De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 528]

De genoodigde, op het groot avondmaal.

Wy alle zyn genood, om op het Maal te komen,

Dat d'Allerhoogste, voor de Menschen heeft bereid,

Wiens vette Tafel nooit zal werden opgenomen,

Wiens Vreugde duuren zal, in alle Eeuwigheid.

Elk zie maar, dat hy zich niet weigerlyk verschoone,

Door zyn Bedryven, die hy op der Aarden heeft,

Om 't heerlyk Hemels maal, niet dankbaar by te woone,

Waar over dat de Heere, een harden uitdruk geeft:

Op dat de arme, en de kreup'le, en de blinden,

Die op der aarde niets bezitten tot haar lust,

Door noodiging en dwang, daar open plaatse vinden,

En zetten haare ziel in blydschap, en in rust.

Wat is 't een Jammer, dat daar iemant werd vernomen,

Die zulk een drokte maakt, voor 't sterflyk vlees en bloed,

Dat zyne arme Ziel, niet tot zyn God kan komen,

Om in te neemen, 't Heil, van 't allerhoogste Goed!

Zo word de Koning, die de Arme Beed'laar nooden,

Om aan te zitten in het Koninglyk Paleis,

Versmaad, met al zyn Gunst, die hy heeft aangeboden,

Waar over Ider roept: Die Mensch, en was niet wys.

Hy doe dan wyzer, die Gods Vriendschap mag gebeuren,

Dat hy dezelve niet onwaardiglyk versmaad,

Door zulke slechte, en verachte werelds leuren,

En zo een Meester werd, van d'allerdwaaste Daad.

[p. 529]

Lukas XIV: 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24.

HY zeide tot hem, Een zeker mensche bereidde een groot avondmaal, en hy nood 'er veele. En hy zond zynen dienstknecht uit ter uure des avondmaals, om den genoodden te zeggen, Komet, want alle dingen zyn nu gereed. En zy begonden alle [haar] eendrachtelyk te ontschuldigen. De eerste zeide tot hem, Ik hebbe eenen akker gekocht, en het is noodig dat ik uitga, en hem bezie: ik bidde u, houd my voor verontschuldigd. En een ander zeide, Ik hebbe vyf juk-ossen gekocht, en ik ga heenen om die te beproeven: ik bidde u, houd my voor verontschuldigd. En een ander zeide, Ik hebbe een wyf getrouwt, en daarom en kan ik niet komen. En dezelve dienstknecht [weder] gekomen zynde boodschapte deze dingen zynen Heere. Doe wierd de Heere des huis toornig, en zeide tot zynen dienstknecht, Gaat haastelyk uit in de straaten en wyken der stad, en brengt de arme, verminkte, kreupele, en blinde hier in. En de dienstknecht zeide, Heere, het is geschied gelyk gy bevolen hebt, en noch is daar plaatse. En de Heere zeide tot den dienstknecht, Gaat uit in de wegen, en heggen, en dwingd ze in te komen, op dat myn huis vol werde. Want ik zegge u-lieden, dat niemant van die mannen, die genood waaren, myn avondmaal smaaken en zal.