Sinte Franciscus leven

[p. 195]

[· XI ·]

Hort hoe hi verstout de scrifture
Ende goet prophete was ter cure.

⁺TOte so groter renichede
Van zinne so adden mede
Die onverwonne bede gebracht
Met duechdachteliker cracht.
Fransois, al ne haddi niet ontfaen
In scolen leringhe no verstaen,
Nochtan adden binnen berecht
Ende verclaert thewelike lecht,
Dat hi dor vant met scaerpen zinne
De cracht die scrifture adde inne.
Want de zin reine van sonden.
Die dor ginc in allen stonden
Die donkereit vander scrifturen,
Ende daer de wijsheit staet buter duren
Die ter meesterscap behoort,
Gaet des minres lieve voort.
Onder wilen gevel hem das
Dat hi inghelen bouken las,
Ende wat so hem in sinen zin
Ene waerf wort geworpen in,
⁺Dies gedochte hi vaste ende zere,
Want niet vergeves ontfinc de here
Van zinen zinnen dat verhoren,
Dat hi tallen tiden voren
Cuede in sinen zinnen
In devocien van minnen.
Onder wilen men hem vraechde,
Of hem dat iet wel behaechde
Dat si, die lettren verstaen
Enter ordine worden ontfaen,

+ 1.

+ Fol. 32'b

[p. 196]

5725

Hem setten ter heleger scrifturen,

 

Andworde hi aldus daer ter uren:

 

‘Het genoucht mi wel aldus,

 

Up dat si, na exemple Jhesus,

 

Daer men of leist dat seldenre las

5730

Dan hi in bedingen was,

 

Niet ne laten haer gebede,

 

No so vele studeren mede,

 

Sine weten wel also wat doen

 

Als spreken in haer sermoen,

5735

Ende alsijt ebben gedaen vort an

 

Radent andren te doene dan.

 

Ic wille,’ seiti, ‘de broeders mijn

 

Der ewangelien jonghers sijn,

 

Ende si also wassen mede

5740

In kermessen der waerhede,

 

Datsi in reinre eenvouden

 

Altoos wassen ende hem houden

 

Ende si der duven eenvoudicheden

 

Van des serpents behendicheden

5745

Ne versceden nemmermere,

 

Die de meester de grote here

 

Met sinen gebenediden monde

 

Tsamen vouchde in ene orconde.’

 

⁺TOte Senes in de stede

5750

Was hem eens gevraget mede

 

Van enen meester van theologien,

 

Die rehgieus was, horic lyen,

 

Van sulken questien, die, sonder waen,

 

Swaer waren in haer verstaen.

5755

Met leringen so dor claer

 

Ondedi Gods wijsheit al daer,

 

Dat de grote wise here

 

Wonderde utermaten zere

 

Ende begonste aldus lyen:

5760

⁺‘Des helichs vader theologien,

+ 2.

+ Fol. 33a

[p. 197]

 

Die van der groter zuverhede

 

Ende van diepen merkene mede,

 

Als oft met · ij · vloglen waren,

 

Up waert vliegen, slachten den aren;

5765

Maer onse const cruupt hare vaerde

 

Metten buke uptie aerde.’

 

Al was hi niet van talen vroet,

 

Vul wijsheden was zijn moet;

 

Hi ontdede ende ontbant

5770

Questien *, daer men twivel an vant

 

Bedecte dinc brochti int lecht.

 

Ende dan was geen wonder echt,

 

Dat hi ontfaen hadde ter cure

 

Die verstannesse der scrifture,

5775

Want hi dat ware gescreven drouch

 

In sijn gewerke vast genouch,

 

Als in te volchne Cristus leven,

 

Ende bider gracie, die hem gegeven

 

Die helege geest adde van binnen,

5780

Drouchi de lettre in sinen zinnen.

 

⁺Die geest van profecien waer

 

Was in hem worden so claer,

 

Dat hi vorsach wat soude gescien

 

Ende hi de herten conde besien

5785

Wat si binnen hadden bedect,

 

Entat verre van hem was getrect

 

Sachi alst bi hem ware mede,

 

Ende sine jeghenwoordichede

 

Heefti wonderlike ghegheven

5790

Hem, die hem niet waren beneven.

 

TIen tiden dat met groter were

 

Damiette tkerstine here

 

Hadde besetten, was hi ter vaert

 

Metten gelove wel bewaert.

5795

Up enen dach so soutmen vechten:

 

Die kerstine ghingen hem berechten

+ 3.

[p. 198]

 

Als den wijch te vangene an.

 

Dit verhorde de goede man

 

Ende verzuchte ende was onvro,

5800

Ende sprac tsinen broeder also:

 

‘Eist datmen den wijch gedoget.

 

So heeft mi God dat vertoget,

 

Datten kerstinen niene zal

 

Hier gescien scone geval;

5805

⁺Segghict ⁑, ic ontsie mi dies,⁺

 

Datmen mi hout over ries;

 

Swigix *, minen consiencie sal⁺

 

Mi wroeghen, ontsie ic al.

 

Wat dincti dan best gedaen?’

5810

Sijn broeder andworde zaen:

 

‘Broeder, datti de lieden domen

 

Dat soutu vor tmintste nomen,

 

Want hens nu niet teerste dies

 

Datmen di hout over ries;

5815

Ontlaet dine consiencie dan,

 

Ontsie meer Gode dan enegen man.’

 

Als Gods roupre horde dit,

 

Sprinct hi up van daer hi sit,

 

Ende maende kerstinhede

5820

Sere tsire zalichede:

 

Wijch verboot hi hem met rade,

 

Ende vorseide hem de scade.

 

Die waerheit hiltsi over niet,

 

Als die niet achten, dat hi hiet,

5825

Ende veronwaerde zijn leren

 

Noch ooc niet ne willen keren.

 

Men bestont daer ende men vacht,

 

Ende al die rudderlike cracht

 

Van kerstinede was ondaen.

5830

Des wijchs hende zuldi verstaen:

 

Dats, dat onse, daer si vochten⁺

 

Lachter over den zege brochten.

+ Fol. 33b

+ K

+ E

+ K

[p. 199]

 

So vele was in gonen val

 

Ghemindert tkerstine getal,

5835

Datter omtrent · vi · m · bleven

 

Onder doot ende up gegeven.

 

In desen machmen merken mede,

 

Dat des arems mans wijshede

 

Niet was waert ghere ghilen,

5840

Ende dat warer onder wilen

 

Die ziele vanden goeden zeget,

 

Dat zeven scotters, diemen pleget⁺

 

Hoge te zettene vor · i · here

 

Om te vorsiene de were.

5845

⁺TEre andre tijt gevel hem mee

 

Na sijn comen van over zee,

 

Dat hi cam tote Celane

 

Om predeken te bestane.

 

· J · rudder badene omoedelike

5850

⁺Met hem tetene nerenstelike,

 

Ende hi es met hem int huus gegaen.

 

Al die meisnieden zaen

 

Waren zere vro te samen

 

Als die arme gasten quamen.

5855

Eer si spise hebben ontfaen

 

Die helege man heeft gedaen.

 

Die devoot was, na sine zede

 

Tonsen here sine gebede,

 

Ende heeft hem sinen lof gegeven,

5860

Oghen in den hemel geheven.

 

Als sine gebede was gehent,

 

Sinen waerd, dien hi hovesch kent,

 

Roupti an dene zide zaen

 

Ende heeftene aldus bestaen:

5865

‘Sie, broeder waert, wel lieve man,

 

Dine bede mi verwan,

 

Dat ic in dijn huus comen si

 

Om tetene met di.

+ E

+ 4.

+ Fol. 33' a

[p. 200]

 

Hout mine woort ende volcher naer:

5870

Hier ne eitstu niet *, ne waer els waer.

 

Belye dine zonden met trouwen,

 

Laetse di waerlike berouwen

 

Ende laet in di niet vernachten,

 

Dune lies met vrayer biachten.

5875

God ghelt di heden, sonder waen,

 

Dattu sine arme hebs ontfaen.’

 

Die waerd die hilt hem daer an,

 

Dat hem seide dhelege man:

 

Sinen geselle heefti vertrect

5880

Alle sine sonden bedect,

 

Ende heeft zine dinc berecht.

 

Ter doot gerede hi hem echt,

 

So hi best mochte, als die tontfane

 

Welctijt datse hem God sende ane.

5885

Doch sijn si ter tafle geseten,

 

Ende als dandre begonden eten,

 

So starf de waert selve zaen,

 

Als hem Fransois dede verstaen,

 

Want hi gaylike tleven het.

5890

Aldus so es het gesciet

 

Dat die gastrie verdiende,

 

Als Jhesus spreict an sine vriende:

 

Die profete met hem doet gaen,

 

Hi sal profeten loon ontfaen.

5895

⁺Want bides goets mans profecie

 

Die goede hovessce rudder vrie

 

Wart hi vor die gaydoot vorsien,

 

Want hi hem bewaerde mettien

 

Met penitencien, met berounessen,

5900

Dat hi der eweliker verdomenessen

 

Ontvlo * ende hi bi miraclen

 

Clam in deweliker tabernaclen.⁺

 

⁺TIen tiden, dat hi ziec lach

 

Tote Reaten uptien dach,

+ Fol. 33'b

+ E

+ 5.

[p. 201]

5905

· J · provendare, hiet Gedeoen,

 

Die wandelbare was in sijn doen,

 

Wart hem ziec up · i · bedde gedragen;

 

Met tranen bat hi ende began clagen

 

Entie hi hem stonden mede,⁺

5910

Dat hine dor Gode ende hare bede

 

Seinen wilde, al daer hi sach;⁺

 

Fransois andworde, als hi dat sach,

 

Ende seide: ‘Nu du ebs gelevet

 

Na de begherte die dijn vleesch hevet,

5915

Ende Gode niet onsies nochtan,

 

Hoe salic di zeinen dan?

 

Maer om der goeder lieder bede,

 

Die hier bidden nu ter stede,

 

Salic di in de name ons heren

5920

Seinen gherne hem te eren.

 

Nochtan soutu vor waer weten,

 

Wortstu verlost ende dus vergeten

 

Danne wilts * ende keren ten sonden,

 

Di wort wers in corten stonden.⁺

5925

Want die Gode niet ne danct

 

Sire genaden *, de sonde die cranct

 

Den mensce also zere int sine,

 

Dat arechts wort dachterste pine.’

 

Hi seindene, daert menich sach,

5930

Ende hi, die daer crepel lach,

 

Stont up gesont *, ende: ‘Gode lof!’

 

Seide hi *, ‘ic bem quite hier of.’

 

Sine lendin bene, daert menich horde,

 

Crakeden * als · i · hout dat scoorde.

5935

Niet lange na dat bekeren,

 

Heefti vergeten ons heren,

 

Ende keerde weder ten zonden,

 

Ende als hi tere avonstonden

 

Teens canonex was te male

5940

⁺Ende slapende daer bleef also wale,

+ E

+ E

+ K

+ Fol. 34a

[p. 202]

 

Es thuus up alt volc gevallen.

 

Niemen starver van hem allen,

 

Sonder Gedeoen, dats wonder,

 

Bleef allene doot daer onder.

5945

Metten rechte ons heren dan

 

Es dat hende vanden man

 

Aergher, dan dat eerste was,

 

Om dat hi niet dancte das

 

Gode van sire ghenaden,

5950

Diene teerst adde beraden,

 

Ende hine veronwaerde anderwaerf.

 

Want hets recht ende het bedaerf

 

Gode te dankene sire gave,

 

Ende dobbel onwaerde comter ave,

5955

Datmen ander waerven gaet

 

Ten sonden daer men of staet.

 

⁺UP ene andre tijt daer an

 

So cam toten goeden man

 

Van goeden levene · i · edele vrouwe,

5960

Vor hem te toochne haren rouwe,

 

Ende troost te hebne daer an.

 

Want soe adde enen wreeden man,⁺

 

Die hare ontvriendelijc was zere,

 

Om datsoe diende onsen here.

5965

Dies bat soe Fransoise up genaden,

 

Dat hi Gode up hare bade,⁺

 

Dat God dor sine goedertierede

 

Sine herte zochten dede.

 

Fransois horde hare bede

5970

Ende seide: ‘Ganc in goeder vrede

 

Ende sonder twivel ombeit dan

 

Troost wel zaen van dinen man.’

 

Ende noch meer so seide hi:

 

‘Sech van Gods haven ende van mi,⁺

5975

Dat nu tijt es der goedertierhede,

 

Hier na tijt der gerechtichede.’

+ 6.

+ E

+ E

+ E

[p. 203]

 

Benedixie heeft twijf ontfaen,

 

Ende es weder gekeert zaen.

 

Haren man heefsoe vonden

5980

Ende hem Fransoise worde ontbonden.

 

Up hem vel shelichs geests gewout

 

Ende verniewedene, al was hi out,

 

Diene daer andworden dede

 

Met uutnemender goedertierhede:

5985

⁺‘Vrouwe, nu dienen wi Gode bede

 

Ende behoude onse ziele van lede.’

 

Bi sijns wives rade al daer

 

Leden si bede menich jaer

 

Suver leven, ende eens dages mede

5990

Voeren si bede ter genadichede.

 

Te wonderne es alre meest

 

In hem der profecien geest,

 

Daer hi bi de droghe lede

 

Brochte in hare mogentede,

5995

Entie herde herten so zochte

 

Maecte, dat hise ter duecht brochte.

 

Ooc nes niet min te wonderne mede

 

Van den zelven geeste de clarede,

 

Daer hi bi macht adde te siene

6000

Dingen, die waren te gesciene,

 

Ende daer hi bi mede ondervant⁺

 

Bedecter consiencien bant,

 

Dat hi adde gewonnen aldus,

 

Als · i · ander Heliseus,

6005

Den tweevoudegen geest van Helyen.

 

⁺Want, als ons sine geeste lien,

 

ALs hi te Senes tote enen here,

 

Die hem hemelijc was zere,

 

Geseit adde sulke dinc vor waer,

6010

Die gescien souden daer naer,

 

Entie wise man (van wies saken

 

Dat wi hier te voren spraken,

+ Fol. 34b

+ E

+ 7.

[p. 204]

 

Dat hi hem te meniger uren

 

Plach te vragene van scrifturen)

6015

Verhort adde dese dinc,

 

Ende hi te Fransoise ghinc,

 

In twifele hi hem te voren leget,

 

Of hi dat adde geseget,

 

Dat hi van dien man verhorde.

6020

Fransois lyede der worde

 

Ende hem, die vreemde dinc weten woude,

 

Vor seidi hoe hi sterven soude.

 

Ende want hijt wilde dat hijt brochte⁺

 

Vaste dit in sijn gedochte,

6025

Seidi hem toe up gonen dach

 

Ene dinc, die hem upt herte lach,

 

Die hi noit in al sijn leven

 

Niemene te kenne adde gegeven.

 

Ende als hijt hem dede verstaen,

6030

⁺Heeftijt met rade of gedaen.⁺

 

Ende want ment soude openbaer

 

Weten dat het ware waer,

 

So gesciede zaen daer an,

 

Dat die religieuse man,

6035

Alst hem Fransois sprac, diet kende,

 

Dat hi sijn doen also hende.

 

⁺TEre tijt ghevel hem mee,

 

Doe hi cam van over zee

 

Ende met hem was an de vaert

6040

Van Assise broeder Ledenaert,

 

Dat hi van moetheden tien tiden

 

Up enen ezel soude riden,

 

Ende zijn geselle volchde naer,

 

Die van moetheden was zwaer.

6045

In hem zelven hi dus sprac,

 

Als · i ·, dien die mensceit verbrac:

 

‘Dies mans ouderinge entie mine

 

Ne speelden niet an ene line;⁺

+ E

+ Fol. 34'a

+ E

+ 8.

+ K

[p. 205]

 

Siet waer hi rijt ende ic ga

6050

Ende leedde sinen ezel na.’

 

Als hem dit int herte beet,

 

Fransois die ghinc of gereet

 

Ende seide: ‘Broeder, dits mesdaet,

 

Dat ic ride ende ghi gaet,

6055

Want ghi ter werelt waert · i · stic

 

Edelre * ende mogender dan ic.’

 

Die broeder adde des wonder groot

 

Ende hi wort van scaemten root,

 

Want hi hem so begrepen vant.

6060

Tsinen voeten vel hi te hant.

 

Met heten tranen hi vulbrochte

 

Altemale sijn ghedochte

 

Ende heeft hem gebeden mede

 

Sire mesdaet genadichede.

6065

⁺ENen broeder van levene goet

 

"Cam dicken in zinen moet,

 

Dat hi met Gode vercoren ware,

 

Dien Fransois lief adde ende mare,

 

Entien hi over hemelijc helde;

6070

Maer dien hi over vreemde telde,

 

Dien pensde hi dat vor Gode ware

 

Gesteken uter vercoorne scare.

 

Als al dustenich gedochte

 

Dicken sinen zin dor sochte,

6075

⁺Ende hi hem zere sette daer an

 

Hemelijc te sine den goeden man,

 

Ende hi nochtan niet ne dede⁺

 

Sire herten hemelichede,

 

Riepen Fransois, deleghe man,

6080

Ende sprac hem dus soetelike an:

 

‘Lieve zone, niet onsochte

 

Ne laet di pinen dijn gedochte.

 

Mine lieve, mine hemelichede

 

Willic di gherne delen mede;

+ 9.

+ Fol. 34'b

+ E

[p. 206]

6085

Onder mine lieve te voren

 

Willic di ebben uut vercoren.’

 

Den broeder wonderts utermaten

 

Ende trac van duechden ter baten

 

Ende wies allene niet vort waert an

6090

In te minne den Gods man,

 

Maer bi des helichs geests genaden

 

Wart hi met meerre duechden geladen.

 

Als hi up Mont Alverne lach

 

In ene celle up enen dach,

6095

· J · sijn broeder begherde zere

 

Te hebbene van den groten here

 

Iet van sire hant gescreven

 

Van Gods worden, wildijt hem geven.

 

Want hi dies geloven woude,

6100

Dat hi zware coringe soude,

 

Niet van vleesche maer van geeste,

 

Bi sire duecht, mids God vulleeste,⁺

 

Lichter draghen of al ontgaen

 

Biden helegen woorden zaen.

6105

In deser begherte was hi binnen

 

Siec van zorgen in zinen zinnen,

 

Wantene die scande verwan

 

Tondeckene den helegen man.

 

Maer dattie mensche heeft bedect

6110

Heeft die helege geest vertrect.

 

Want hi den selven broeder zent

 

Om inct ende om paerkement,

 

Ende screef hem in zinen brieve,

 

Dor sine zonderlange lieve,

6115

Ons heren lof met sire hant,

 

Ende zine benedixie die hi vant

 

Ende seide: ‘Dit brievekin ontfa

 

Ende tote dire doot, hoe soot ga,

 

Sie dat vaste si behoet.’

6120

⁺Die broeder nam de gifte goet,

+ E

+ Fol. 35a

[p. 207]

 

Die hi lange stont begaerde,

 

Entie temptacie voer hare vaerde.

 

Die lettre wort behouden daer

 

Ende, want soe wonder dede daer naer,

6125

Es bi hare geopenbaert,⁺

 

Wat duechden Fransois es waert.

 

⁺EEn broeder was van groten levene,

 

Als hi van buten plach te gevene,

 

Van ansiene in sinen gelaten,

6130

Maer zonderlange was hi utermaten.

 

Altoos was hi in zijn gebede,

 

Silencie hilt hi so vaste mede,

 

Dat hi met tekine sonder woort

 

Sine biechte brochte voort.

6135

So dat Fransois cam ter stede

 

Den broeder zien, ende ooc mede

 

Hem spreken ende dandre gesellen.

 

Alle so begonsten si tellen

 

Van der duecht van gonen broeder;

6140

Maer de Gods man die was vroeder

 

Ende seide: ‘Broeder, laet dat wesen,

 

Ende ne prijst mi niet in desen

 

Des viants behendichede;

 

Hout mi dit over waerhede,

6145

Dat het es sviants coringe

 

Ende ene lose verdoringhe.’

 

Swaerlike de broeders dat ontfingen

 

Als van ommoghelike dingen,

 

(So menich tekin datmen sach,

6150

Dat van duechden an hem lach)

 

Hoet de viant soude gehitten,

 

Dat hi dat soude besmitten.

 

Niet lange daer na, sonder waen,

 

Es hi uter ordine gegaen.

6155

Daer wart het wel openbare,

 

Hoe wel de Gods man ende hoe clare

+ K

+ 10.

[p. 208]

 

Metten indersten oghe sach

 

Wat int herte verborgen lach.

 

Dus versachi der menigen val,

6160

Die helich dochten wesen al;

 

Van menigen zondare hi versach

 

Ooc *, daer bekeren an lach,

 

Ende hevet vorseit over waer.

 

Dus dochti comen wesen naer

6165

⁺Te merkene tewelike lecht,

 

Bi welker clareit dat hi echt

 

Metter ziene van sinen zinne

 

Sach *, alsict bescreven kinne,

 

Dat hem was verre, in der gebare

6170

Als oft daer ten jegen worde ware.⁺

 

⁺EEns gesciede, alsmen ons telt,

 

Dat sijn vicaris capitel helt,

 

Ende hi bat in sire cellen,

 

Versceden van sinen gesellen;

6175

Nochtan was hi als middel bode

 

Tusscen zinen broeders ende Gode.

 

So dat · i · onder die sine

 

Ontseide de discipline,

 

Ende sette hem als ter were meest,

6180

Fransois die saecht in den gheest.

 

Enen broeder riep hi voort

 

Ende seegt hem al dese wort:

 

‘Broeder, ic zach den viant

 

Up goons broeders rig te hant,

6185

Die niet was obedient,

 

Sinen hals houdende al omtrent,

 

Diene also ombeleide,

 

Dat hi onderhorichede ontseide.

 

Ende alsic Gode om hem bat,⁺

6190

Vlo die viant daer ter stat.

 

Ganc, sech den broeder nu ter stede,

 

Dat hi der heleger onderhorichede

+ Fol. 35 b

+ E

+ 11.

+ K

[p. 209]

 

Den hals bughe herde zaen.’

 

Teerst dat die broeder adde verstaen

6195

Dese woorde bi gonen bode,

 

Bekeerdi hem saen te Gode,

 

Ende es neder al met allen

 

Tes vicaris voeten gevallen.

 

⁺Tere andre tijt ooc also wel

6200

Van · ij · broeders gevel,

 

Die van verren bede tsamen

 

Ter woestine van Grecii quamen,

 

Om hem te scouwene ane,

 

Ende sine benedixie tontfane;

6205

Want si lange bede gader

 

Dat begherden an den vader.

 

Alsire camen onder hem beden,

 

Was hi uten openbare gesceden

 

Ende was tsire cellen gekeert;

6210

⁺Si scieden danen met herten verzeert.

 

Dus scieden si; maer Fransois es,

 

Die na mensceit niet weet des.

 

Uut sire celle ghinc hi mede,

 

Jegen ghemene menscen zede,

6215

Ende heeft hem geroupen naer,

 

Ende si ontfingen van hem daer

 

Sine benedixie in onsen here,

 

Die si begherden so zere.

 

⁺TWee broeder camen up · i · ure

6220

Van den lande van Labure,

 

Daer doutste den andren toe sprac

 

Mesprijs, scande ende ongemac.

 

Daer si ginghen bede gader,

 

So datsi camen tharen vader,

6225

Fransois die den jonxsten vraget,

 

Hoe hem sijns gesellen behaget,

 

Of hine in den wech verdrouch.

 

Dander seide: ‘Ja wel genouch.’

+ 12.

+ Fol. 35'a

+ 13.

[p. 210]

 

Fransois seide: ‘Broeder, wacht di,

6230

Dat gene logene ne si

 

Metter omoede ghecleet:

 

Ic weet herde wel, ic weet;

 

Ombeit onlange: du souts sien.’

 

Den broeder wonderde van dien,

6235

Hoe hi biden geeste kende

 

Dat hem was so ongehende.

 

Niet lange na gonen doene

 

Ginc uten religioene⁺

 

Hi *, die den andren adde gescent,

6240

Ende es ter werelt bewent.

 

Noch noit ne bat hi genaden

 

Fransoise van sinen mesdaden,

 

No over de sonden zine

 

Ne ontfinc hi discipline.

6245

Dus worden in des broeders val

 

· IJ · dingen verclaerset al:

 

Dats deffene dinc der gerechtichede

 

Enter profecien claerhede.

 

⁺Hoe hi hem jegenwordich gaf

6250

Hem *, daer hi zere was af,

 

Bider macht van onsen here,

 

Des vindi hier boven mere,

 

Eist dat ghi dinct, hoe hi gedragen

 

Wart upten vierinen wagen,

 

⁺6255 Daer men getransfigureerd zach,

 

Ende ooc daer tcapiteel lach,

 

Tote Arelatum, in der gebare

 

Sachmen of hi gecruust ware.

 

DIes machmen geloven wel,

6260

Dat dit bider cracht Gods gevel,

 

Om datmen soude verstaen mede

 

Bider jeghenwoordichede

 

Van sinen lechame, die wonderlijc was,

 

Ende merken mede das,

6265

Hoe jegenwordich ende dor gaen

+ E

+ 14.

+ Fol. 35'b

[p. 211]

 

Sijn geest was al sonder waen,

 

Metten lichte der wijsheden,

 

Die boven allen roerlicheden

 

Roerender ende snelre es,

6270

Ende over al, sijt zeker des,

 

Genaect soe dor hare renicheit,

 

Ende in geslachte wijt ende breit

 

Over draegt soe haer selven mede

 

In de ziele der helichede,

6275

Ende heeft gemaect met groter eren

 

Die vriende entie profeten ons heren.

 

Die hoge meester onse here

 

Pleget tondeckene sine lere

 

Den simplen enten clenen lieden,

6280

Also als de dingen gescieden

 

In den groten profete Davite;

 

Ende daer na, als ons telt de vite,

 

In Pietren der apostelen voget;

 

Ende nu ten letsten heeft echt getoget

6285

In Fransoise den areminc.

 

Dese, als tellet hare dinc,

 

Waren sempel ende sonder boucstaven,

 

Maer bides helichs geests gaven

 

Worden si wijs als wijt horen;

6290

Deen was van enen herde vercoren

 

Ter bestiernesse der synagogen,

 

Die uut Egypten was getogen;

 

Dandre van enen visscere geset

 

Dat hi der heleger kerken net

6295

Met menigerande lieden soude

 

Vervullen, alst onse here woude;

 

Die derde van enen coopman brocht,

 

Die wech gegeven ende vercocht

 

Hevet alt sine, groot ende clene,

6300

⁺Omme Jhesus Karste allene,

 

Te copene die margarite

 

Van der ewangelien vite.

+ Fol. 36a