De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 638]

Petrus en Joannes gingen op na den tempel.

Twee Groote Vorsten, van den Allerhoogsten Koning,
Wiens Heil'ge Scepter heerst, in aller Eng'len Wooning,

Die waaren niet voorzien, van Zilver, en van Goud,

(Een Deel der Aarde, daar de Wereld veel van houd,

Want die daar veel van heeft, die word voor Ryk gepreezen)
Maar in het herte vol, van zuiver Hemels Wezen,

(De Heil'ge Aarde, daar de Zaal'ge voet op staat,)

Bezaten zy een Schat, die boven alles gaat:

Waar uit zy rykelyk, d'Elendige mede deelden,
En 't lichaam van de band der Ongezondheid heelden;

Een Aas, dat in het Net der Blyde Boodschap hing,

En veele Zielen, uit de Dood in 't leven ving.

Zo ging den Arbeid aan, na 't Goddelyk verlangen,
Dat zy in plaats van Vis, de Menschen zouden vangen.

Gelyk dan Elk van ons, ook in die vangst behoord,

Wy alle, die aan God gelooven, door Haar woord,

En deze wilde Zee der Wereld graag verlaaten,
Op dat wy van den Schat, die zy zo ryk bezaten,

(In plaats van Zilver, en van Goud, Onwaardig Goed,)

Ook mogen hebben, in de Kas van ons Gemoed:

En Jezus Naam, en Kracht, doordringe onze Ziele,
Op dat de kreupelheid des wandels ons ontviele,

Om op te springen, met een lof en dank van vreugd,

En voorts oprecht te gaan, den weg van alle Deugd.

[p. 639]

Handelingen III: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10.

PETRUS nu en Joannes gingen te zaamen op na den Tempel, omtrent de uure des gebeds, zynde de negende [uure:] En een zeker man, die kreupel was van zyns moeders lyve, wierd gedraagen: welken zy dagelyks zetteden aan de deure des Tempels, genaamt de Schoone, om een aalmoesse te begeeren, van de geene die in den Tempel gingen. Welke Petrus en Joannes ziende, als zy in den Tempel zouden ingaan, bad dat hy een aalmoesse mogt ontfangen. En Petrus sterk op hem ziende, met Joannes, zeide, Ziet op ons. En hy hield [de oogen] op haar, verwachtende dat hy iet van haar zoude ontfangen. En Petrus zeide, Zilver en goud en hebbe ik niet: maar het geene ik hebbe dat geeve ik u, In den naame Jezus Christus des Nazareeners, staat op en wandeld. En hem grypende by de rechterhand, rechtede [hem] op, en terstond wierden zyne voeten en enkelen vast. En hy opspringende stond en wandelde, en ging met haar in den Tempel, wandelende en springende, en loovende God. En alle het volk zag hem wandelen, en God looven. En zy kenden hem dat hy die was, die om een aalmoesse gezeten hadde aan de Schoone-poorte des Tempels: en zy wierden vervuld met verbaastheid en ontzettinge, over het geene dat hem geschied was.