Het singende nachtegaeltje
(1671)–Cornelis Maertsz.–
Auteursrechtvrij
[pagina 232]
| |
Stemme: Al wat men hier in dese wereldt siet,
ALs van der meer op Eng'le-vleug'len vloogh,
Sijn heyl'ge Ziel ontlast van teug'len, toogh
Ten Hemel-waert, en sagh in 't hooge koor,
Het Hemels-huys met geest'lijcke oogen door,
| |
[pagina 233]
| |
2. Daer yder ziel Godts lieflijckheden siet:
Dus quam sijn geest alhier beneden niet,
Als dan alleen, wanneer door 't schijnent' licht
Van Godes wordt, hy 't volck tot sijnend sticht.
3. Maer t' wijl om hoogh, hy heen en weder vloog,
Hy eens't gesicht na d' Aerde neder boogh,
Daer hem een glants als van veel Peerels t'saem
In d'oogen blonk, beneen uyt's Ga naar voetnoot† Werelts-kraem
4. Dies hy om laegh gelijck een Sterre schiet,
Na 't lieve licht dat hy van verre siet:
Maer doe hy nu by dese Vlam-ster quam,
Doe was 't Bailly' het puyck van Amsterdam.
5. Een maegt wiens deugt meer als cieraden blonck,
Daer aen Natuur al haer weldaden schonck:
| |
[pagina 234]
| |
Wiens lieflijck oogh van minlijckheden buurt,
't Welck sy alleen na deught en reden stuurt
6. Wiens kuyssche oor noyt stem ontfangen most
Wanneer d'ontucht haer swang're wangen lost.
Wiens tongh bewijst, dat waerlijck dese maeght
Geen aerdts, maer self een Hemels wesen draegt
7. Doe van der meer dit puyck der jeught vernam
En hy 't gesicht van hare deught bequaem
Wiens glants dat self een Hemels schoonheydt was
Is hem door dese ongewoonheydt ras
8. Een vuur ontfonkt, een suyv're minne-vlam
Die door't gesticht van dees vriendinne quam.
En t'wijl sijn ziel tot haer getogen werdt,
Sprack hy haer aen uyt een bewogen hert,
9. Met soo een tael waer uyt sy klaerlijck las
Dat dat de stem der minne waerlijck was.
| |
[pagina 235]
| |
Dies sy (van aerdt gelijck als hy gestelt)
Oock word geboeyt en vast, door 't vry gewelt,
10. Van minne dwangh, die stelt door eenen vlam
Die van de deugt des minnaers hene quam
Haer hert in lichten vlam, door minne-brandt:
Daer smelt haer bey het hert by 't ingewandt,
11. Gelijck te met de held're witte snee
Door Sonne-schijn of and're hitte dee,
Den Hemel die sagh dese brandt opgaen,
Dies stack sy daer terstondt de handt op aen,
12. Daer sy die twee te samen mee men'len dee
Ia self ziel te saen dee streug'len mee.
O waerd gespant dat nu in soeter vreught,
Op 't Echte bedt uw' lusten boeten meught,
13. En met malkaer, in minne, plegen 't soet,
Dat al de vreught, en lust, opwegen doet:
| |
[pagina 236]
| |
Treedt vrolijck heen, na 't bruylofts Liedekant,
Alwaer de min haer lieflijckheden plant,
14. En doet op-schieten, lusten voor u bey.
Maer stil mijn pen: my dunckt ick hoor een Rey,
Daer yder keel klinckt als een fijne Fluyt,
Op d' Echt van van der meer en sijne bruydt.
| |
[pagina 237]
| |
Zijn de Hemel, en de aerde,
Beyde vol van soeten vreught.
2. 't Segen-rijcke wervershove
Wordt met Hemels glants bedeckt,
't Gaet den Amstel-Staedt te boven,
Daer de Sonne van vertreckt.
3. Wat is 't, of haer blauwe Toorens
Door wolcken henen gaen,
En sy met haer spitse hoorens
Dreyght te stooten aen de maen?
4. Al haer glants sal heel verdwijnen,
Onder 't Rou-kleedt van de nacht,
Daerm' in Wervershoof het schijnen
Van twee held're Sonnen wacht.
5. Driemael Heyligh, eeuwigh wesen,
Stichter van den Echten-staet,
| |
[pagina 238]
| |
Laet nu bloeyen over desen,
Eenen stroom van Honigh-raedt.
6. Laet de Bruydt in't Huw'lijck wesen
Eenen Wijn-stock daer, o Heer
Vwe Kercke van magh lesen
Menigh iongen van der meer.
7. Die uw volck noch mogen leyden,
Door uw waerheydts held're schijn,
Als haer ouders, alle beyden
By u al ten Hemel zijn.
8. Geef oock dit, O Godt daer boven,
Tot ons heyl, en tot uw' lof,
Dat sy zijn in wervershove
Tot sy gaen in 't Hemels-Hof.
Anagramma.
| |
[pagina 239]
| |
Hubertus van der Meer.
Is Wervershover eer,
En Bailly 's herten-lust:
Dus volght hy het beleydt
Van sijnen naem, welck seydt
Beraem hun Vrede-rust.
|