De schriftuurlyke geschiedenissen en gelykenissen, van het Oude en Nieuwe Verbond

[p. 514]

Een ryk menschen land, had wel gedraagen

Wat hebben wy de Schuur, al veel maal af zien breeken,

En grooter bouwen, om den welvergaarden Schat,

Met welbehaaglykheid, en vreugd, daar in te steeken,

Op dat men jaaren lang, genoeg te teeren had.

Wat hebben wy de Man, van dit, zyn Welbehaagen,

Daar 't vlees'lyk hert op rust, en 't werelds Oog op ziet,

Zo veel, en menigmaal, na 't naare Graf zien draagen,

Terwyl hy al zyn lust, voor and'ren achter liet!

Zo mag hy zeggen, die een Regel heeft van Jaaren,

En ook met een, een Oog, dat op de Zaaken let,

Tot een bespiegeling, om beter Schat te gaaren,

Daar zich het wyze hert, voor Eeuwig vast op zet.

Wie kan zyn Oogen voor die klaare baak verbergen,

Die niet, moedwillig, met de kind're speelen wil,

Het Spel, van Blinde man; Wat zal men vorder vergen?

Die weigerd om te zien, die helpt, noch kaars, noch bril.

De Wyze Meester, die ons op het beste nooden,

En 't losse Fondament, uit liefden heeft getoond,

Heeft ons het zoeken van een Aardse Schat verboden,

Op dat wy zochten, wat het leven Eeuwig loond.

Indien wy, inderdaad, Hem in het herte droegen,

Gelyk wy door de praat, ons kleeden met zyn Naam,

Zo zouden wy, zyn Wil, die Heilig is, genoegen,

Op dat de vrucht daar van, ons zelfs ten besten quaam.

[p. 515]

Lukas XII: 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28.

HY zeide tot haar, Ziet toe en wacht u van de gierigheid: want het en is niet in den overvloed [gelegen,] dat iemant leefd uit zyne goederen. En hy zeide tot haar een gelykenisse, en sprak, Eens ryken mensches land hadde wel gedraagen: En hy overleide by hem zelven, zeggende, Wat zal ik doen? want ik en hebbe niet waar in ik myne vruchten zal verzamelen. En hy zeide, Dit zal ik doen: ik zal myne schuuren afbreeken, en grooter bouwen, en zal aldaar verzamelen alle dit myn gewas, en deze myne goederen: En ik zal tot myne ziele zeggen, Ziele, gy hebt veele goederen, die opgelegt zyn voor veele jaaren, neemt ruste, eet, drinkt, zyt vrolyk. Maar God zeide tot hem, Gy dwaas, in dezen nacht zal men uwe ziele van u af-eissen: en het geene gy bereid hebt, wiens zal het zyn? Alzo [is 't met dien,] die hem zelven schatten vergaderd, en niet ryk en is in Gode. En hy zeide tot zyne Discipelen, Daarom zegge ik u, en zyt niet bezorgt voor uw leven, wat gy eeten zult, noch voor het lichaam, waar mede gy u kleeden zult. Het leven is meer dan het voedsel, en het lichaam dan de kleedinge. Aanmerkt de raven, dat zy niet en zaaijen, noch en maaijen, welke geen spys-kamer noch schuure en hebben, en God voed dezelve: hoe veel gaat gy de vogelen te boven? Wie doch van u kan met bezorgt te zyn een elle tot zyne lengte toedoen? Indien gy dan ook het minste niet en kond, wat zyt gy voor de andere dingen bezorgt? Aanmerkt de lelien, hoe zy wassen. Zy en arbeiden niet, noch en spinnen niet: en ik zegge u, Ook Salomon in alle zyne heerlykheid niet en is bekleed geweest als een van deze. Indien nu God het gras, dat heden op het veld is, en morgen in den oven geworpen word, alzo bekleed, hoe veel meer u gy klein-geloovige.