De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 610]

Christus werd gevangen.

De Wolven quamen uit, om 't lieve Lam te vange,

Dat haar, met lydzaamheid en liefde tegen ging,

En heelden 't Oor, van een der Priesterlyke range,

Om dat hy eene Wond door Petrus zwaard ontfing:

En Simons Iver-staal, moest weder in de Schede,

Daar was een and're stryd, en worsteling op hand,

Die met een hoogen Arm veel grooter slagen deede,

Dies schoof de Wysheid; Wraak, en Wrevel aan een kant.

Het scherp, tweesnydend zwaard, had hier niet mogen baaten,

Dat had geen Dood gedood, geen Duivel en geen Hel,

Die met haar groot Geweld de arme Ziel bezaten,

Voor deze Gasten was, een and're tegenstel.

God schepten uit zyn bron, der uiterste Genade,

Een zinkend Water, van de diepste Ootmoedigheid,

Dat was een tegengift, voor 't streng' en vuurig quaade,

Tot overwinning in den allergrootsten stryd.

De Duisternis word niet door sterk Geweld verwonne,

Maar, door ontsteeking van een zoet en lieflyk licht,

Gelyk de Nacht verdwynd voor d'opgang van de Zonne,

En alle Nacht-Gespuis voor 't klaare schynsel zwicht:

Zo heeft de Grootste Held, de Grootste Macht verslaagen,

Die 't leven dreigden, met de Eeuw'ge helse Dood.

Zo doen zyn knechten, die zich na zyn voorgang draagen.

De macht der lydzaamheid, is boven alle groot.

[p. 611]

Mattheus XXVI: 47, 48, 49, 50, 51, 52, 53, 54, 55, 56.

ALS hy noch sprak, ziet, Judas een van de twaalve quam, en met hem een groote schare, met zwaarden en stokken, [gezonden] van de Overpriesteren en Ouderlingen des volks. En die hem verried, hadde haar een teeken gegeeven, zeggende, Dien ik zal kussen, dezelve is 't, grypt hem. En terstond komende tot Jezus, zeide hy, Weest gegroet Rabbi: en hy kuste hem. Maar Jezus zeide tot hem, Vriend waar toe zyt gy hier? Doe quamen zy toe, en sloegen de handen aan Jezus, en greepen hem. En ziet, een van de geene die met Jezus waaren, de hand uitsteekende trok zyn zwaard uit, en slaande den dienstknecht des Hoogenpriesters, en hieuw zyne oore af. Doe zeide Jezus tot hem, Keerd uw zwaard weder in zyne plaatse: want alle die het zwaard neemen, zullen door het zwaard vergaan. Of meend gy dat ik mynen Vader nu niet en kan bidden, en hy zal my meer als twaalf legioenen Engelen by zetten? Hoe zouden dan de Schriften vervuld worden, [die zeggen] dat het alzo geschieden moet? Ter zelver uure sprak Jezus tot de scharen, Gy zyt uitgegaan als tegen eenen moordenaar, met zwaarden en stokken, om my te vangen: dagelyks zat ik by u, leerende in den Tempel, en gy en hebt my niet gegreepen. Doch dit alles is geschied, op dat de Schriften der Propheeten zouden vervuld worden. Doe vlugteden alle de Discipelen, hem verlaatende.