De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 552]

Lazarus verwekt.

Die in den Jongsten Dag, des Heeren stem mag hooren,

Gelyk als Lazarus die hoorden, van zyn vrind,

Met wien zyn vroome Ziel bekend was, van te vooren,

En die Hem, en zyn huis, van herten had bemind;

Die zal zyn hals en hoofd vrymoedig opwaarts heffen,

Gelyk die waarde mond ook elders heeft gezegt;

Want vrees der straffe zal 't oprecht gemoed niet treffen,

Noch last van wanhoop, voor de Troon van 't hoogste recht.

Wat is het schoon by nood, een Trouwe Vriend t'ontmoeten,

Die Redding, (beide, in Gunst en in vermogen) heeft!

Wat is 't Elendig 't quaad van Acht'loosheid te boeten,

Daar 't vreemd geweeten, maar zyn zelven heeft geleefd!

Want d'Onbekenden, is by God, den Onbeminde,

Die nooit zyn Vriendschap in zyn leven heeft gezocht,

Maar als een eigen Heer, en grove aardsgezinde,

Al zyne vriendschap, aan de wereld heeft gebrogt.

Men zoek dan vriendschap, door verlaaten, en verzaaken,

(Van 't geen niet redden kan, uit d'allerzwaarste nood)

Met d'Opper-Heerschappy, van 't hoogste Recht te maaken,

Wiens hand kan redden, van het graf, en d'Eeuw'ge dood.

Hoe dat nu 't maaken van die vriendschap moet geschieden,

Heeft zyne Heil'ge mond wel duidelyk gezeid,

Alzo; wanneer wy doen, na 't woord van zyn gebieden,

Als trouwe knechten van de hoogste Majesteit.

[p. 553]

Joannes XI: 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45.

MARIA dan, als zy quam daar Jezus was, en hem zag, viel aan zyne voeten, zeggende tot hem, Heere, indien gy hier geweest waart, zo en waare myn broeder niet gestorven. Jezus dan, als hy haar zag weenen, en de Jooden die met haar quamen, [ook] weenen, werd hy zeer beweegd in den geest, en ontroerde hem zelven. En zeide, Waar hebt gy hem gelegt? Zy zeiden tot hem, Heere, komt en ziet het. Jezus weende. De Jooden dan zeiden, Ziet, hoe lief hy hem hadde. En sommige uit haar zeiden, En konde hy, die de oogen des blinden geopend heeft, niet maaken dat ook deze niet gestorven en waare? Jezus dan wederom in hem zelven zeer beweegd zynde, quam tot het graf: en het was een spelonke, en eenen steen was daar op gelegt. Jezus zeide, Neemt den steen weg. Martha de zuster des gestorvenen zeide tot hem, Heere, hy riekt nu al, want hy heeft vier dagen [aldaar gelegen.] Jezus zeide tot haar, Hebbe ik u niet gezegt, dat, zo gy geloofd, gy de heerlykheid Gods zien zult? Zy namen dan den steen weg, daar de gestorvene lag. En Jezus hief de oogen opwaards, en zeide, Vader, ik danke u dat gy my gehoord hebt. Doch ik wist dat gy my altyd hoord: maar om der schare wille, die rondom staat, hebbe ik [dit] gezegt, op dat zy zouden gelooven, dat gy my gezonden hebt. En als hy dit gezegt hadde, riep hy met grooter stemme, Lazarus komt uit. En de gestorvene quam uit, gebonden aan handen en voeten met graf-doeken, en zyn aangezicht was omwonden met eenen zweetdoek. Jezus zeide tot haar, Ontbind hem, en laat hem heenen gaan. Veele dan uit de Jooden, die tot Maria gekomen waaren, en aanschouwd hadden 't geene Jezus gedaan hadde, geloofden in hem.