Het singende nachtegaeltje

[p. 229]

Passien, en Reden.

Stem: Cloris aen de Water-stroomen,

DIt is licht voor elck te lesen:
Sonder Passien te wesen,
Dat is min zijn als een Beest:
Maer soo wie hem heeft begeven,
Om na Reden niet te leven,
Die en heeft geen menschen geest.

2 Daer was noyt yemandt op Eerde,

Diese alle bey ontbeerde,
Maer wel menigh mister een:
Daerom is het wel een zegen,
Diese beyde heeft verkregen,

[p. 230]

 

En de Passy stuurt door Reen.

 

3 't Strijdt de Reden niet en tegen,

 

Dat de Passijen haer bewegen,

 

Maer dat sy gants qualijck gaen:

 

Daerom moet de siende Reden

 

Voor de blinde Passy treden,

 

Leyden die te rechte aen.

 

4 Ick wil droef, en vrolijck wesen,

 

Wanneer als tot beyde desen

 

My de siende reden wijst;

 

Maer ick wil my noyt verblijden,

 

Noch niet suchten in mijn lijden,

 

Dat het boven Reden rijst.

 

5 Ick wil soo mijn vreughde stieren,

 

Dat daer door in geen manieren

 

My een ongeluck aentreft,

[p. 231]

 

Ick wil alsoo matigh treuren,

 

Dat daer door noyt sal gebeuren,

 

Dat mijn leet daer door verheft.

 

6 Dat in ons de Passien leven,

 

Kan aen niemandt teecken geven

 

Van een dwaes, of slecht verstant:

 

Maer die ons te kennen geven,

 

Dat sy sonder Reden leven,

 

Zijn de Sotste die men vandt.