Het singende nachtegaeltje

Wellekomst, Aen Iuffr. Geertruyde Maria Bailly. Gekomen tot Wervershoof den 5. September 1654.

[p. 240]

Stemme: Roosemont die lagh gedoken.

WElkom, welkom waerde Vrouwe,
Puyck-cieraet van eer, en deught,
Die den Amstel stelt in rouwe,
Ende wervershoof in vreught:
Elck met ernst soo 't sijne pleght,
Dat het d' Hemel self beweeght.

2. d' Amstel weende uyt haer oogen,

Door 't verlies, van droefheydt seer:
d' Hemel schoot uyt mede-doogen
Oock terstondt haer tranen neer:
't Scheen haer druppen letten woud,
Dat ghy niet vertrecken soud.

3. Maer doe sy ter ander zijde

Sagh de vreught van Wervershoof.

[p. 241]

 

Toond' haer d' Hemel weder blijde,

 

En sy 't swart Gordijn verschoof:

 

Ende sloot haer druypend' nat

 

Dicht in hooge water-vat.

 

4. Van dat 's morgens, Phebi paerden

 

Quamen voort met 't gulde Hooft,

 

Tot dat 's avondts, onder d' Aerde,

 

Thitis-plas dien Fackel dooft,

 

Saghmen in haer aengesicht.

 

Niet als lacchend' blinckend' licht.

 

5. Was ons u, o waerde Vrouwe,

 

Dat de Son dus vrolijck scheen.

 

d' Hemel zegen voort u trouwe,

 

Ende gun dat ghy gemeen

 

Met uw' lieven weder-paer,

 

Hier meught leven hondert-jaer.