|
| |
XV. Hoe Ar[tur jegen Torecke jostierde, ende hoe Tor]ec Mirauden troude.
Nu seget daventure gereet,
Dat Walewein te sinen oem geet
3585[regelnummer]
Ende seget dat Torec comen es;
Die hem Keye nu ende echt dede.
Die coninc seide: ‘Hi es soe quaet,
3590[regelnummer]
Hine doet nembermer goede daet’.
Nu es die coninc met Waleweine gegaen
Tote Torec, die hen telde saen
Sine aventure, die hem gesciede
Jegen Ypandere ende sine liede,
3595[regelnummer]
Ende hoe hi Mirauden hadde genomen.
- ‘Hoe mochti des te hovede comen?’
Sprac Walewein; ‘en was nie man,
Die hem des vermeten can.
Doe sprac die coninc A....:
3600[regelnummer]
‘Dese joncfrouwe es u worden suer.
Nu biddic u, dat gi met mi vard,
(Ic wille tramer sijn u ward,)
Ende Miraude u scone lief’.
Torec seide: ‘Het es mi lief’.
3605[regelnummer]
Dus voren si des conincs hove,
Daer hen gedient was van love.
Dies men drinken mochte ende eten
Dies en was daer niet vergeten.
Na den etene gincmen slapen,
Smargens es Torec opgestaen
Ende heft sine wapine angedaen:
Hi wilde doen Mirauden belof.
Doe wapenden daer in Arturs hof
| |
| |
3615[regelnummer]
Alle die josteren wilden iet,
Die daer vore josteerden niet.
Wat hulpet dat ict make lanc?
Heefter Torec afgesteken.
3620[regelnummer]
Doe quam Walewein den coninc spreken
Ende seide: ‘Her coninc, dits grote scade,
Dat men Torec te sere verlade.
Die ander ridders, die selen riden,
Men doe haer daregarden ontwe sniden,
3625[regelnummer]
So mach hise lichte steken af’.
Den raet dien Walewein gaf,
Dede die coninc hemelijc doen.
Dus stac hi af alle die baroen.
Ende doen dit al was gedaen,
3630[regelnummer]
Quam Artur te hem ende Walewein saen,
Ende baden dat hi met hen sal varen
Te hovewaerd al sonder sparen;
‘Gi sult mi sien daer willecome’.
- ‘God ne geve mi nembermer vrome’,
3635[regelnummer]
Sprac Torec, ‘oft ic come int hof,
In sal eer gesteken sijn of;
Ende tirsten dat oec es gesciet,
Sone willics u ontsecgen niet’.
Die coninc baets Waleweine
3640[regelnummer]
Ende alle den gesellen inden pleine;
Daer was nieman diet wilde angaen.
Die coninc sciet doe danen saen.
Des anderdages ontboet na dat
Die coninc, dat Torec quame ter stat
3645[regelnummer]
Daer opt plein; hi sal vinden
Die jostirens hem sal geninden.
Die coninc es daer hemelijc comen
Wel gewapent, hebbic vernomen;
Ende Torec quam oec vroech te velde
3650[regelnummer]
Wel gewapent ut sinen getelde.
Doe sprac Artur te Torecwaerd:
‘Her Torec, oftic u velle ter vard,
Seldi met mi te hove riden
Sonder meer vechten ende striden?’
| |
| |
3655[regelnummer]
- ‘Wie dat gi sijt, ic lovet wale;
Ic vare met u sonder wedertale’.
Doe kerde elc van anderen daer
Ende quamen te gadere weder daernaer.
Vresselijc elc anderen stac,
3660[regelnummer]
........ re te sticken brac.
Torec was welna gevallen.
Doe kerden si ombe beide met allen,
Ende die coninc doe an Torec reet
Ende namen in sinen arm gereet
3665[regelnummer]
Ende seide: ‘Torec, nu weert u;
Ende Torec weerdem dat hi can,
Maer daer ne was geen weren an,
Die coninc settene van den paerde
3670[regelnummer]
Al gemackelijc saen ter aerde.
Dies so scaende hem Torec sere.
Doe so seide Artur die here:
‘Torec, nu moetti varen met mi.
Wet wel dat ic die coninc selve si’.
3675[regelnummer]
Doe scaemden Torec vele te min
Ende waes blide in sinen sin,
Ende sat weder doe op sijn part
Ende sprac: ‘Ic vare daer gi begart.
Ic vare Mirauden halen nu,
3680[regelnummer]
Ende wi selen beide volgen u’.
Noch so starc mede daer an,
Noch die soe wel conde riden,
Maer quam Artur bi sire siden,
3685[regelnummer]
Hine name in sine arme wel,
Waest in nerenste, waest in spel,
Ende leidene vor hem op sijn part
Ende vordene daer hi wilde tervart.
Waleweine ende oec Lancelote,
3690[regelnummer]
Perchevale ende al die genote
Die waren vander meester namen,
| |
| |
Die heeft hi alle geproeft tsamen,
Maar haer negeen const ontstaen,
Hine leidene op sijn paert saen.
3695[regelnummer]
Ende om dese sake, om dese dinc,
Sone liten si geen tijt den coninc
No josteren noch torniren,
Om dat hise alle soude falgiren
Ende den prijs soude hebben allene,
3700[regelnummer]
Ende harre alre dade oec clene
Souden scinen, wet vor waer,
Jegen die siene oppenbaer.
Ende hierombe baden si den coninc,
Dat hi afstoede derre dinc
3705[regelnummer]
Ende liet hen bejagen prijs ende lof,
Ende hi soude here sijn daerof;
Nochtan sone was nie gygant
Die camp eischte ins conincs lant,
Opdat Arture selvet ginc an,
3710[regelnummer]
Hine wildene selve vechten dan:
Noch om lief, no om verdriet
En const men hem dies verbidden niet;
Hine moeste selve den genen bestriden.
Oec voer hi allene onder tiden,
3715[regelnummer]
Dats sijn volc nine wiste,
Ende brachte dan thoeft vanden twiste
Sinen lieden te littekine.
Hieromme ontsagene alle de sine.
Nochtan was hi die gemaetste man,
3720[regelnummer]
Die ter werelt nie lijf gewan,
Nu willic keren weder ter stede
Ende die aventure weder anegaen
Daer ict liet hier vore staen.
3725[regelnummer]
Torec es tsire tenten comen
Ende heeft Mirauden daer genomen,
Ende sijn te hovewaerd gegaen,
Daer si waren wel ontfaen.
Miraude brachte den cyrkel opt hoeft,
3730[regelnummer]
Daer menech om pijnde, des geloeft.
Daer was te hove groet spel.
| |
| |
En leeft nieman, dat wetic wel,
Die des gelijcs hadde gesien.
Ende eer die brullocht mochte gescien
3735[regelnummer]
So sinde Torec II ridders saen,
Ende deet sinen vader verstaen
Ende sire moder, dat secgic u,
Dat hi den cyrkel gewonnen nu
Heeft, en die joncfrouwe mede
3740[regelnummer]
Te wive nemen sal gerede;
‘Ende dat ic heme ende mire vrowe
Bidde op gerechte trouwe,
Dat si comen te Arturs hove,
Daer ic die scone sal nemen van love’.
3745[regelnummer]
Die boden sijn en wech gevaren
Ende quamen tot Ydors hove twaren,
Ende vertelden hem die sake na das,
Dies Ydor harde blide was,
Ende Tristouse mede alsoe.
3750[regelnummer]
Die coninc gereidem saen daertoe,
Ende reet met vele ridders van love
Tote des conincs Arturs hove,
Daer hi ontfaen was harde wel.
Nu werd irst bliscap ende spel,
3755[regelnummer]
Doen die vader vant sijn kint
Ende die moder, dat si mint,
Ende Mirauden, die scone smale,
Metten hoeftbande versiert wale.
Tirst dat desen Tristouse sach,
3760[regelnummer]
Gaf si enen groten scach.
Dus heeftsi III werf gelachen tsamen:
Des wonderde hen diet vernamen.
Ydor bracht daer groten scat,
Ende wie dats wilde hebben te bat
3765[regelnummer]
Men gaefs hem, wet vorwaer.
Ende des anderdages daemaer
Troude Torec sine vrindinne.
Hine leeft niet, die u gave te kinne
Die bliscap, die daer gedreven was.
3770[regelnummer]
VIII dage al uut, sijt seker das,
Hilt men feeste ende at ende dranc.
Vedelen, harpen, dansen, sanc,
Dies was gnoech talre tijt.
| |
| |
Met gichten maectmen daer delijt,
3775[regelnummer]
Want wie dat gichten daer begerd,
Daerne was jegen niet gespaert.
Doe die feeste leden was,
Nam Ydor orlof saen na das,
Ende wilde te sinen lande varen.
3780[regelnummer]
Torec nam oec orlof, twaren,
Ende wilde met varen in sijn lant,
Dat hi ane Mirauden vant.
Sijn vader bat hem sere daernaren,
Dat hi met hem ware gevaren;
3785[regelnummer]
Maer Torec seide: ‘En belget u niet,
Ic moet eer varen, wats gesciet,
Int lant, dat ic behuwede nu;
Ende daer salic comen tot u’.
Mettesen worden si daer sceden.
3790[regelnummer]
Die trane ontbraken daer hen beden:
Dan docht mi geen wonder wesen,
Want elc sach anderen nie na desen.
Torec es comen in sijn lant:
Sine liede sworen hem te hant
3795[regelnummer]
Alle te dienne embermere.
Hi was ontsien daer herde sere
Van allen sinen ombesaten,
Diene ontsagen utermaten.
Daerna quam hem ene boetscap sware,
3800[regelnummer]
Dat sijn vader doet ware,
Ende sijn moeder oec mede;
‘Ende in u lant es groet onvrede,
Want vremt volc, sonder waen,
Hebben u lant ondergedaen’.
3805[regelnummer]
Doen dreef Torec rouwe groet
Doe sinde Torec ter selver ure
3810[regelnummer]
Hi sinde daer Waleweine, secgic u,
Met M ridders starc ende snel,
Ende Torec hadder CCC wel;
Ende hiermet voren si harde scire
| |
| |
Ten landewaerd van Base rivire.
3815[regelnummer]
Oec ontboet Torec al die man,
Ende hem manscap hadden gedaen,
Dat si hem quamen te hulpen saen.
Dus quam Torec in sijn lant.
3820[regelnummer]
Daer was menech diene te hant
Over haer here hebben ontfaen.
Ende alle die gene, sonder waen,
Die verwan hi alle met crachten;
3825[regelnummer]
Met gewelt wan hire vele:
Die hinc hi alle bider kele.
Ende doe gesuvert was sijn rike,
Nam Walewein orlof hoeschelike,
Hi entie sine, met groter ere.
3830[regelnummer]
Ende Torec bleef geweldech here;
Want hi wel hevet gerecht
Over hen, die daden onrecht.
Doe dedi sijn wijf ontbiden,
Die daer quam met vele lieden.
3835[regelnummer]
Met groter ere was si ontfaen
Van alden volke, sonder waen.
Torec bleef coninc ende si coninginne.
Dus es vergaen harre beider minne.
Die coninc Torec proefde hem wale:
3840[regelnummer]
Van sire doget ginc verre tale.
|
-
-
[tekstkritische noot]vs. 3633, sien, J. sijn.
-
-
[tekstkritische noot]vs. 3660,.......... re, J. Dat elcs spere; vs. 3671, scaende, J. scaemde; vs. 3681. Bij dit vers heeft het handschrift aan den kant ‘van Arture’, alsof hier een nieuw hoofdstuk begon, niettegenstaande vóór vs. 3681 het merkteeken van eene alinea of kleinere afdeeling geschreven staat; vs. 3685, name, J. namen.
-
-
[tekstkritische noot]vs. 3702, siene, J. sine.
-
-
[tekstkritische noot]vs. 3788, daer, J. daerna.
|
Auteursrechtvrij