De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 664]

Paulus afscheid, van de Ephezers.

Als goede Vrienden van malkander moeten scheiden,

Daar Elk den Ander laat, in 't land van lyd, en stryd,

Na dat ze een korten tyd zich met malkaâr verblyden,

Als Deelgenooten, in de vreemd'lingschap der Tyd;

Dat geeft een weemoed, en bedroeftheid aan het herte,

Hoewel daar overblyft, een allerschoonste Hoop,

Dat deze zoetheid, die veranderd was, in smerte,

Verdubbeld wederkeerd, na deze levens loop.

In vreemde landen, ver, in 't kommerlyke zwerven,

Ontmoeten zy malkaâr, en maakten t'zaamen vreugd,

Door Blyde Boodschap, van Gods Koningryk te Erven

Langs 't aangeweezen pad, van Heiligheid en deugd:

Maar na de scheiding, van die vinding in 't Geloove,

Komt, na wat bitterheid, de Volheid van het zoet,

Dat d'Eerste zoetheid, van de Vriendschap gaat te bove,

Dewyl zy opklimt in het allerhoogste Goed;

In een volmaakte Staat, om 't herte uit te breiden,

In ruime weiden, van de hoogste Maatschappy,

Die Eeuwig blyven zal, en nimmermeer zal scheiden,

ô Mensch! bedenk het doch, wat zulk een welstand zy:

Om d'Aardse vriendschap, die u afleid tot het quaade,

(Als niet gegrond op Deugd, en die ten laatste knaagd,)

Met vreugd, te stellen, tot een achteloos versmaade;

Het is het beste zaad, dat Eeuw'ge vruchten draagd.

[p. 665]

Handelingen XX: 16, 17, 18, 19, 20, 21.

PAULUS hadde voorgenomen Ephezen voorby te vaaren, op dat hy niet zoude den tyd in Aziën verslyten. Want hy spoedde hem, om (zo het hem mogelyk waare) op den Pinksterdag te Jeruzalem te zyn. Maar hy zond van Mileten na Ephezen, en hy ontbood de Ouderlingen der Gemeente. En als zy tot hem gekomen waaren, zeide hy tot haar, Gy-lieden weet, van den eersten dag af dat ik in Aziën ben aangekomen, hoe ik by u den gantsen tyd geweest ben: Dienende den Heere met alle ootmoedigheid, en veele traanen, en verzoekingen, die my overgekomen zyn door de laagen der Jooden. Hoe ik niets achter gehouden hebbe van het geene nuttig was, dat ik u niet en zoude verkondigd, en u geleerd hebben, in het openbaar en by de huizen. Betuigende beide Jooden en Grieken de bekeeringe tot God, en het geloove in onzen Heere Jezus Christus.

En Vers 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38.

En nu, broeders, ik beveele u Gode, en den woorde zyner genade: die machtig is [u] op te bonwen, en u een erfdeel te geeven onder alle de geheiligde. Ik en hebbe niemants zilver, of goud, of kleedinge begeerd. En gy zelve weet dat deze handen tot mynen nooddruft, en den geenen die met my waaren, gedient hebben. Ik hebbe u in allen getoond, dat men alzo arbeidende de zwakke moet opneemen, en gedenken aan de woorden des Heeren Jezus, dat hy gezegt heeft, Het is zaliger te geeven dan te ontfangen. En als hy dit gezegthadde, heeft hy neder knielende met haar allen gebeden. En daar wierd een groot geween van [haar] allen: en zy vallende om Paulus hals kusseden hem: Zeer bedroefd zynde, allermeest over het woord dat hy gezegt hadde, Dat zy zyn aangezicht niet meer zien en zouden: en zy geleidden hem na het schip.