Sinte Franciscus leven

· V ·

Hoe hi hem sette ten suren
Ende hoene solaesten de creaturen.

⁺ALs Fransois hevet vernomen,
Dat bi sire exemplen comen
Vele lieden, die hem bekeren
Om te dragene tcruce ons heren
Gewilleke met bernende moede,
So verstoutte hem de goede,
Als vaendragere van Gods here,

+ 1.

[p. 97]

 

Om te comene metter ere

 

Toter hoocheit van den zege,

 

Ende dat met duechden alle wege.

2195

Hi verstont nauwe dat woort,

 

Dat de apostel brochte voort,

 

Die spreict: ‘Die horen te Cristus name,

 

Si ebben gecruust haren lechame

 

Met begaerten ende met zonden,

2200

Want sise scuwen tallen stonden.’

 

Met so staerker disciplinen

 

Bant hi die begherten zine,

 

Dat hi cume teregher ure

 

Nutte de voorderste sire nature.

2205

Hi seide: ‘Hets swaer te vulbringene

 

⁺Den lechame te gehingene

 

Te ebbene dat hem bedaerf,

 

Men moeten bugen enichwaerf

 

Den sinnen. * ende sijn onderdaen

2210

Die ter vleescelikeit bestaen.’

 

Hier omme, als hi was gesont,

 

Nutte hi selden teniger stont

 

Gesoden spise dor enige dinc;

 

Waest ooc dat hise ontfinc,

2215

So mingdire asschen mede

 

Of waters so vele hire toe dede,

 

Datti met dustarigher zake

 

Die spise benam de smake.

 

Wat soudic maken tale lanc

2220

Vanden wine, dien hi dranc?

 

Want hi waters sijn gevouch

 

Cume dranc *, ende niet genouch,

 

Als hem die hitte entie dorst

 

Onsteken adde sine borst.

2225

Maniere vant hi, sijt zeker das,

 

Van abstinencien die meerre was;

 

Altoos dyedi ende wies

+ Fol. 13b

[p. 98]

 

In volchne ende in pleichne dies.

 

Ende al was datti was comen mede

2230

Ter hoocheit vander vulmaecthede,

 

Altoos vernieude yet sijn sin

 

Als of hi eerst ware int begin;

 

Want hi met sulker pine mede

 

Purgierde des vleeschs oncuusscede.

2235

NOchtan als hi ghinc weder ende vort

 

Om te predekene ons heren woort,

 

Gevouchdi hem in vele dingen

 

Metten gonen, diene ontfingen,

 

Als om tontfane de spise.

2240

Maer cam hi thuus, in alre wise

 

So hilti vaste ende zere

 

Sine abstinencie in allen kere.

 

Dus so heefti hem gegeven,

 

Hem zelven scaerp, wreet in sijn leven,

2245

Ende zinen evenkerstinen mede

 

Gevouch in die menscelijchede,

 

In allen dingen sonder waen

 

Der ewangelien onderdaen.

 

Hi was exemple talre stede,

2250

Niet vastende, maer etende mede.

 

⁺Als hi was in moetheden groot,

 

Was dicken die aerde bloot

 

Bedde, daer zijn lechame up lach;⁺

 

Ende dicken hi slapens plach

2255

Sittende, thooft · i · steen,

 

Of an · i · hout, els bedde ne geen,

 

· J · armen roc, ende el niet, an.

 

Aldus diende de goede man

 

Onsen here menichfoude

2260

In naecteden ende in coude.

 

⁺Som wile was hem gevraget,

 

Welker wijs hi hem bedraget

 

Vanden couden wintre wreet,

+ Fol. 13'a

+ E

+ 2.

[p. 99]

 

Ende hi so dinne was gecleet.

2265

Met heten wille hi dit andwort,

 

Alst hem de helege geest gaf vort:

 

‘Waert so dat wi waren van binnen

 

Yet geporret in onse zinnen

 

Met begherten vanden viere

2270

Van hier boven in eneger maniere,

 

Tcoude van buten souden wi dragen

 

Lichtelike sonder clagen.’

 

Hi scuwede dat sochte cleet,

 

Ende minnet, waest scarp ende wreet;

2275

Want hi seide, datti wel wiste,

 

Dat bedi Johan Baptiste

 

Van Gode was geprijst hier af.

 

Als men hem · i · roc gaf,

 

Daer hi zochteit gevoelde an,

2280

Riedde hine met pesen van binen dan.

 

Want hi seide, alst staet in bouken,

 

Datmen niet ne soude zouken

 

Sochte cleder ende goede

 

In husekine der aermoede,

2285

Maer in groter heren zalen,

 

Alst God spreect in zire talen.

 

Sekerlike haddi vonden,

 

Dat de vianden tallen stonden

 

Van scaerpen cleden waren in vare,

2290

Ende daer si sochter worden geware

 

Entie precieus ende diere,

 

Daer ghinc si tvolc in coren sciere.

 

DIes gevel in ere nacht,

 

Als hi, dor der ziecheden cracht

2295

Bede van hoofde ende van ogen,

 

⁺Die hi dicken moeste dogen,

 

· J · cussin, jegen zine costumen,

 

Adde onder zijn hooft, van plumen,

 

Dat die duvel daer in ghinc,

+ Fol. 13'b

[p. 100]

2300

Dat hine moeide vander dinc

 

Tote mattintijt, ende dede

 

Hem verdriet in zine gebede,

 

Tote datti riep zinen geselle

 

Ende hijt dede uter celle

2305

Dat cussin enten duvel mede

 

Verre dragen tere stede.

 

Daer die gone uter celle ghinc,

 

Om te doene gone dinc,

 

Verloos hi al daer ter steden

2310

Alde macht van zinen leden,

 

Onthier ent Fransois heeft verheest

 

Alle biden helegen geest,

 

Die hem van herten ende van lechamen

 

Die cracht gaf weder alte zamen,

2315

Die hi adde eer dat gevel,

 

Met sinen woorden ende met nient el.

 

⁺In disciplinen hart van moede

 

Hi stont altoos in sire hoede.

 

Grote zorghe drouchi tsamen

2320

Sire zielen ende sijns lechamen,

 

Hoe hise reine houde met eren.

 

Want in beghinne in sijn bekeren

 

Baeddi hem zelven in winter tijd

 

In yse in watere, diep ende wijd,⁺

2325

Om datti zinen huus viant

 

Binden wilde in enen bant,⁺

 

Ende hi dat wilde cleet, dat clare,⁺

 

Dat der zuverheden ware,

 

Van den vleesceliken brande

2330

Houden soude sonder scande.

 

Ooc seidi al openbare,

 

Dat vele gedoochdeliker ware

 

· J · geesteliken man groot coude

 

Tegedogene menichfoude

2335

In zinen vleessce, dan hi binnen

+ 3.

+ E

+ K

+ E

[p. 101]

 

Gevoelen soude in sine zinnen

 

· J · lettel hitten teniger steden

 

Van vleesceliker ondersceden.⁺

 

⁺IN de woestine van Sarthane,

2340

Daer hi som wile plach te gane,

 

⁺Lachi eens in zine gebede

 

In sine celle tere stede.

 

Daer riepene de viant te zamen

 

· iij · waerf bi zire namen.

2345

‘Wat wiltu?’ heefti geandwoort.

 

Valscelike sprac hi dit woort

 

Die viant, ende seide openbare:

 

‘En es ter werelt zondare,

 

Bekeert hi hem, God ne vergevet

2350

Al dat hi oyt mesdaen hevet.

 

Maer so wie hem zelven doot

 

Met penitencien te groot,

 

Hine gewint nemmermere

 

Genaden an onsen here.’

2355

Die goede man hevet verstaen

 

Biden helegen geeste zaen

 

Die boosheit vanden viant,

 

Hoe dat hi hem dies bewant,

 

Hoe hine ter laweit dade keren.

2360

Dat toocht dit *, datic hier sal leren:

 

Want al te hant, zijt seker dies,

 

Dat de viant up hem blies,

 

Die met sinen ademe doet

 

Colen bernen metter spoet,

2365

Cam te hant den helegen man

 

Sijns vleeschs sware coringe an.

 

ALs de minre der renichede

 

Dat gevoelde daer ter stede,

 

Heefti den roc of gedaen

2370

Ende ghinc hem metter corde slaen.

 

‘Broeder ezel,’ spreecti, ‘ha! ha!

+ E

+ 4.

+ Fol. 14a

[p. 102]

 

Dus betaemt di datmen ga:

 

Dits die geselle tinen doene.

 

Die roe dient ten religioene,

2375

Die thelege tekin draecht vor ogen.

 

Men sal dat niet gedogen

 

Dattene doncuusche stele te waren.

 

Waer so du wilt mogestu varen.’

 

Hier toe met wonder heten moede

2380

So wort al ontsteken de goede,

 

Ende heeft sine celle up gedaen

 

Ende es ute int hof gegaen,⁺

 

Daer hi hem zelven moeder naect

 

In den snee werpt ende mesmaect.

2385

· Vij · hoopkine te handen

 

⁺Maecti daer of metten handen,

 

Die hi voor hem zelven lede.

 

Sinen vleesche hi daer toe sede:

 

‘Dijn wijf so es de meeste ginder;

2390

Dese · iiij · andre dine · iiij · kinder,

 

· ij · sonen ende · ij · maechdekine;

 

Gone andre · ij · achtic te sine

 

Knechte ende dierne, die di sijn

 

Orbare ten dienste dijn.

2395

Nu cleet dese alle; si ebbens noot,

 

Want si bliven van coude doot.

 

Beghint dat volc te vervaerne,⁺

 

So diene enen here gaerne.’

 

Aldaer so wort de viant

2400

Verwonnen *, ende voer wech te hant.

 

Die helege man, daer wijt of tellen,

 

Keerde metten zege in sire cellen;

 

Want als hi zere ende genouch

 

Buten tvleesch pijnde ende slouch,

2405

Bluscht hi den brant der oncuuscede

 

Van binnen altemale daer mede,

 

So dat hi clene no groot daer naer

+ K

+ Fol. 14b

+ E

[p. 103]

 

Daer of niet gevoelde · i · haer.

 

· J · sijn broeder, die daer mede

2410

Al doe lach in zine gebede,

 

Die zach dese dinc al ane

 

Bider scoonre claere mane.

 

So dat Fransois wort geware,

 

Ende ondeckede hem openbare

2415

Vander coringe den proces,

 

Ende geboot hem vaste des,

 

Dat hi niemene die levet,

 

Als lange als hi den geest in hevet,

 

Die dinc ondecke, up genen dach,

2420

Die hi van hem ghinder zach.

 

⁺HIne leerde niet den doodden allene⁺

 

De zonden vanden vleesche gemene

 

Ente breken de breckelichede,

 

Daer hi leerde daer toe mede⁺

2425

Te hoedene de uterste zinne,

 

Daer die doot bi comt inne

 

Toter zielen, datmen de wachten

 

Met nereste ende met alre crachte.⁺

 

Hemelichede vanden vrouwen,

2430

Hare spreken ende haer up scouwen,

 

⁺Die de menige verduwen,

 

Hiet hi nerenstelike scuwen.

 

Want hi sprac: ‘De cranke breken

 

Dicken bi al zulken treken,

2435

Ende ooc hevetmen verheest

 

Dicken cranken de staerken geest.

 

Hen ware te wel geproevet man

 

Hi nes die met hem wandren can

 

Niet mogeliker zonder smitte,

2440

Dan sonder smerte ende zonder hitte

 

Mogelijc es ooc te gane,

 

Als ons scrifture doet te verstane,

 

Int vier ende in dat hete gloet

+ 5.

+ E

+ E

+ K

+ Fol. 14'a

[p. 104]

 

Enen mensce al baervoet.’

2445

Die adde zine ogen so geleert

 

Van sulker ydelheit ende gekeert,

 

Datti daer waert niet ne sach;

 

Ende hi zinen geselle plach

 

Te seggene, daer hi ghinc allene,

2450

Dat hire int anscijn cume kende ene.

 

Want zeker dochten niet wesen,

 

Dat yemen zoude int herte lesen

 

Hare gedane ende hare gelike,

 

Die vierkijn dat aestelike⁺

2455

Weder levende maken connen

 

Van den vleesche, dat es verwonnen,

 

Entie clareit smetten mede

 

Van der reinre zuverhede.

 

Hi zeide, dat met wive spreken

2460

Niet dan gedwas ware of treken,

 

Sonder in biechten allene

 

Ende in leringe, cort ende clene,

 

Na dien dat ere ende zalichede

 

Eesschet *, ende tijt ende stede.

2465

‘Wat bederven of wat doene,’

 

Sprac hi, ‘zal van religioene

 

Man met talen doen met vrouwen

 

Sonder alsi souken met trouwen

 

Van haren mesdaden raet

2470

Iof van haren levene betren staet?

 

Daer te grote sekerheit es in,

 

Scuwet men den viant te min,

 

Ende vonde de viant te sijns · i · haer⁺

 

Anden mensche, weet over waer,

2475

Hi zout doen dyen herde zaen

 

⁺Tere ballien sonder waen.’

 

⁺LEdichede, die wortel ende zaet

 

Es *, daer al quaet gepens uut gaet,

 

Hiet hi scuwen meer dan yet el;

+ E

+ E

+ Fol. 14'b

+ 6.

[p. 105]

2480

Hi proevet bi exemplen wel,

 

Dat wederstromige vleesch, dat trage,

 

Salmen temmen onder de slage,

 

Ende met nutteliker pine.

 

Hier bi het hi den lechame zine

2485

Broeder ezel, want hine vaste

 

Dwanc te bordine ende te laste,

 

Ende gheceldene met risen

 

Ende voeddene met cranker spisen.

 

Waest ooc, datti yemene zach

2490

Ongestadich, ledich, entie plach

 

Tetene, dat · i · ander wan,

 

Dien hieti broeder vliege dan,

 

Omdatti geen goet ne dede

 

Ende hi tgoet besmette mede

2495

Ende hi onwaert ende leet

 

Met elken goeden mensche heet.

 

Bedi seit hi te somiger ure:

 

‘Ic wille mijn covent labure,

 

Dat si niet bider ledichede

2500

Met herten of met tongen mede

 

No weder pensen, no spreken,⁺

 

Daer si den orlof mede breken.’

 

Hi hiet ten broeders talre wile⁺

 

Silencie houden van dewangile,

2505

Dat si souden tallen steden

 

Van allen woorden van ydelheden

 

Hem wachten herde nerenstelike,

 

Als die daer of zekerlike

 

Moeste geven sonder zage

2510

Redene ten jonxten daghe.

 

Waest dat hi enigen broeder zach,

 

Die edele woort te vele plach,⁺

 

Dien scalt hi utermaten zere,

 

Ende dan zeide de goede here:

2515

‘Gevoegen zwigen met reinen moede

+ E

+ E

+ E

[p. 106]

 

Es der zuvere herten hoede,

 

Ende ene doget herde groot,

 

Want dat leven entie doot

 

Es vele ande tonge belanc

2520

In woorden ende in smaken gemanc.’

 

⁺Al waest datti na zire macht

 

Sine broedre leerde dach ende nacht

 

Te scarpen levene, hem mesquam

 

Dat yemen te wredelike an nam

2525

Sijn doen *, ende zine goedertierhede

 

Ende sonder wijs besceet ooc mede.

 

BEdi up ene nacht gesciede,

 

Dat een broeder onder zine liede,

 

Want hi gevast adde onsochte,

2530

Nachts gerusten niet ne mochte.

 

So dat vernam de vader goet,

 

Dat zinen disciple zware stoet,

 

Hi riepene ende brochte broot;

 

Ende om dat dander niet root

2535

Van scamenesse wesen ne soude,

 

At hi eerst, om dat hi woude,

 

Dat dander dede des gelike;

 

Ooc nooddine vriendelike.

 

Die broeder liet de scaemte gaen

2540

Ende hevet de spise ontfaen.

 

Ooc was hi utermaten vro,

 

Dattene de goede vader so

 

Bescut hevet ende voorsien.

 

Bedi hi es ontgaen bidien

2545

Groter vresen ende also wel

 

Leerdire ane groot bispel.

 

Tilike dede de goede man

 

Sine broeders te zamen dan,

 

Ende dede hem verstaen

2550

Hoe de dinc nachts was vergaen.

 

Met groter vorsienichede

+ 7. Fol. 15a

[p. 107]

 

Heeftise alle gemaent dus mede:

 

‘Broeders, ebt die karitate

 

Tenen exemple, ende niet die ate.’

2555

Daer toe leerdi hem gereet

 

Volgen redene ende besceet,

 

In der wijs als of soe ware

 

Alre doget waghenare,

 

Niet besceet, datmen hier priset,

2560

Maer dat Cristus heeft gewiset,

 

Wies leven es de rechte spegel

 

Der vulmaecteit entie zeghel.

 

⁺ENde want dat soete gecruuste lam,

 

Daer noit smette noch an quam,

2565

In dit cranke lijf ne can

 

⁺Ne volgen niet lichte geen man

 

In gerechte vulmaecthede,

 

Daer ne si enighe smette mede.

 

Daer omme so leerde de vroede,

2570

Wie so omme vulmaecteit stoede,

 

Dat hem bedurste hem te dwane

 

In zine daghelijxe trane.

 

Al addi ooc gewonnen mede

 

Lives ende herten renichede;

2575

Wonderne * zuver ende claer,

 

Bedi ne lietijs niet · i · haer,

 

Hine wiesch bi dage ende bi nachte

 

Die ogen van zinen gedachte.

 

Clene achti in sinen rade

2580

Der vleesceliker oghen scade.

 

Als hem van eenpareger wene⁺

 

Siecheit van ogen quam niet clene,

 

Riet hem · i · meester of te slane⁺

 

Sire zonderlanger trane,

2585

Of hi blend niet wilde wesen.

 

Die goede man andworde te desen:

 

‘Broeder ersatre, men zal niet

+ 8.

+ Fol. 15b

+ E

+ E

[p. 108]

 

Om dat licht, datmen hier ziet,

 

Dat ons gemene es gegeven

2590

Metten vliegen ooc die leven,

 

Die visenteringe zekerlike

 

Van den lichte van hemelrike

 

Verdriven, niet ene wile;

 

Want dat vleesch, nes gene gile,

2595

Heeft dor die waerde vanden geeste

 

Vanden lichte ontfaen de feeste.’

 

Liever vele addi te kiesene

 

Tuterlike licht te verliesene,

 

Dan te lettene die trane,

2600

Daer men mede pliet te dwane

 

Toge van binnen, datmen bi dien

 

Gode scouwen mogen ende zien.

 

⁺EEns rieden hem de fisiciene

 

Ende zire broeders meer dan · x ·

2605

Nerenstelike, datti hem liete

 

Helpen van zinen verdriete

 

Van zinen oghen met · i · brande.

 

Die goede man ghinx in haer hande,

 

Want hi wort geware das,

2610

Dat zalicheit ende scaerp ooc was.

 

⁺Men riep daer den syrurgien,

 

Die een yser brochte mettien⁺

 

Gegloeit, om al te hant

 

Fransoise te makene den brant.

2615

Maer tvleesch vanden helegen man

 

Begonste hem tontsiene dan.

 

Hi trooste sijn lijf ende sprac

 

Aldus ant vier, daerment an hem stac:

 

‘Vier, wel lieve broeder mijn,

2620

Boven alle andre dingen die zijn

 

Ute vercoren inder claerhede,

 

Crachtich, scone, nuttelic mede,

 

Heefti die hoochste gemaect;

+ 9.

+ Fol. 15'a

+ K

[p. 109]

 

Eer mi dijn scaerp brant genaect,

2625

Wes mi hovesch ende zachte.

 

Ic bidde den here, die di wrachte,

 

Dat hi mi tempre dine hitte,

 

Dattu mi sochte bernes ditte,

 

Also datic moge gedogen

2630

Die cracht, die du mi souts togen.’

 

Als gehent was dese gebede,⁺

 

· J · tekin vanden cruce hi dede

 

Jegen tyser, gegloeit al wit;

 

Coenlike ombijt hi na dit.

2635

Die snee witte heete brant

 

Bernede in zijn vleesch te hant

 

Ende bernedem ene vure

 

Van den ogen ten oren dure.

 

Wat smerten hem dat vier ooc dede,

2640

Openbaerdi daer ter stede:

 

‘Broeders,’ seiti, ‘danct Gode nu,

 

Want over waer seggic u,

 

In gevoelde hitte no vier,

 

No smerte no mijn vleesch ooc hier.

2645

Den hersatre sprac hi an te hant:

 

‘Es niet groot genouch den brant

 

So mac meer re noch de wonde.’

 

Dersatre wondren begonde,

 

Datti den geest so staerc versach

2650

Int cranke vleesch up gonen dach,

 

Ende verhief daer herde zere

 

Die miraclen van onsen here

 

Ende seide: ‘Gelooft mi van dien,

 

Dat ic wonder ebbe gesien.’

2655

Want de grote here was mede

 

⁺Comen te sulker * renicheden,

 

Dat met wonderne soeter genoegen

 

Over · i · te samen droegen

 

Vleesch ende geest, met groter eren,

+ K

+ Fol. 15'b

[p. 110]

2660

Entie geest ooc in onsen here,

 

Onse here deit sonder waen,

 

Dat de creature was onderdaen

 

Haren makere, diese geboot,

 

Ende tsinen gebode, dat zere es groot,

2665

Hare zoude werpen onder

 

Om een sonderlanghe wonder.

 

⁺UP · i · ander tijt also wel

 

In Sinte Urbaens woestine gevel,

 

Dat Fransoise, den goeden man,

2670

· J · zware siechede quam an,

 

Datti gevelde daer ter ure⁺

 

Breicnesse van sire nature,

 

Ende heeft gebeden om wijn.

 

Maer een der gesellen zijn

2675

Seide datter ne geen ware.

 

Doe hieti water bringen dare,

 

Ende als ment hem brochte gedregen,

 

Maecte hire · i · cruce jegen.

 

Alte hant wort edel wijn

2680

Dat puur water adde gesijn:

 

Daer bejaghet de doget zine,

 

Das niet ne was inde woestine.

 

Als hi den wijn adde gesmaect,

 

Es hem daer bi te hant genaect

2685

Grote gesonde daer mede,

 

Want de smake vander niewede

 

Ende die nieweit vander gesonde

 

Die vernieude daer ter stonde

 

Bede den drinkere enten dranc

2690

Boven der naturen ganc,

 

Datsi gestaercten in hem dan

 

Tandoen van enen niewen man

 

Ende thoofdoen vander oudheit mede

 

Met haerrer twivoudichede.

2695

⁺Niet allene addi van Gode

+ 10.

+ E

+ 11.

[p. 111]

 

Die creaturen tsinen gebode,

 

Maer ons heren vorsienichede

 

Cam tsinen wille, dats waerhede.

 

VVant tenen tiden gevel den here,

2700

Dat zijn lechame herde zere

 

⁺Van vele ziecheden vervaert was,

 

Ende hem begonste huegen das,

 

Te hoorne enich soete luut,

 

Om te verblidene daer uut

2705

Sinen geest, ende dien te weckene.

 

Als hire omme began te meckene,

 

Dochtem niet erlic in sinen rade,

 

Dat hem enich mensce dat dade.

 

Maar dingle ebben metter vaert

2710

Hem gedaen datti begaert.

 

Want datti wiec up · i · nacht

 

Ende om Gode hevet gedacht,

 

· Ene haerpe heeft men gehort.⁺

 

Soeter, dan menscelijc woort

2715

Mach geseggen *, was haer luut,

 

Boven allen ertscen lude ginct uut.

 

Men sacher niemen *, maer keer ende ganc.

 

Entien sonderlangen zanc

 

Heeftmen daer vernomen echt.

2720

Den geest heefti te Gode gerecht,

 

Ende ontfinc so grote soethede

 

In gone melodie mede,⁺

 

Dat hem dinket openbare

 

Of hi in dander werelt ware.

2725

Sine hemelike vriendekine

 

Wisten dies de waereit fme,

 

Diene dicken in vele dagen

 

Bi openbaren tekine sagen

 

Met so uutnemender getroostichede

2730

Ende so menich waerven mede

 

Gevisenteert vanden hemelscen vader,

+ Fol. 16a

+ K

+ K

[p. 112]

 

Hine const gedecken algader.

 

⁺TEnen andren tiden ginc de vrie

 

Predeken tusscen Lombardie

2735

Entie Marche van Tervisine

 

Ende met hem de gesellen zine.

 

Biden Pade, dats ene riviere,

 

Quam gegaen de goedertiere.

 

Daer heeft de donker nacht bestaen

2740

Hem ende sine broeders zaen;⁺

 

Ende, want sorgelijc was de ganc,

 

Om de nacht, donker ende lanc,

 

Ende om marasch, ende om riviere,

 

Sprac dus sijn geselle sciere:

2745

‘Vader, bid, dat ons God borge

 

⁺Ute deser groter zoorghe.’

 

Hem antworde de vader goede

 

Dus met enen groten moede:

 

‘God heeft wel de mogentede,

2750

Gevoeget hem sire soetichede,⁺

 

Datti de donker nacht vervechte,

 

Ende ons dele van sinen lechte.’

 

Cume addi geseit dat woort,

 

Ende alte hant cam tlicht daer vort,

2755

Scone ende utermaten claer,

 

Dat God zelve sende daer,

 

Al waest els waer deimsterhede,

 

Dat si sagen bider clarede

 

Niet allene wech ende pat,

2760

Maer al omme dit ende dat.

 

Mettien gelede vanden lechte

 

So waren si geweget rechte

 

Naden lechame, als wijt kinnen,

 

Ende geestelike getroost van binnen,

2765

Ende ghingen bi ere langer strate

 

Ter erbergen met goeder mate,

 

Sonder mesquame, min no mere,

+ 12.

+ E

+ Fol. 16b

+ E

[p. 113]

 

Lovende Gode onsen here.

 

Alle gemene merket dan,

2770

Hoe reine was dese helige man,

 

Van hoe groter mogentede:

 

Na sijn gebod, na zine bede,

 

Vergat dat vier de hitte zine,

 

Twater verkeerde hem in wine,

2775

Ende dingle troostene met sange,

 

Tlecht van Gode inden wech lange

 

Leeddene ter herbergen inne;

 

Dat dus des helichs heren zinne

 

Alle gehelicht souden wesen,

2780

Ende dat aldie werelt desen

 

Dient ende es onderdaen,

 

Als ghi noch meer sult verstaen.