Torec

III. Hoe Torec den casteel Fellon vrietde.

Ons doet verstaen die aventure,
Dat Torec nu ter selver ure
Allene voer al sonder gevarde
Met Morele sinen parde,
Dat beter was dan ene stat.
Die beste wapine, wetet dat,
Diemen hadde vinden mogen,
Dedi an, ende reet wech in hogen,
So hi haestelijcst conde meest;
Ende quam gereden in een foreest,
Daer hi horde ene joncfrouwe
Ropen ende driven groten rouwe,
Die VII rovers hadden gevaen
Ende wilden bi hare licgen saen.
Ende Torec reet derward gereet,
Ende heeft die V so bereet,
Dat si nemmeer gedoen ne connen;

[p. 9]

290

Ende die II die sijn ontronnen.

 

Des was blide die joncfrouwe sere

 

Ende bat Torecke harde sere,

 

Dat hise met hem voren woude

 

Tot dat si ware in haer behoude.

295

Dus reden si soe dat si quamcn

 

Uten woude, daer si vernamen

 

Een cleine husekijn staen;

 

Daer reet Torec ende vrachde saen,

 

Oftmen igeren herberge vonde.

300

Doen seide hem een daer ter stonde:

 

‘Neent, in X milen nigeren naer,

 

Sonder casteel Fellon, vorwaer,

 

Dat die felste casteel oec es

 

Vander werelt, sijt seker des;

305

Ende daer sijn XII ridderen binnen,

 

Die felste, diemen mochte kinnen;

 

Ende dan ieman comt daervoren,

 

Dien doen si vernoy ende toren;

 

Want daer comt een ridder uut

310

Ende bestrijttene overluut;

 

Ende al mach hi dien verwinnen,

 

So comter noch een ut van binnen,

 

Daerna die derde, die vierde mede,

 

Al tote XII, wet, gerede.

315

Ende mochtse een al verwinnen ginder,

 

So worden sine man vader ende kinder,

 

Ende souden den casteel van hem ontfaen,

 

Ende breken die quade seden saen.’

 

Torecke des wel behaget,

320

Ende reet vaste derward metter maget,

 

Ende quam daer wel ter vespertijt.

 

Hi sach die borch starc ende wijt;

 

Ter porten reet die degen cone

 

Ende riep lude na dien doene:

325

‘Ontoe die porte!’ - ‘Wat sals mee?’

 

- ‘Geherberget willewi sijn wi twee.’

 

Die ander seide: ‘Gi ende u amie

 

Drieft daer u brullocht, dat radic die.’

 

Torec sprac tot genen knecht:

[p. 10]

330

‘Ic ben hier comen om gevecht;

 

Loep ende sege dat daer binnen!’

 

Diegene deet sinen here bekinnen,

 

Die doe ut sinde sinen soene,

 

Die vrome riddere was ende coene.

335

Ende doen die gene Torec sach,

 

Reet hi op hem al dat hi mach;

 

Ende Torec reet op hem weder

 

Ende stakene vanden perde neder,

 

Ende reet ten orsse ende hevet gevaen,

340

Ende gaeft den riddere weder saen.

 

Die gene reet in die borch weder

 

Doen quam een ander riddere neder,

 

Dien stac hi af oec alsoe;

 

Den derden ende den vierden daartoe,

345

Ende den viften enten sesten gerede,

 

Ende also toten elfsten mede;

 

Ende den twelefsten stac hi doet.

 

Doe quam die vader ut dor noet,

 

Ende dien stac hi ende sijn gereide

350

Vanden paerde alle beide.

 

Doe spranc Torec saen daer neder,

 

Ende.... de hem sijn gereide weder,

 

Dies hem die here wiste groten danc.

 

Daer werd hi sijn man eer iet lanc,

355

Ende alle sine kinder mede.

 

Men dede hem ere groet ter stede;

 

Want die vader hadde gesworen,

 

Ende sine kinder, daer te voren

 

Wat ridderen datse alle afstake,

360

Dat si souden na die sake

 

Alle gader werden sine man,

 

Ende hare costume breken dan.

 

Daeromme werdense sine man daer saen,

 

Ende hebben den casteel van hem ontfaen.

365

Men dede daer Torec wel te gemake.

 

Doe vrachde die waerd na die sake,

 

Hoe hi hiete, ende wanen hi ware.

 

- ‘Ic hete Torec’, seidi daernare,

 

‘Ydors sone van der Baserrivire,

[p. 11]

370

Ende min moder, die secgic u scire,

 

Die heet Tristouse, als men seget,

 

Die te lachene niet en pleget.’

 

Doen was die here blide das,

 

Dat hi van hem verwonnen was.

375

Van hen latic bliven die wort

 

Ende sal u secgen van Torec vort.

vs 307 dan lees: daer vs 328, Drieft, lees: Drijft.

vs. 352, Ende.... de, J. Ende leide.

vs. 370, die, J. dit.