Torec

[p. 5]

II. Van Torecs moder, ende hoe hi riddere werd.

Die aventure seget na desen,
Dattie coninginne meer wilde wesen,
In geselscap, sijt seker das,
Waer dat enege bliscap was.
Ende haer goet minderde daer naer,
Ende haer man starf int jaer.
Ende si oec daerna genas
Van ere dochter, sijt seker das;
Ende die deetsi in ene tonne beslaen;
Ende cledere ende gout, sonder waen,
Ende enen brief, daer in sal staen,
Hoe al haer saken sijn vergaen,
Hoe si opten boem vonden was,
Ende hose die coninc troude na das,
Ende hoe die cyrkel werd genomen,
Daer si in onsalecheiden bi es comen,
Ende dat hare Bruant vander Montangen
Heeft gedaen al dese calangen,
Dit was metter dochter gedaen
In een tonne, ende geworpen saen
In die zee, ende litense varen
Daerse God wilde bewaren.
Doe quam die tonne gevaren scire
Int lant vander Baserrivire,
Daer Ydor in coninc doe was.
Daer was si opgehaelt na das,
Ende vorden coninc bracht daer saen,
Diese scire op dede slaen.
Daer vant men in een meissekijn,
Dat scoenste, dat in die werelt mach sijn,
Ende gout ende selver ende cleder dire,
Ende enen brief, dien lasmen scire,
Daer in gescreven stont algader,
Wat gesciet was moder ende vader,
Ende dat tkint niet kersten ware gedaen:
Dit dede die brief al verstaen.
Die coninc deet doen kersten daer naer,
Ende deet Tristoise heten vorwaer,

[p. 6]

 

Om met rouwen was gedragen.

 

Hi deet doen voesteren in dien dagen.

 

Doen tkint te sinen dagen quam

 

Entie coninc so overscone vernam,

175

Wildise nemen tenen wive.

 

Wat holpt, dat icker vele af scrive?

 

Want alle die gene, die hem bestaen,

 

En haddens hem niet doen ave gaen.

 

Hi namse te wive ende dreef feeste groet:

180

Die brullocht was sonder genoet

 

Gedreven XIIII nacht al uut;

 

Ende Ydor wan ane sine bruut

 

Een knapelijn, hebbic verstaen.

 

Ende ter selver tijt oec, sonder waen,

185

Doen die vrouwe daer af genas,

 

Ende si sach, dat een kneplijn was,

 

Loech si sere daer ter steden;

 

Ende des hadden grote wonderlijcheden

 

Den genen, diese lachgen sagen;

190

Want si noit in haren dagen

 

Ne loech dan nu ter stont.

 

Dit dedemen daer den coninc cont,

 

Dies blide was, doe hijt heeft vernomen,

 

Ende seide: ‘Hier sal ons goet af comen;

195

Ende wet oec wel ende seker sijt,

 

Dat si vortmeer in al haren tijt

 

Maer twewerf noch lachgen sal.’

 

Men dede den kinde sine behoefte al,

 

Ende droecht daer ten kerstenhede,

200

Ende es Torec geheten mede,

 

Want sijn oudervader hiet alsoe.

 

Men gaf hem ene voestere doe,

 

Die tkint wel achterwaren can.

 

Het wies sere ende werd vrome dan.

205

Daerna dede hem Ydor leren

 

Alrehande spel met groten heren;

 

Want en was engene dinc,

 

Daer hi sinen sin toe hinc,

 

Hine leret bat dan enech man;

210

Ende oec was hi die melste daer an,

 

Diemen enegen wiste tien tiden;

 

Ende oec conde hi bat riden

[p. 7]

 

Dat ieman diemen vinden conde;

 

Ende oec en was nieman ter stonde

215

Soe starc alse Torec, sijt seker das.

 

Ja, doe hi XX jaer out was

 

Quam hi toten vader gegaen

 

Ende wilde riddere sijn gedaen,

 

Dattie vader gerne dede.

220

Ende oec in sire eren mede

 

So maecti C ridders daer,

 

Die Torec alle gichte daer naer.

 

Doe si riddere waren gedaen,

 

Stacmen tere quinteinen saen,

225

Daer Torec op heeft gesteken,

 

Dat sijn spere moeste breken.

 

Doen staken die andere alle naer;

 

Ende alsi hadden gesteken daer,

 

Doe reet Torec daer op weder

230

Ende reet die quinteine ter neder,

 

Die starc was ende groet.

 

Dies dreef die vader bliscap groet.

 

Daer was doe grote feeste gedaen

 

Van etene, van drinkene, sonder waen.

235

Ende doen dit al leden was,

 

So nam Tristouse Torec na das

 

In haer camere in heimelijcheden,

 

Ende toende hem den brief ter steden,

 

Die met hare daer was gesint.

240

Ende tirst dat hi die sake bekint,

 

Ward hem dat herte swaer,

 

Ende seide: ‘Moder, wet over waer,

 

Dat ic dit noch sal wreken.’

 

Mettien ginc hi den vader spreken

245

Ende bat orlof hem daer naren:

 

Hi wilde om aventuren varen.

 

Die vader seide: ‘Dan mach niet sijn.’

 

- ‘Om die werelt te wesene mijn,

 

Here, sone blevic nu hier niet,

250

En hulpt niet, wat gi mi biet;

 

Mine mochte nieman verbidden des.

 

Ende sijt oec seker ende gewes,

[p. 8]

 

Ic sal den tcirkel noch gecrigen,

 

Oft ic salre om sijn in hondert wigen,

255

Die verloes mijn oudermoder.

 

Ic salre af noch wesen vroder

 

Eeric nembermer wederkere.’

 

Doen loech echt sijn moder sere;

 

Nochtan dat weende in den hove

260

Menech man van groten love.

 

Ende si weende daerna ter stat:

 

Doe so vrachdemen hare na dat,

 

Waeromme si nu weent ende tirst was vroe.

 

Tristoise sprac: ‘Het staet alsoe,

265

Mijn herte es vroe; maer alsic sie

 

Mijn kint wech varen, jambert mie.

 

Hi sal met sire vromecheden

 

Mire moder wreken ende mi mede:

 

Dat sceden maect mi tongemake,

270

Ende ic lachge om die wrake.’

 

Nu latic hier van Ydor bliven

 

Ende sal van Torec vort scriven.

vs. 213, Dat, J. dan; vs. 250, niet wat, lees: niet so wat.