De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 546]

De kindertjes werden tot Jezus gebragt.

ô Jezus! Majesteit, van d'allergrootste Staat,

Gy hebt de Kindertjes, haar kleinheid niet versmaad,

Maar eer geboden dat zy tot u zoude komen,
En hebt de zelven in uw armen aangenomen,

En haar gezegend, met uw heil'ge hand en mond,

En 't Oordeel afgekeurd, dat haare komst weêrstond.

ô Moeders! die met smert, uw kind'ren hebt gebooren,
Die u het liefste zyn, voor alles uitverkoren,

Daar is een toegang, zo gy haar tot Heil gedenkt,

Dat gy ze voor de schoot van Jezus Christus brengt,

En bid uit liefde, dat zyn Goddelyke zegen,
Met zyn omhelzing, doch van haar mag zyn verkreegen,

Op dat zyn goede Geest, geduurig op haar blyf,

En 't Hert van binnen, na het Eeuwig Welzyn dryf.

Dat is haar 't beste, en veel beter als de dingen,
Die haar in 't warnet van de snoode wereld vingen.

Hoe veele zynder, die bemind zyn, en geacht,

En werden evenwel den Moloch toegebragt,

In plaats van God den Heer, tot welke zy behooren
Van haar beginsel af, zo dra zy zyn gebooren.

Zy worden wel gedaan, na eis van vlees en bloed,

Maar werden quaad gedaan, na 't innerlyk gemoed.

Daar is geen grooter Goed, dat kind'ren konnen erven,
Als vroom te leeven, en als Zalig af te sterven.

[p. 547]

Mattheus XIX: 13, 14, 15.

DOE wierden kinderkens tot hem gebragt: op dat hy de handen haar zoude opleggen, en bidden: en de Discipelen bestrafte dezelve. Maar Jezus zeide, Laat af van de kinderkens, ende en verhinderd haar niet tot my te komen: want der zulken is het Koningryk der Hemelen. En als hy haar de handen opgelegt hadde, vertrok hy van daar.

Markus X: 13, 14, 15, 16.

Zy bragten kinderkens tot hem, op dat hy ze aanraaken zoude: en de Discipelen bestraften de geene, die ze tot hem bragten. Maar Jezus [dat] ziende nam het zeer qualyk, en zeide tot haar, Laat de kinderkens tot my komen, ende en verhinderd ze niet, want der zulker is het Koningryke Gods. Voorwaar zegge ik u, zo wie het Koningryke Gods niet en ontfangt gelyk een kindeken, die en zal in 't zelve geensins ingaan. En hy omving ze met zyne armen, [en] de handen op haar gelegt hebbende, zegende hy dezelve.

1 Petrus II: 2, 3.

Als nieuw geborene kinderkens, zyt zeer begeerig na de redelyke onvervalste melk, op dat gy door dezelve moogt opwassen: Indien gy anders gesmaakt hebt dat de Heere goedertieren is.