|
| |
| |
| |
Torec
Lancelot III, 23122-23126.
Nu latic hier af die tale staen,
Ende sal u vertellen, alsict vernam,
Hoe Torec irst ter werelt quam,
Ende hoe hi daerna quam te hove
Ende werd een riddere van groten love.
| |
Lancelot III, 23127-26964.
I. Van den [coninc] ende vander [joncfrouwen] metten [cyrkel]
Die aventure doet ons eont,
Dat in deser selver stont
Een coninc was, ende hiet Briant,
Ende was coninc int rode eylant;
5[regelnummer]
Ende hi voer jagen op enen tijt
In een wout, was herde wijt.
Een ever doe vor hem daer leet,
Daer hi sinen lieden na ontreet
Soe verre in genen groten woude,
10[regelnummer]
Dat hi quam, alst wesen soude,
Daer hi vant sittende op enen boem
Ene scone maget, dier hi nam goem,
Want si was so overscone;
Ende op haer hoeft stont ene crone,
| |
| |
15[regelnummer]
Dat was een die beste hoetbant,
Diemen in die werelt vant.
Doen Briade derre joncfrouwen
Soe overscone vant int scouwen,
Werd hi ontsteken van harre minne
20[regelnummer]
Ende sprac: ‘Joncfrouwe, live vrindinne
Woudi, ie hulpe u ave gerne.’
- ‘Here, mine staets u niet te werne,
Indien dat gijt wilt getemen,
Dat gi mi te wive wilt nemen.’
25[regelnummer]
Briade seide: ‘Jaye en trouwen.’
Op dese sake quam neder die joncfrouwe,
Doe gingen si sitten in dat gras,
Ende die coninc vragede doe hare,
30[regelnummer]
Hoe si dus es comen dare.
Si seide: ‘Here, al nu ter stat
Heeft mi min vader hier gesat,
Om dat hi wilde, dat mi name
Die gene die hier tirstwerf quame,
35[regelnummer]
Ende hi desen cyrkel van goude
Ane mi dan behuwen soude;
Ende wine oec hevet, nembermere
Sone gebrect hem goet noch ere;
Ende ic hete selve Mariole.’
40[regelnummer]
Die coninc werd doe soe in dole,
Dat hi hare ter stede boet saen
Dat hise te wive wilde ontfaen.
Dits ene dinc daer vele an leget,
Ende daer Merlijn af hevet geseget,
45[regelnummer]
Ende daer die vander tavelronden
Hebben alsoe langen stonden
Haer lijf daer ombe geaventurt,
Ende soe menech leet besuert,
Ende noch nie mochten gewinnen.
50[regelnummer]
Si sprac doe: ‘Here, wildijt kinnen,
Al dat gi wilt doe ic gaerne:
Met u benic gereet te vaerne,
Condi mi nu seker gedoen,
Dat mi niet neme die rode lyoen;
55[regelnummer]
Want min vader daer af te secgen plach,
Dat daer af soude comen groet hantgeslach.’
| |
| |
- ‘Joncfrouwe, vaerdi met mi, nu siet,
Gine doerft u daer af ontsien niet,
Dat u daer af gesciet meer leet.’
60[regelnummer]
- ‘Soe varic met u, here, gereet.’
Ende binnen desen selven stonden
Quamen die jagers metten honden,
Ende hadden enen ever gevaen.
Doe dede die coninc den heren verstaen,
65[regelnummer]
Dat hi die joncfrouwe nemen woude,
So wat datter af comen soude.
Dus nam hise daer ter selver stat
Ende voretse tsire borch na dat,
Ende namse tenen wive vortan:
70[regelnummer]
Dan liet hi om riddere no om man:
Nu hort vort van deser dinge!
Drie gesustere waren nu sonderlinge,
Die ne hadden vader no moder,
Ende oec en haddense genen broder.
75[regelnummer]
Si hadden viftech castele
Allene onder hen te dele;
Ende die twee hadden amise,
Maer dat was in goder wise:
Dat doe amise hiten sonderlinge,
80[regelnummer]
Dat waren getrouwe vrilinge.
Die derde hadde geen lijf vercoren.
Die tweer amise, alswijt horen,
Hiten Briant ende Briade.
Dene joncfrouwe bat op genade
85[regelnummer]
Haren amijs, op gerechte minne,
Dat hi den cyrkel haer gewinne:
Daer ombe mach hi in allen tijt
Haer vrinscap hebben ende haer delijt.
Ende Bryant van Bruant Montangen
90[regelnummer]
Wachte so lange derre calangen,
Dattie coninc thus nine was,
Ende quam al gewapent na das
In die zale gereden binnen,
Ende sach hebben opt hoeft der coninginnen
95[regelnummer]
Den cyrkel, daer si sat tere stat.
| |
| |
Hi namen hare ende kerde nadat
Uter zalen. Doe merkede si saen
Enen roeden lybart, sonder waen,
An sinen scilt. Doe riep si sere:
100[regelnummer]
‘Hulpe, acharme! nu es mine ere
Embermer vortane gedaen.’
Doe quamen daer hare liede saen
Ende volhden hem daer na, twaren;
Maer hi was hen allen ontvaren
105[regelnummer]
Ende reet te sinen live thant,
Ende gaf hare daer den hoetbant.
Dies was sie doe so overblide,
Dat si riep ten selven tide:
110[regelnummer]
Nu benie dine in alre wijs:
Ic wille u trouwen tenen man.’
- ‘So willic u sustere ontbiden dan
Ende deilen die castele vort,
Sonder enege scalke wort.’
115[regelnummer]
Hi ontboet die sustere, die scire quamen.
Ende doe si vergadert waren tsamen,
So deildi die L castele aldaer
In tween delen, wet vorwaer,
Ende die cyerkel was terde deel.
120[regelnummer]
Doen hiet hi kisen al geheel
Der outster suster oec na dat,
Die den cyrkel coes ter stat,
Dies Bruans amie drove was doe,
Maer het moeste ember wesen alsoe.
125[regelnummer]
Doe troude elc sijn lief aldaer.
Grote feeste was daer vorwaer.
Ende die metten cyrkele werd sere rike,
Want men niet vant des gelike.
Nu latic bliven hier af die tale;
130[regelnummer]
Ic salre hierna af spreken wale,
Maer ic moet u secgen ere
Van hare, die bleef in groten sere.
|
-
-
[tekstkritische noot]vs. 81, lijf, J. (Jonckbloet) lief; vs. 82, tweer. J. twee; vs. 89, van Bruant Montangen. J. vander Montangen.
-
-
[tekstkritische noot]vs. 105, live, J. lieve.
|
Auteursrechtvrij