Sinte Franciscus leven

[p. 35]

[Tekst]

MARIA

Sinte Franciscus leven

⁺DEse werelt trect ten ende,
Als mi dinct, met groter scende,
Na dat ons die apostel seget,
Daer dit dus in gescreven leget:
Inden ketsten tiden sullen
Die lieden also verdullen,
Datsi zullen hem zelven minnen
Ende el niet souken danne winnen,
Ende hem vander waerheit keren
Ende boerden ende favelen leren.
Nu merct alle ende verstaet
Of dus in de werelt niet gaet;
Twee dinghen minnen wi alre meest,
Entat leert ons die quade geest,
Dats ons vleesch ende ons goet,
Wel gecleet ende wel ghescoet,
Wel eten, drinken, zochte slapen,
Dit minnen leke metten papen.
Dus minnen wi ons selven dan.
Wie es hi nu, wijf of man,
Hine aventuert nu metter spoet
Sine edele ziele om taerdsche goet.
Ja ghierichede wast so zere,
Dat winnen gaet vor alle ere;
Want arem man heet emmer sod.
Des ontfaermedi, here God!
Dat wi om desen vulen zac
Ende om dit corte ghemac

+ Fol. 1a

[p. 36]

 

Onser edeler ziele vergheten,

30

Daer dine zide omme was gespleten.

 

Cume es hi van mi bekent,

 

Die nu leeft ende waerheit mint;

 

Maer Tristram ende Lanceloot,

 

Perchevael ende Galehoot,

35

Ghevensde namen ende ongeboren,

 

Hier of willen de lieden horen;

 

Truffe van minnen ende van stride

 

Leestmen dor de werelt wide;

 

Die ewangelie es ons te zwaer,

40

Om dat soe recht seit ende waer.

 

Merct een tekin hare clare:⁺

 

Wie so gherne horen tware,

 

Hen mach lichte niet gescien,

 

Men salre noch duegt an zien.

45

Des radic minen vrienden dan,

 

⁺Dat si de waerheit vangen an

 

Ende laten de boerden varen,

 

Want de tijt es nu te waren,

 

Daer die apostel of vorsprac.

50

Tfolc mint favele ende gemac

 

Ende om gelt eist datmen waect;

 

Dus es domesdach genaect.

 

 

 

Maria minen zin verlichte

 

Nu ic van Fransoyse dichte.

 

 

55

⁺GOd, die niet ne wille verliesen,

 

Die ons sach ende siet dus riesen,

 

Die sendde ons tesen letsten tiden

 

Sinen vrient met roden ziden,

 

Die sine wonden brochte voort,

60

Om dat hi tvolc, dat leigt versmoort

 

In svleeschs weilde, in ertscen goede,

+ CE

+ Fol. 1b

+ 1.

[p. 37]

 

In favelen, in overmoede,

 

Uten sonden wecken soude;

 

Ende ooc mede, dat hi woude

65

Datmens geloofde openbare,

 

Da hi vray messagier ware,

 

Gaf hi hem zinen seghel te dragene,

 

Sine boodscap mede te jagene;

 

Dat waren zine · v · wonden root.

70

Noit was here noch so groot,

 

Daer hi dat tekin bi ute zende;

 

Sonder nu ter werelt hende

 

Dat hi Fransoyse den zegel gaf.

 

⁺Jacop van Merlant wille hier af

75

Dichten dor der ghere bede,

 

Dies hem tUtrecht inde stede

 

Harde vriendelike baden.

 

Des wilhi hem daer mede gestaden;

 

Want hi de bidders enten patroon

80

Minnet, ende beghert den loon.

 

Nu, broeder Alaerd, lieve gevadre,

 

Desen rijm, die ic hier vergadre

 

Dor uwe ordine, bidt onsen here

 

Dat hise ter baten kere

85

Den dichters enten lesers mede,⁺

 

Dat hi hem geve herten vrede.

 

ALso als broeder Bom aventure

 

Int latijn heeft gedicht ter cure,

 

⁺So ic best mach ende naest,

90

Salic hem volgen metter haest,

 

⁺Die sine miracle ende sijn leven

 

In · xvi · sticken hevet uut gegeven.

 

· j · Dat beghin van sire viten

 

Es sijn bekeren in werelt abite.

95

· ij · Tord, hoe hi bet genaecte⁺

 

Gode, ende · ij · kerken maecte.⁺

 

· iij · Tord, hoe hi de ordine zette⁺

+ 3.

+ E

+ 4.

+ 5. Fol. 1'a

+ CE

+ E

+ CE

[p. 38]

 

Entie regle geprouft bi wette.

 

· iiij · Tvierde, hoe die ordine wies,

100

Ende hoe hem de paefs macht gaf dies.

 

· v · Tvijfte, hoe hi hem zette ten zuren,

 

Ende hoene solaesten de creaturen.

 

· vi · Tseste sine grote vele omoede

 

Ende God wel jonde dor sine goede.

105

· vij · Tsevende der aremoeden minne

 

Entie vervulte daer inne.

 

· viij · Tachtende zine goedertierhede,

 

Daer hi de stomme diere dwanc mede.

 

· ix · Tnegende zine caritate clare

110

Ende hoe hi wilde sijn maertelare.

 

· x · Tiende, hoe hi den nerenst dede

 

Crachtelike ende sere ter bede.

 

· xi · Telleaͮenste verstannesse der scrifturen,⁺

 

Ende hoe hi propheteerde ter curen.

115

· xij · Twalefste, hoe nerenst sijn predeken was,

 

Ende hoe hi den menigen genas.

 

· xiij · Tortiende vanden wonden vive,⁺

 

Die hi droech in zinen live.

 

· xiiij · Tfiertende sine verduldechede

120

Ende sinen edelen ende mede.

 

· xv · Tvichtende, hoe men auctoriseerde,

 

Ende hoe menne translateerde.

 

· xvi · Tachterste some miracle groot,

 

Die gesciede na sine doot.

125

Ende om datic Vlaminc bem⁺

 

Met goeder herte biddic hem,⁺

 

Die dit Dietsche sullen lesen,

 

Dat si mijns genadich wesen;

 

Ende lesen sire in somich woort,

130

Dat in haer land es ongehoort,⁺

 

Men moet om de rime souken

 

Misselike tonghe in bouken:

 

Duuts, Dietsch, Brabants, Vlaemsch, Zeeus,⁺

+ E

+ C

+ C

+ C

+ E

+ E

[p. 39]

 

Walsch, Latijn, Griex ende Hebreeus.

135

Om vray thoudene rijm ende zin

 

⁺Help mi Fransois; dits tbeghin.

+ Fol. 1'b