De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 652]

Kornelius, de hoofdman.

Hy vasten, en Hy bad, en gaf den Armen gaaven;

Drie Dingen, daar het Vlees en Bloed, niet veel van houd,

Maar blyft veel liever in zyn Nest, van Rust en Have,

Het Fondament, daar 't hert, des Werelds Heil op bouwd.

Doch 't is ook Werelds Heil, een Huis dat haast moet vallen:

Maar d'Eerste, met die Drie, bereid in zyne Ziel,

Een Stede van Gods Gunst; het grootste Heil van allen,

Een Huis, dat staande bleef, daar 't ander neder viel.

By God gedacht te zyn met zyne levens daaden,

Tot vreugd der Eng'len en van Haare Gunst bediend,

Op dat de Geest zyn lust der blydschap mag verzaaden,

Terwyl hy voor Gods Troon erkend werd als een Vriend!

Hoe ver loopt dat voor uit! Hoe hoog gaat dat te boven,

Het steeds bejaagen van des Werelds Eer en Gunst!

Al was 't ook op den Trap der Koninglyke Hoven,

Gehaald, door Dapperheid, door Wysheid, of door Kunst!

Dies is 't wel mak'lyk, (voor het Vlees), zich niet te moeijen,

Met zulke Dingen, die by God zyn aangezien,

Doch 't brengt geen Vruchten, dan om Eind'ling weg te roeijen,

Maar waare Godsdienst, draagt, het honderdvoud, uit ien.

Want alle Werken, die het Schepsel niet en leiden,

Tot zynen Oorsprong, en het Eenig Eeuwig Goed,

Zyn slagen op het Stroo, die niet als Kaf bereiden,

Daarom, die Jezus vind, wind brood, dat Eeuwig voed.

[p. 653]

Handelingen X: 1, 2, 3, 4, 5, 6.

DAAR was een zeker man te Sezareen met naame Kornelius, een Hoofdman over honderd, uit de bende genaamt de Italiaanse. Godzalig en vreezende God, met geheel zyn huis, en doende veele aalmoessen aan het volk, en God geduuriglyk biddende. [Deze] zag in een gezichte klaarlyk, omtrent de negende uure des daags eenen Engel Gods tot hem inkomen, en tot hem zeggende, Kornelis. En hy de oogen op hem houdende, en zeer bevreest geworden zynde, zeide, Wat is 't Heere? En hy zeide tot hem, Uwe gebeden en uwe aalmoessen zyn tot gedachtenisse opgekomen voor God. En nu zend mannen na Joppe, en ontbied Simon, die toegenaamt word Petrus. Deze ligt te huis by eenen Simon leder-bereider, die [zyn] huis heeft by de zee: deze zal u zeggen wat gy doen moet.

En Vers 30, 31, 32, 33.

En Kornelius zeide, Over vier dagen was ik vastende tot dezer uure toe, en ter negender uure bad ik in myn huis. En ziet, een man stond voor my in een blinkende kleed, en zeide, Kornelis, uw' gebed is verhoord, en uwe aalmoessen zyn voor God gedacht geworden. Zend dan na Joppe, en ontbied Simon die toegenaamt word Petrus: deze ligt te huis in het huis van Simon den lederbereider aan de zee, welke hier gekomen zynde, zal tot u spreeken. Zo hebbe ik dan van stonden aan tot u gezonden, en gy hebt wel gedaan dat gy hier gekomen zyt. Wy zyn dan alle nu [hier] tegenwoordig voor God, om te hooren al het geene u van God bevolen is.