schoonheyts soet aenlocken,

 

Een yeder is tot sijn wellust ghetrocken.

 

Siet nu aen t'Iock daer hangend' opgeschort,

 

Den ploegh naer huys hersleept van d'Ossen wort,

 

De Sonne vliedt, de schaeuwen dobbel groeyen:

 

Maer al vergaet dus t'middach hittich broeyen,

 

Der liefden vyer altijdts in my brandt noch,

 

Wat mat' of eynd' is in de liefde doch?

 

Ay Corydon, ay Corydon, wat sotheyt,

 

Dat ghy u quelt met liefde t'uwer spotheyt,

 

En dijn wijngaert die hanght al over tijt,

 

Maer half ghesnoeyt aen bladig' Olmen wijdt.

 

Ghy mocht veel eer tot ons ghebruyck nu gissen,

 

Te vlechten wat van biesen sacht oft wissen.

 

Ghy vindt noch wel een ander Alexin,

 

Quelt desen dy te seer teegh uwen sin.

 

 

 

Tweedd'Boer-lieds eynd'.