De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 604]

Het avondmaal.

Twee duizend Jaaren had de Schaduw voor gegaan,

Nu quam de maaltyd van het waare Paaslam aan.

ô Heilig Paaslam Gods, dat ons door vriend'lyk nooden,
Uw eigen vlees en bloed tot spys hebt aangebooden,

Met die beloften, van uw allerwaardste trouw,

Dat, die u at en dronk, ook door u leeven zouw,

Wyl deze Spyze aan hem zo zalig zouw beklyven,
Dat Hy in u, en Gy in hem altoos zoud blyven.

ô Zalig blyven, van het allerhoogste Goed,

Vuld dan den honger van 't begeerende Gemoed!

Op dat wy Eeuwig door een Heilig voedsel leeven,
Dat uw Genade aan ons zo rykelyk wil geeven.

Dat dan den honger na de Wereld van ons ga,

En als een middelmuur niet in de weeg en sta,

Om ons den Toegang, tot dien Maaltyd te beletten,
Want zwarte aarde zouw den Hemel maar besmetten.

En die de vuile hand, aan Heil'ge dingen leid,

Zie dat het hem niet zo, als Uza neder smyt.

Maar die het Manna Gods, in Jezus Naam wil eeten,
Die moet de wereld-lust versmaaden en vergeeten,

Of anders heeft zyn ziel tot deze Spys geen mond,

Noch Geestelyk verblyf, waar in zy plaatse vond.

ô Jezus! Hemels brood, zo mild aan ons gegeeven,
Wie van u Eeten wil, moet na uw Wille leeven.

[p. 605]

Mattheus XXVI: 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30.

DE Discipelen deeden gelyk Jezus haar bevolen hadde, en bereidden het Pascha. En als het avond geworden was, zat hy aan met de twaalve. En doe zy aten zeide hy, Voorwaar ik zegge u, dat een van u my zal verraaden. En zy zeer bedroefd geworden zynde, begonnen een iegelyk van haar tot hem te zeggen, Ben ik 't Heere? En hy antwoordende zeide, Die de hand met my in de schotel indoopt, die zal my verraaden. De Zoone des menschen gaat wel heenen, gelyk van hem geschreeven is, maar wee dien mensche, door welken de Zoone des menschen verraaden word, het waare hem goed, zo die mensche niet gebooren en hadde geweest. En Judas, die hem verried, antwoordde en zeide, Ben ik 't Rabbi? Hy zeide tot hem, Gy hebt het gezegt. En als zy aten, nam Jezus het brood, en gezegend hebbende brak hy het, en gaf het den Discipelen, en zeide, Neemet, eetet, dat is myn lichaam. En hy nam den drinkbeker, en gedankt hebbende gaf haar [dien,] zeggende, Drinkt alle daar uit. Want dat is myn bloed, het [bloed] des Nieuwen Testaments, het welk voor veele vergooten word, tot vergeevinge der zonden. En ik zegge u, dat ik van nu aan niet en zal drinken van deze vrucht des wynstoks, tot op dien dag, wanneer ik met u dezelve nieuw zal drinken in 't Koningryk myns Vaders. En als zy den lofzang gezongen hadden, gingen zy uit na den Olyfberg.