Maerlants werk. Juweeltjes van zijn hand

Nadra

[Origineel]

Nadra, dats i serpent
Dat men in Dutschen lande bekent.
Men vintse bede clene ende groot.
Sijn venijn dat es die doot,
Men ebre triacle jeghen.
i scone vel si te ebne pleghen.
Hare blasen es sulc van moghentede:
Men neme i roede, versch ysneden
Ende doet den nadre der up blasen dan.
Vul bladren salsoe werden dan.
Neemt oec i swart, scone ende clar,
Ende latse der up blasen dar:
Dat swert onvarwet algadre.
Dits de cracht van der nadren!

[Prozavertaling]

den in het vuur, zonder daarvan letsel te ondervinden. Dit nu is een wonderlijke zaak: zolang ze maar in de oven blijven, zijn ze springlevend, maar zo gauw ze zich er buiten wagen, sterven ze onmiddellijk.

De nadra [= adder] is een slang die men in Germaanse streken aantreft. Zowel grote als kleine komen voor. Zijn gif is dodelijk, tenzij je er een tegengif voor hebt.

Deze slangen hebben een prachtig vel. Hun adem heeft de volgende krachtige werking: neem een vers afgesneden twijg en laat de adder ertegen ademen. De tak zal een heleboel blaren krijgen. Of neem een mooi glanzend zwaard en laat de adder ertegen blazen: het zwaard zal helemaal verkleuren. Zo krachtig is de adem van de adder!

Wanneer iemand door een adder in zijn voet wordt gebeten, stroomt

[p. 341]

[Origineel]

Wert i man inden voet ghebeten,
Tvenijn loept upward alswijd weten
Alomtrent des menschen lede
Ende comtet ter herten mede,
So valt die mensce neder doet.
Dat doet sine hitte groot.
Die hier of gebeten ward,
Men anghem thovet nederwart,
So moet tvenin inden voet bliven
- Want sine nature wille cliven -
Ende men sal die bete ute sniden.
Dan ghenesti in curten tiden.
Die seker gaen wille ende wesen
In steden darmen ontsiet van desen,
Wrive sine blote lede
Met alsenen ende ruten mede.
Dan sal hem dese worm vlien.