De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 644]

De Moorman, van Philippus gedoopt.

Die zo van verre komt, uit huis en land getooge,
Op dat hy zich voor God, in waare Deemoed booge,

Gelyk de Moorman, met oprechter herten deê,

Vind Jezus, tot een Schat, en neemt den Tempel meê:

Het wezentlyke Huis, van 't schaduwend vertoonen,
Alwaar de Godheid in de menschheid lust te woonen.

Wie zo het Heiligdom, des Heeren draagd in 't hart,

Word wit van aangezicht, al was hy eertyds zwart:

En reist met blydschap langs den Weg, op zyne wagen,
Die spoedig voortgaat, door het rollen zyner dagen.

De moeiten van de Reis, is hem genoeg betaald,

Die deze Paarel met zyn uittogt heeft gehaald.

Doch Hy en toog niet uit, om vleeselyke rede,
Op dat hy Koopman was, en groote winste deede,

Gelyk d'Ervarendheid, genoegzaam hoord en ziet,

Dat menig verre Reis, om zulk een doen geschied,

En zo een stukje zoekt, van 't Heel der aardse Dingen,
Die Eind'ling alle, als een Nevel heene gingen.

Maar die den Oorsprong zoekt, daar alles uit ontstond,

Gelyk de Moorman deed', en Eind'ling Jezus vond,

Die vind, en wind het al, ver boven alle waarden,
Wyl Hy de Oorzaak heeft, van Hemel en van Aarden.

Een ider trekke dan, op zulk een Voordeel uit,

Dat hy de Wooning Gods, in zyne Ziel besluit.

[p. 645]

Handel: VIII: 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39.

EEN Engel des Heeren sprak tot Philippus, zeggende; Staat op, en gaat heenen tegen 't zuiden, op den weg die van Jeruzalem af daald na Gaza, welke woest is. En hy stond op en ging heenen: en, ziet, een Moorman, een Kamerling, [en] een machtig heer van Kandase, de Koninginne der Mooren, die over alle haaren schat was, welke was gekomen om aan te bidden te Jeruzalem: En hy keerde wederom, en zat op zynen wagen, en las den Propheet Ezaias. En de Geest zeide tot Philippus, Gaat toe, en voegt u by dezen wagen. En Philippus liep toe, en hoorde hem den Propheet Ezaias leezen, en zeide, Verslaat gy ook het geene gy leest? En hy zeide, Hoe zoude ik dog konnen, zo my niet iemant en onderrecht? En hy bad Philippus, dat hy op zoude komen, en by hem zitten. En de plaatse der Schriftuure, die hy las, was deze, Hy is gelyk een schaap ter slachtinge geleid: en gelyk een lam stemmeloos is voor dien die het scheerd, alzo en doet hy zynen mond niet open. In zyne vernederinge is zyn oordeel weg genomen: en wie zal zyn geslachte verhaalen? want zyn leven word van der aarde weg genomen. En de Kamerling antwoordde Philippus, en zeide, Ik bidde u, van wien zegt de Propheet dit? Van hem zelven, of van iemant anders? En Philippus deede zynen mond open, en beginnende van die zelve Schrift, verkondigde hem Jezus. En alzo zy over weg reisden, quamen zy aan een zeker water: en de Kamerling zeide, Ziet daar water: wat verhinderd my gedoopt te worden? En Philippus zeide, Indien gy van gantser herten geloofd, zo is 't geoorlofd. En hy antwoordende zeide, Ik geloove dat Jezus Christus de Zoone Gods is. En hy gebood den wagen stille te houden: en zy daalden beide af in 't water, zo Philippus als de Kamerling: en hy doopte hem. En doe zy uit het water waaren opgekomen, nam de Geest des Heeren Philippus weg, en de Kamerling en zag hem niet meer: want hy reisde zynen weg met blydschap.