De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 618]

Christus draagt zyn kruis.

Wie zoud niet lusten, met begeerten en behaagen,
Zyn Zaligmaaker 't Kruis tot hulpe na te draagen,

Indien hy met dit Oog in dien tyd had geleefd,

Toen zyne Menschheid, dat voor ons gedraagen heeft?

Dewyl Hy dan noch lyd, in zyne arme leden,
Die zyne Kruisweg, op zyn hielen, hier betreeden,

Zo treed' een Ider, die Geloove heeft dan toe,

Op dat hy dezen dienst, aan Jezus Christus doe.

Gelyk zyn Heilig Woord ons klaar komt voor te leggen,
Dat Hy, ten Jongsten dage alzo tot ons zal zeggen;

Dat alle liefden dienst, die wy dus ondergaan,

Als aan Hem zelven, in zyn lichaam is gedaan.

Een heerlyk Voorrecht, dat Hy ons heeft nagelaaten,
Op dat wy noch dat Heil van zynen dienst bezaten,

Al is zyn tyd, in 't Vlees, op Aarden lang voorby,

Als of Hy noch in 't Vlees, by ons op aarden zy.

Indien 'er nu wat scheeld, zo scheeld het aan Geloove
En welke liefden, in des menschen hert dryft boven;

De liefd' van Christus, of de liefde van het vlees,

Op dat de Boom zyn aard, uit zyne vrucht bewees.

Indien nu Jezus is, de liefste, en beminde,
Zo zal men aan de Boom, de liefde vruchten vinde,

Waar door men, met Hem, uit des Werelds Poorte gaat,

Om ook te draagen, van zyn Kruis, en van zyn smaad.

[p. 619]

Mattheus XXVII: 31, 32.

DOE zy hem bespottet hadden, deeden zy hem den mantel af, en deeden hem zyne kleederen aan, en leidden hem heenen om te kruisigen. En uitgaande vonden zy eenen man van Sirenen, met naamen Simon: dezen dwongen zy dat hy zyn kruis droege.

Lukas XXIII: 26, 27, 28, 29, 30, 31.

En als zy hem weg leidden, namen zy eenen Simon van Sirenen, komende van den akker, en leiden hem het kruise op, dat hy het achter Jezus droege. En een groote menigte van volk, en van vrouwen volgde hem: welke ook weenden en hem beklaagden. En Jezus hem tot haar keerende zeide, Gy dochters van Jeruzalem, en weend niet over my, maar weend over u zelven, en over uwe kinderen. Want ziet, daar komen dagen, in welke men zeggen zal, Zalig [zyn] de onvruchtbaare, en de buiken die niet gebaart en hebben, en de borsten die niet gezoogd en hebben. Als dan zullen zy beginnen te zeggen tot de bergen, Valt op ons: en tot de heuvelen, Bedekt ons. Want indien zy dit doen aan het groene hout, wat zal aan het dorre geschieden?

Hebreen XIII: 13, 14, 15.

Zo laat ons dan tot hem uitgaan buiten de leger-plaatse, zyne smaadheid draagende. Want wy en hebben hier geen blyvende stad, maar wy zoeken de toekomende. Laat ons dan door hem altyd Gode op-offeren een offerhande des lofs, dat is, de vrucht der lippen die zynen naame belyden