Het singende nachtegaeltje
(1671)–Cornelis Maertsz.–
AuteursrechtvrijStemme: Nere, schoonste van uw' gebuuren. | |
[pagina 225]
| |
DOe ick onlanghs de ruyge Velden
Met mijnen gladden Zeyn beschoer,
Gingh dus mijn keel Godts goedtheydt melden,
In 't zegenen van yder Boer:
2. Als Godt den Hemel doet verhooren,
En d' Hemel weer het Aerdtsche-dal,
En d' Aerde dan de Wijn, en 't Kooren,
En 't Koorn de menschen over al,
3. Soo komt in haest des Heeren zegen,
Met rijcke schatten, veelderley,
En laeft ons menschen, als de regen
Het groene Kruydt doet in de mey.
4. Met reden mogen wy dus seggen,
In 't schoone Dorp van Wervershoof,
Daer men onlanghs het Veldt sagh leggen,
Seer mager, schrael, en dor, en doof.
| |
[pagina 226]
| |
5. In 't alderschoonste van de meye,
Doe was het landt noch wit, en swert,
Men sagh nau groene tusschen beyen,
Nau Beest op 't landt gevonden werdt.
6. Een yders hert was heel besloten,
En toe-geschroeft door 't swaer verdriet,
En 't Landt met plagen overgoten,
In 't welck men Godes toorne siet.
7. Wy sagen klaerlijck voor ons oogen
Een grooten druck, en swaren noot,
Ten zy dat Godt uyt mede doogen,
Ons weer sijn milden zegen boodt.
8. Godt doet oock haest sijn heyl weer toonen,
Midts hy ons op het spoedighst helpt,
En met sijn zegen ons doet kroonen,
En met veel gaven overstelpt.
| |
[pagina 227]
| |
9. Het Landt, met jeughdigh gras besproten,
Was onlanghs slijck, maer staet nu groen,
Midts duysent duysent jonge loten,
Haer in der haest vertoonen doen:
10. Die tegen al 't vernuft, en reden,
Opschieten haest, men weet niet hoe:
Soo dat de gladde koeyen treden
In 't Gras, by na aen d' ooren toe.
11. Het hoy, dat men schier most opwegen
Met al ons geldt, wanneer men 't kocht
Heeft ons de Heer door sijnen zegen,
In overvloedt nu toe-gebrocht.
12. Hy heeft ons Koorn, en Terruw geschonken
Die d' Acker siet, het is genucht:
En onse Boomen staen en proncken,
Met alderhande leck're vrucht.
| |
[pagina 228]
| |
13. Dus toont de Heer te met zijn krachten
In wonder wercken, ongemeyn:
Doe Simson woud' van dorst versmachten,
Maeckt Godt een kin-back een Fonteyn.
14. Elias, in gebreck van spijse,
Kreegh door een Raven sijnen kost,
En op een wonderbare wijse
Heeft Godt Samaria verlost.
15. Dus werckt de groote Godt van boven,
Op dat wy in voorspoedigheydt,
Niet ons vernuft en souden loven,
Maer alleen sijne goedigheydt.
16. Wy dancken u dan, Heer der Heeren,
Voor al 't geen dat ons landt ontfingh:
En wilt ons voort, tot uwer eeren,
By blijven met uw zegeningh.
|
|